ایران زخمی اما استوار و خراسان جنوبی، سنگر صبر و غیرت

به گزارش خبرگزاری تسنیم از بیرجند، وقتی اولین خبرها از حمله هوایی رژیم صهیونیستی منتشر شد، هیچ‌کس فقط یک خبر نخواند؛ همه ما زخمی شدیم. انگار این خاک، بار دیگر صدای دشمنی را شنید. مردم این دیار، مردمانی از قائن تا نهبندان، از خوسف تا درمیان، از طبس تا زیرکوه. آن‌هایی که در دل کویر زندگی را معنا کردند و حالا هم در میان تهدیدها و تلاطم‌ها، مثل همیشه کنار وطن ایستاده‌اند. 

در آن لحظات پراضطراب، شاید خراسان جنوبی جزو مناطقی نبود که صدای آژیر در آن به صدا درآمد، اما دل هر مادری در بیرجند لرزید، قلب هر پدری در فردوس به تپش افتاد و نگاه نگران هر نوجوانی در سربیشه، تا پاسی از شب، درگیر صفحه‌های خبری و نگرانی برای ایران بود. 

ما مردمانی هستیم که جنگ را به‌خوبی به یاد داریم. هنوز ردپای پوتین‌های سربازان غیور دوران دفاع مقدس در روستاهای ما پیدا می‌شود. هنوز مادرانی در این سرزمین زندگی می‌کنند که فرزندشان هرگز از فکه بازنگشت. ما از نسلی هستیم که جنگ را لمس کرده، اما از پای نیفتاده؛ برعکس، با آن رشد کرده، بالیده، و ریشه دوانده‌ایم.

اکنون که دشمن خیال خام حمله به خاک پاک ایران را در سر پرورانده، دوباره همان روحیه، همان صبوری، همان همدلی در مردم ما زنده شده است. در کوچه‌های خاکی روستاهای خراسان جنوبی، پیرزنی با چادر خاکی‌اش هنوز نگران اخبار است. او شاید سواد نداشته باشد، اما به‌خوبی می‌داند وقتی ایران را می‌زنند، یعنی دل او را نشانه گرفته‌اند. در کنار بازارهای بیرجند، مردی که نان‌آور خانواده است با وجود تورم و سختی‌ها، امروز یک لحظه بیشتر کار می‌کند نه برای جیب خود که برای فرزندی که شاید در پدافند مشغول دفاع از وطن است. 

دانش‌آموزی که در قائن درس می‌خواند، حالا بیش از گذشته مفهوم وطن را می‌فهمد. می‌فهمد که امنیتی که هر روز با آن بیدار می‌شویم، حاصل بی‌خوابی‌ها و جان‌فشانی‌های شبانه کسانی‌ است که شاید همسایه‌اش باشند. این‌ها سرمایه‌های ملی ما هستند. مردمی که اگرچه در محرومیت زندگی می‌کنند، اما در غیرت، از هیچ‌کس کم ندارند. 

امروز، ایران فقط یک خاک نیست؛ یک قلب تپنده است. و خراسان جنوبی، یکی از قطب‌های این قلب است؛ قلبی که با هر تهدید، محکم‌تر می‌تپد، نه ترسان‌تر. در برابر جنگ روانی دشمن، مردم ما نیاز به آرامش دارند؛ نه شایعه، نه هراس، نه اضطراب. رسانه‌ها باید آگاه باشند که هر تیترشان، می‌تواند مرهم یا زخم باشد و هر تصویر گویای امید یا رنج استو.

و اگر بخواهیم از جنگ عبور کنیم، باید از دل مردم عبور کنیم. مردمی که هیچ‌گاه پشت نظام را خالی نکردند؛ حتی وقتی مشکلات، فقر، خشکسالی، و کمبودها بر زندگیشان سایه انداخت و وقتی صداهای‌شان شنیده نشد، اما باز هم دل‌شان با ایران و ایرانی بود.

امروز وقت قدردانی از همین مردم است. مردم خراسان جنوبی که شاید دورتر از مرکز باشند، اما در حساس‌ترین لحظات، همیشه در مرکز غیرت و وفاداری ایستاده‌اند. این روزها، مردم ایران، خصوصاً در خراسان جنوبی، بیش از هر زمانی نیاز دارند دیده شوند. نیاز دارند حس کنند دولت، رسانه، نخبگان، آن‌ها را می‌فهمند، دردشان را درک می‌کنند و همراه‌شان هستند. 

و به امید آن روز که هیچ مادری نگران فرزندی که به جبهه نبرد فرستاده نباشد و هیچ کودکی با صدای آژیر از خواب نپرد و از ترس جنگ نلرزد. به امید روزی که در جهان به جای باران صلح موشک نبارد و به جای صدای آژیر، صدای زندگی بلند باشد.

انتهای پیام/ 257