۲۵ ذی‌القعده روز دحوالارض؛ نماد عظمت و اراده الهی در آفرینش
بیست‌وپنجم ذی‌القعده، روز گسترش زمین (دحوالارض)، منزلتی به وسعت خلقت دارد و تجلی‌بخش صلابت و اراده بی‌همتای پروردگار است، این روز فرصتی است برای تأمل در عظمت آفرینش و شکرگزاری بر نعمت‌های بی‌پایان خداوند.
به گزارش خبرگزاری تسنیم اردبیل, بیست‌وپنجم ذی‌القعده در تقویم اسلامی به عنوان دحوالارض شناخته می‌شود؛ روزی که آیه 30 سوره نازعات نیز بدان اشاره کرده است: «وَالْأَرْ‌ضَ بَعْدَ ذَٰلِک دَحَاهَا / و زمین را پس از آن گسترانید» این آیه، تنها آیه‌ای است که به دحوالارض و گسترش زمین در این روز اشاره دارد و منابع حدیثی و فقهی نیز آن را تأیید کرده‌اند.
علاوه بر آن، اهمیت این روز نشان از منزلت و مرتبه بالای آن دارد و به گفته شیخ عباس قمی در مفاتیح الجنان، دحو الارض یکی از چهار روزی است که در سال، روزه آنها ممتاز است, پس این ساعات فرصت مغتنمی برای پیوندی دوباره و خالصانه با معبودی است که زمین را با همه وسعت و عظمتش برای سکونت و آرامش ما گستراند تا تجلی قدرت لایتناهی پروردگار، در آیینه خاک برای آدمیان باشد.
در چنین روزی بود که خالق بر مخلوق منت نهاد تا زمین چرخان را گهواره‌ای رام کند تا مسیر رستگاری را در کعبه ابراهیمی‌اش جستجو و سجاده استجابت را از فرش به عرش متصل کند, دحوالارض میعادگاه زیبای تکریم چنین پروردگار باشکوه و با رحمتی است که اعمال خاصی چون روزه، غسل و نمازی دو رکعتی برای حرمت‌گذاری بر آن وارد شده است.
بی شک زیارت ائمه اطهار(ع) در برخی روزها فضیلت و ثواب بیشتری دارد که طبق گفته میرداماد در «رساله اربعه ایام»، در روز دحوالارض، زیارت امام رضا(ع) جزو افضل اعمال مستحب و مؤکدترین آداب است, در واقع دحوالارض جلوه دیگری از قدرت و صلابت پروردگار برای هویتی به نام خاک و گهواره‌ای به وسعت زمین است تا فرصتی باشد برای حمد و ستایش معبود.
امید است در این ساعات و دقایق پر از مرحمت پروردگار، نفس‌های بندگان بر سجاده نشسته، با لطفی بی‌پایان از جانب خداوند گره بخورد و آمرزش و سعادت بر توشه اهل زمین سنجاق شود.
در این روز رسول اکرم (ص) از مدینه به همراه هزاران حاجی به سوی مکه، به قصد حجة الوداع خارج شدند که در این سفر وجود مقدس حضرت زهرا سلام الله علیها و نیز تمامی همسران پیامبر(ص) نیز ایشان را همراهی می‌کردند. طبق روایتی از امام هشتم(ع) ولادت حضرت ابراهیم(ع) و حضرت عیسی(ع) واقع شده است. (علی بن طاووس الحسینی، الاقبال ،ص525)
در حدیثی طولانی که حکایت مناظره امام صادق(ع) با ابن ابی العوجاء است، حضرت امام صادق(ع) از دحوالارض یاد کرده و در تعریف کعبه فرموده‌اند: «هَذَا بَیْتٌ اسْتَعْبَدَ اللَّهُ بِهِ عِبَادَهُ لِیَخْتَبِرَ طَاعَتَهُمْ فِی إِتْیَانِهِ فَحَثَّهُمْ عَلَی تَعْظِیمِهِ وَ زِیَارَتِهِ جَعَلَهُ مَحَلَّ أَنْبِیَائِهِ وَ قِبْلَةً لِلْمُصَلِّینَ لَهُ فَهُوَ شُعْبَةٌ مِنْ رِضْوَانِهِ وَ طَرِیقٌ یُؤَدِّی إِلَی غُفْرَانِهِ مَنْصُوبٌ عَلَی اسْتِوَاءِ الْکَمَالِ وَ مُجْتَمَعِ الْعَظَمَةِ وَ الْجَلَالِ خَلَقَهُ اللَّهُ قَبْلَ دَحْوِ الْأَرْضِ بِأَلْفَیْ عَامٍ فَأَحَقُّ مَنْ أُطِیعَ فِیمَا أَمَرَ وَ انْتَهَی عَمَّا نَهَی عَنْهُ وَ زَجَرَ اللَّهُ الْمُنْشِئُ لِلْأَرْوَاحِ وَ الصُّوَرِ / این خانهای است که خدا خلق خود را توسّط آن بپرستش واداشته تا فرمانبری ایشان را بیازماید و به تعظیم و زیارت آن تشویق کند، خداوند کعبه را مرکز پیغمبران و قبله نمازگزاران ساخته، کعبه شعبه ای است از رضوان خدا و راهی است به آمرزش و غفران او، آن بر استواری کمال و بنیاد عظمت برجا است، خداوند آن را دو هزار سال پیش از دحو (کشش) زمین آفریده، بنا بر این شایسته تر فردی که باید از آن فرمان برد؛ و از آنچه ممنوع ساخته و بازداشته باز ایستاد همان کسی است که جانها و کالبدها را آفریده است.»(کافی ج4 ص198 )
آداب و اعمال دحوالارض
برای این روز مهم و پرفضیلت، اعمال و آدابی بیان شده است که شامل:
روزه داشتن، که ثواب هفتاد سال عبادت را دارد. (الاقبال، ص527), احیاء و شب بیداری شب بیست‌وپنجم که برابر با یک سال عبادت است. (مفاتیح الجنان، ص410 ), ذکر و دعا خواندن, انجام غسل به نیّت روز دحوالارض. (الاقبال، ص527), خواندن دعای ذیل: اَللّهُمَّ داحِیَ الْکَعْبَة و ... (مفاتیح الجنان، اعمال ماه ذی القعده، ص411 ), زیارت ثامن الحجج امام رضا(ع) از برترین اعمال مستحب این روز محسوب می‌شود و سخت مورد تأکید و سفارش قرار گرفته است. (الاقبال، ص525 ), احیاء و بیدار بودن در شب 25 ذی قعده و انجام عبادات در آن شب برابر با صد سال عبادت است. (وقایع الایام، ص101 ) و دعا بر فرج و ظهور حضرت مهدی(عج) در روز دحوالارض.
انتهای پیام/
