میراث شهید مؤسس گردان «بیشه شیران» نابلس برای مادر و فلسطین
«ام عدی»، مادر شهید «محمد العزیزی»، بنیانگذار گردان «بیشه شیران» در نابلس، با وجود سپری شدن یک سال از شهادت فرزندش تمامی وسایل فرزندش حتی آخرین بطری آبی که محمد قبل از شهادت از آن آب نوشیده است را به یادگار نگه داشته است.
به گزارش سایت عربی خبرگزاری تسنیم، بسیاری از مادران شهدای فلسطینی در کرانه باختری با گذشت سالها از شهادت فرزندانشان بسیاری از اشیای ساده بر جای مانده از جگرگوشههای خود را به یادگار نگاه داشتهاند.
«ام عدی»، مادر شهید «محمد العزیزی»، بنیانگذار گردان «بیشه شیران» در نابلس، با وجود سپری شدن یک سال از شهادت فرزندش تمامی وسایل فرزندش حتی آخرین بطری آبی که محمد قبل از شهادت از آن آب نوشیده است را به یادگار نگه داشته است.
وی در گفتگو با خبرنگار تسنیم میگوید: پسرم با تاسیس بیشه شیران، میراثی گرانبها برای من بر جا گذاشت. خانه ما همواره پذیرای فرماندهان گروههای مقاومت بود. بیشه شیران زمانی تاسیس شد که مردم اصلا به فکر مبارزه و مقاومت برابر نیروهای اشغالگر نبودند و همه شاهد وحشیگریهای رژیم صهیونیستی بودند.
ام عدی با بیان خاطرات خود از سالهای جهاد و مقاومت فرزندش گفت: ابوصالح در خانه میزبان همه جریانهای مقاومت بود و همه با او دیدار میکردند. دوستان و همرزمانش درباره جهاد و مجاهدت او برایم صحبت میکنند و من به یاد پسرم میافتم و گاهی غمگین و دلتنگ می شوم. چندی قبل سالگرد شهادت پسرم بود و به یاد افتادم که در چنین روزی پسرم وارد بهشت شد و دوباره تمام غمها و ناراحتیهایم را فراموش کردم.
این مادر فلسطینی، در توصیف فقدان و نبود فرزندش پس از شهادت اظهار داشت: بدون شک مصیبت سخت و بزرگی بود که من و مادرانی دیگر در این راه، فرزندانمان را از دست دادیم، اما به یاری خداوند متعال گروه های مقاومت و جهاد همیشه پیروز میدان بوده و هستند. در واقع نیروهای مقاومت دوست دارند که با شرافت، عزت و اقتدار و بدون هیچگونه ذلتی در سرزمین و خانه خود باقی بمانند و زندگی کنند.
ام عدی در پاسخ به سوال خبرنگار تسنیم درباره دلایل نگهداری سادهترین وسایل پسر شهیدش میگوید: ابوصالح هنوز هم با من زندگی میکند، در هر لحظه و هرجا با من است، انگار هنوز در خانه است و مرا ترک نکرده، تمام وسایلش مرتب و منظم اینجا هست، تخت و مسواک و تمام لوازم او را اینجا نگه داشته ام، هیچ چیز در اتاق او کم و زیاد نشده است.
این قصه تنها به نگهداری وسایل و یادگارهای این شهدا پس از شهادتشان خلاصه نمی شود؛ بلکه مسیر و مکتب شهدا سرلوحه زندگی و زینت مجالس مادران، پدران، دوستان و آشنایان آنها خواهد بود و تصاویر این شهدای گرانقدر زینت بخش ستونها و دیوارهای خانههاست.
«ام سعدی الکونی»، مادر شهید «سائد الکونی»، یکی دیگر از رزمندگان بیشه شیران هم که تکههای پارچه، مدارک و سایر وسایل برجای مانده از لحظه شهادت فرزندش را در خانه نگهداری می کند در گفتگو با خبرنگار تسنیم در کرانه باختری گفت: خبر شهادت پسرم برای من بسیار شوکهکننده و ناگهانی بود؛ اما الحمدلله خداوند متعال به من صبر بر این مصیبت را عطا کرد.
او نیز که بسیاری از وسایل بر جای مانده از فرزندنش را به یادگار نگه داشته میگوید: همیشه بوی خوشی مانند بوی مشک را در خانه استشمام میکنم و احساس میکنم که پسرم در کنار من است و همیشه حضور دارد. به یاد دارم برای خرید ژاکتی که مشاهده میکنید بسیار هیجان داشت، آن را اینترنتی سفارش داده بود.
ام سعدی در توضیح دلایل نگهداری فرزندش می گوید: وسایل پسرم هر لحظه من را به یاد او میاندازند و به من این حس را القا میکنند که او همیشه در این خانه حضور دارد.
مادران این شهدای بزرگوار با صبر و بردباری در این راه، شجاعت و دلاوری خود را به نمایش گذاشتند؛ همچون جگرگوشه هایشان که نماد عزت و مایه ی سربلندی تمامی آزادگان جهان هستند.
انتهای پیام/