احرام ببندیم، آنطور که امام سجاد (ع) احرام می‌بست

به گزارش خبرنگار فرهنگی خبرگزاری تسنیم، انسان باید خود را از رذایل اخلاقی خالی کرده و سپس به فضایل اخلاقی مزین سازد تا جلوه جمال و جلال حق شود، و حج یکی از بهترین اعمالی است که شرایط انجام این امور را برای انسان فراهم می‌کند.

اما اگر کسی به اسرار حج آشنا نباشد و به حج برود، حج کامل انجام نداده و آن حجی که ضیافت‌الله است، نصیب او نشده است. یعنی ممکن است حجش صحیح باشد، ولی مورد قبول حق نباشد، زیرا روح شخص حج‌گزار به خاطر آگاه نبودن به اسرار حج، تعالی پیدا نکرده است. این نکته ظریف از بیانات حضرت آیت الله جوادی آملی است که در کتاب صهبای صفا به آن اشاره کرده است. ایشان می‌گوید برای اینکه بهتر به اسرار حج پی ببریم باید سنت و سیره کسانی را که حج راستین انجام داده‌اند یاد بگیریم و این حج‌گزاران راستین همان معصومین (ع)  هستند. آنها هم به آداب حج آشنا بودند، هم سنن و مستحبات حج را رعایت می‌کردند و هم فرائض و واجب‌های حج را انجام می‌دادند و در کنار این حکم‌های ظاهری، تکیه‌گاه تکوینی این احکام را هم در نظر داشتند.

آیت‌الله جوادی آملی می‌گوید هر انسانی که به مکه رفت به آن اسرار آشنا نیست، کسی آشنا به اسرار حج است که از مخزن حکم باخبر باشد، لذا ضروری است که به حج از منظر معصومین (ع) نگاه کنیم و در این فریضه گرانقدر پا جای پای آنها بگذاریم.

احرام بستن: هر چه خدا بر شما حرام کرد، شما هم بر خود تحریم کنید

حال با توجه به این نکته مهم، ببینیم که امام سجاد (ع) درباره میقات و احرام بستن چه می‌فرماید: «وقتی در میقات تنظیف می‌کنید. یعنی خود را از نفاق و ریا تطهیر می‌کنید. نظافت در میقات، فقط پاک و طاهر کردن بدن نیست، بلکه نشانه و سمبلی است از تطهیر دل، و آنگاه که احرام می‌بندد، معنایش آن است که هر چه خدا بر شما حرام کرد، شما هم بر خود تحریم کنید و متعهد شوید که در مرز حرام راه نروید.»

مواردی از امور در حال احرام به طور موقت بر انسان حرام است و پس از احرام، حلال می‌شود، مثل کندن مو، نگاه کردن به آینه، کشتن حیوان، صید کردن و... اما بعضی از امور به طور مطلق حرام می‌شود. امام سجاد (ع) دراین باره می‌فرماید: « هنگام احرام بستن هر چه را که خدا بر شما حرام کرده است، شما هم برای خود تحریم کنید»، البته این مهم اختصاص به محرماتِ حالِ احرام ندارد، بلکه همه معاصی را دربر می‌گیرد. 

کسی که در میقات احرام می‌بندد، معنایش این است که: « خدایا! من تعهد می‌کنم که همه محرماتت را بر خود تحریم و برای همیشه آنها را ترک کنم.»

عقد احرام: خدایا ارتباطم را از هرچه غیر توست، گسستم

عقد احرام، عملی در میقات است که سه جزء دارد: 1 - پوشیدن دو لباسِ دو پارچه ندوخته 2 - قصد حج یا عمره 3 - لبیک گفتن. پس عقد احرام با این سه عمل حاصل و محقق می‌شود. وقتی انسان گفت: «لبیک»، احرام بسته می‌شود و این عقد است.

امام سجاد (ع) درباره عقد احرام می‌فرماید: سِرّ این کار آن است که حاجی می‌گوید: «خدایا ارتباطم را از هر چه غیر تو است، گسستم و فقط به تو پیوستم.» پس آنچه این «عقد» و «پیمان بستن» به همراه دارد، گستن از غیر خداست. اول گستن از غیر خدا، بعد پیوستن به لطف حق.

امام سجاد (ع) همچنین می‌فرماید: « اگر کسی در میقات هنگام احرام بستن از قلب نگذراند که (خدایا! از هر چه که غیر توست، دست شستم و فقط به ولای تو دل بستم)، او در حقیقت میقات نرفته و احرام نبسته است.»

نماز احرام: خدایا من با ستون تو به تو نزدیک می‌شوم

نماز احرام، نمازی است که در میقات خوانده می‌شود. نماز در میقات قبل از احرام مستحب بوده و شایسته است که احرام پس از نماز باشد. معنای این نماز هنگام بستن احرام این است: «خدایا! من با ستون تو، به تو نزدیک شدم.»

لبیک گفتن در حال احرام: تطهیر زبان از همه معصیت‌های زبانی است

معنای لبیک گفتن در حال احرام این است که: «خدایا! من هر چه حق است به آن گویا هستم و هر چه باطل است، زبانم را بر آن می‌بندم». یعنی وقتی انسان می‌گوید: «لبیک»، راز این لبیک گفتن، تطهیر زبان از همه معصیت‌های زبانی است. زبان «قلیل‌الجِرم و کثیرالجُرم» است، یعنی جِرمش کوچک ولی جُرمش زیاد است. گناهان فراوانی با زبان انجام می‌گیرد، مانند غیبت، تهمت، دروغ، افترا و مسخره کردن.

امام سجاد (ع) می‌فرماید: راز لبیک گفتن این است که: «خدایا من اطاعت کرده‌ام که هر چه اطاعت توست بر زبانم جاری کنم و هر چه معصیت توست، زبانم را بر آن ببندم». شهادت دروغ گناه و معصیت است. حاجی هرگز تهمت نمی‌زند. کسی را با زبان مسخره نمی‌کند. زبان زائر بیت‌الله، زبان طاهر است. سِرّ لبیک گفتن، زبان به اطاعت گشودن و از معصیت رها شدن است، آن هم نه تنها در حوزه و محدوده حج و عمره، بلکه برای همیشه.

فقط مُحرم‌ها بفرمایند داخل

امام سجاد (ع) می‌فرماید: حرم و مکه، محدوده مشخصی دارند، مسجد‌الحرام مشخص است و کعبه هم مشخص است. مرز حرم در بخشی از قسمت‌ها بیشتر از مرز مکه است. ورود غیرمسلمان آنجا جایز نیست. ورود انسانی که احرام نبسته هم به آنجا جایز نیست، مگر کسی که اهل مکه باشد و روزانه بخواهد رفت و آمد کند، یا کسی که قبلاً احرام بسته و هنوز یک ماه از آن مدت نگذشته است. موارد استثنا وجود دارد، وگرنه کسی حق ورود به مرز حرم و محدوده آن را ندارد. 

امام (ع) می‌فرماید: «راز ورود محرم در حرم این است که: خدایا من غیبت، بدگویی و عیب‌جوئی احدی از ملت اسلام را نکرده و این کارها را بر خودم تحریم می‌کنم.»  

ورود به سرزمین مکه هم رازی دارد و آن راز این است که: «خدایا من به قصد تو آمده‌ام، نه به قصد تجارت، شهرت، اسم عوض کردن، سیاحت، تفریح و ​​...».

انسان وقتی این محدوده‌ها را طی کرد، وارد مسجدالحرام می‌شود. کعبه را زیارت و طواف می‌کند.

انتهای پیام/