از من چه‌کاری بر‌می‌آید؟!
در جنگ های امروزی و نبرد فعلی ایران و رژیم منحوس که عموما موشکی و هوایی ست و حضور نظامی آحاد ملت فعلا ممکن نیست، یکی از غصه های مردم و اصناف مختلف این است که «کاش کاری از دستم بر می‌آمد».
به گزارش خبرگزاری تسنیم از قم، حجت‌الاسلام احمد اولیائی، عضو هیئت علمی پژوهشگاه علوم و فرهنگ اسلامی در متنی که در اختیار تسنیم قرار داده، با طرح این سؤال که از من چه کاری بر می آید؟ به این سؤال پاسخ داده است که در این شرایط که جنگ با موشک است و نیروی انسانی حضور در میدان نبرد ندارد، وظیفه ما چیست؟ متن حجت‌الاسلام اولیائی به این شرح است:
در جنگ های امروزی و نبرد فعلی ایران و رژیم منحوس که عموما موشکی و هوایی ست و حضور نظامی آحاد ملت فعلا ممکن نیست، یکی از غصه های مردم و اصناف مختلف این است که «کاش کاری از دستم بر می‌آمد».
این حس اکنون بسیاری از افراد را تبدیل به خبرخوان دائمی رسانه و شبکه‌های اجتماعی کرده است. اطلاع از ماوقع و اخبار لازم است اما نه به اندازه‌ای که به مرحله تخدیر و رخوت برسد. ایرانی مسلمان دغدغه‌مند باید کنش‌گر باشد. لذا این پرسش روبروی ما قرار می‌گیرد که «از من چه کاری برمی آید؟»
1. در وهله اول در هر پست، جایگاه و شغلی هستیم، وظایف محوّله آن را به خوبی انجام دهیم. نگذاریم رخوت در کار ما نفوذ کند. ایران در هر صورت زنده است و به همه مشاغل و اصناف و کنش‌های روزمره شان نیاز دارد.
2. اگر قادر به کنشگری در فضای مجازی هستید حتما از طریق تولید محتوا و ارتباطات مجازی، امید را پمپاژ کنید. فوروارد اخبار ثمر چندانی ندارد. رویکرد ارتباط مجازی را برای تولید همدلی اجتماعی پیش بگیرید.
3. نظام ارتباطات واقعی اجتماعی را تقویت کنید؛ با اقوام مرتباً تماس تلفنی بگیرید. به دیدن آن‌ها بروید. احوال آن‌ها را بپرسید و امید و انگیزه و انرژی مثبت را به اشتراک بگذارید.
4. هنگام خرید از مغازه با فروشندگان خوش و بش کنید و فضا را گرم نگه دارید.
5. برای نماز به مساجد بروید و قبل و بعد نماز گفتگو کنید.
6. حضور در پارک ها و کنار مردم بودن نیز انسجام ایجاد می‌کند.
این کارها بظاهر کار خاصی نیست اما در حد وسیع، منجر به تولید نظام ارتباطات اجتماعی یکدست و همدل می‌شود. تمام کارهای فوق از دست عموم مردم برمی آید و واضح است که مسن‌ترها، طلاب و روحانیون و کسبه می‌توانند در زمینه‌هایی فوق کمک بیشتری کنند.
انتهای پیام/
