انجام «حج» در برترین روزهایی که خدا آن را دوست دارد

به گزارش خبرگزاری تسنیم، حج نه‌تنها خود یک عمل عبادی بزرگ و باشکوه و پرمنفعت است که در قران کریم و روایات و احادیث بسیار به آن سفارش شده است، بلکه زمان برگزاری آن نیز بسیار خاص و ویژه است و با برتری خاصی انتخاب شده است. 

حج در دهه نخست ماه ذی‌الحجه برگزار می‌شود و این یکی از ویژگی‌ها و برتری‌های زمانی حج است. در کتاب نوش بندگی درخصوص این ویژگی زمانی حج آمده است: دهه نخست ذی‌حجه به تعبیر قرآن کریم ایام معلومات است و خدای متعال به ذکر در این ایام، در آیه 28 سوره حج امر فرموده است: «لِیَشْهَدُوا مَنَافِعَ لَهُمْ وَیَذْکُرُوا اسْمَ اللَّهِ فِی أَیَّامٍ مَعْلُومَاتٍ عَلَىٰ مَا رَزَقَهُمْ مِنْ بَهِیمَةِ الْأَنْعَامِ ۖ فَکُلُوا مِنْهَا وَأَطْعِمُوا الْبَائِسَ الْفَقِیرَ/ تا شاهد منافع خویشتن باشند و نام خدا را در ایامى معین یاد کنند که ما شما را از حیوانات روزى دادیم، از آن بخورید و به درمانده فقیر نیز بخورانید».

یکی از وجوهی که در تفسیر ایام معلومات گفته‌اند این است که «مراد از این ایام دهه مبارک ذی‌‌الحجه است»، و موید آن آمدن بحث قربانی در ادامه این آیه دانسته شده و مسلم است اولین روزی که قربانی کردن آغاز می‌شود، روز دهم ذی‌الحجه است و این خود موید این قول است که مراد از  ایام معلومات دهه ذی‌الحجه است. 

روایات بسیاری در فضیلت این ایام وارد شده است. از جمله اینکه رسول خدا(ص) فرموده است:« مَا مِنْ أَیَّامٍ أَزْکَى عِنْدَاللَّهِ تَعَالَى وَ لَا أَعْظَمَ أَجْراً مِنْ خَیْرٍ فِی عَشْرِ الْأَضْحَى / هیچ ایامی نزد خدای تعالی به لحاظ پاداش دادن بر عمل خیر برتر از دهه اول ذی‌حجه( دهه اضحی) نیست» و در ادامه فرمودند: ارزش اعمالی که انسان در این دهه انجام می‌دهد از جهاد فی سبیل‌‏الله هم بیشتر است؛ مگر اینکه کسی مال، جان و همه چیزش را در جهاد فی سبیل‌‏الله ببرد و هیچ چیز را هم برنگرداند؛ یعنی نه مالش بماند و نه جانش، تنها چنین چیزی است که بافضیلت‏‌تر از این ایّام است. این روایت گویای ارزش این ایام است.

ایشان در روایتی دیگر فرمود: «ما مِنْ أیَّامٍ العمَلُ الصَّالِحُ فیها أحبُّ إلى اللهِ مِن هذه الأیام یعنی أیامَ العشر / انجام کارهای نیک در هیچ زمانی محبوب‌تر از ده اول ذی‌حجه نیست». 

نکته مهم در این دو حدیث شریف این است که در حدیث اول کلمه «ازکی» و «اعظم» و در حدیث دوم کلمه «احب» وارد شده است.

میرزا جواد آقای ملکی تبریزی حدیث دوم را مهمتر از حدیث اول می‌داند، چون محبوب بودن با عظمت داشتن متفاوت است، و روشن است چیزی را که خدای متعال دوست داشته باشد، عظیم هم خواهد بود. بنابراین باید توجه کرد که ذی‌قعده و دهه اول ذی‌حجه بهترین فرصت برای چله‌گیری و رسیدن به مقامات معنوی است و این ایام همان چهل‌روزی است که خدای متعال درباره‌اش فرمود: «وَ واعَدْنا مُوسی‌ ثَلاثینَ لَیْلَةً وَ أَتْمَمْناها بِعَشْرٍ فَتَمَّ میقاتُ رَبِّهِ أَرْبَعینَ لَیْلَةً». 

امام صادق(ع) در تفسیر این بخش از آیات 203 بقره و 22 حج که خداوند می‌فرماید «وَ اذْکُرُوا اللَّهَ فی‏ أَیَّامٍ مَعْدُودات/ و خدا را در روزهایی معین یاد کنید»، ‏فرمودند «أَیَّامُ التَّشْرِیقِ الثَّلَاثَةُ، وَ الْأَیَّامُ الْمَعْلُومَاتُ الْعَشَرَةُ مِنْ ذِی الْحِجَّة؛ منظور از ایام معدودات سه روز یازدهم تا سیزدهم و ایام معلومات (حج22) ده روز اول ذی‏‎الحجه است». (تفسیر قمی، ج1، ص71). 

در نهایت اینکه وجود دو «عید» مهم اسلامی یعنی عید قربان (عید اضحی) و عید غدیر (عید ولایت) و روز « عرفه» و دعای عجیب و بسیار گرانبهای امام حسین(ع) در عرفات نیز شکوه و عظمت خاصی به ماه ذی‌حجه بخشیده است.

انتهای پیام/