آیا استارمر به سلطنت ۱۴ ساله محافظه‌کاران پایان می‌دهد؟

به گزارش گروه بین الملل خبرگزاری تسنیم ان تی وی آلمان در مطلبی نوشت: منتقدان کِر استارمر، رهبر اپوزیسیون انگلیس وی را یک فرصت طلب بی رنگ می دانند. با این حال، هواداران او از این مهره 61 ساله به عنوان یک مدیر عملگرا تمجید می کنند. حالا رهبر حزب کارگر در آستانه پایان دادن به سلطنت 14 ساله محافظه کاران در بریتانیا است.

مبارزات انتخاباتی او عمداً جذاب نیست و حضورهای هوشمندانه ای دارد. کِر استارمر می‌گوید: من به‌عنوان نخست‌وزیر نامزد می‌شوم، نه به عنوان رئیس یک حلقه. رئیس حزب سوسیال دموکرات کارگر خود را به عنوان بازگشتی به احترام در سیاست بریتانیا معرفی می کند و این همان چیزی است که به نظر می‌رسد بریتانیایی‌ها پس از 14 سال دولت محافظه‌کار آشفته آرزوی آن را دارند.

بر اساس یک نظرسنجی که اخیراً منتشر شده است، سوسیال دموکرات ها در انگلیس می توانند انتظار داشته باشند که در انتخابات پارلمانی روز پنجشنبه، رکورد 425 کرسی از 650 کرسی را به دست آورند. انگلیس با استفاده از رای اکثریت انتخاب می کند: مجلس عوام از نمایندگانی تشکیل می شود که هر کدام این آراء را در حوزه انتخابیه خود به دست آورده اند. عملکرد سراسری احزاب نقشی در توزیع کرسی ها ندارد.

تا حد زیادی به لطف محافظه‌کاران انگلیسی است که استارمر اکنون در راه رفتن به خانه معروف در خیابان داونینگ شماره 10 در لندن است. همین چند سال پیش، به ندرت کسی فکر می کرد که این امکان وجود دارد. این سیاستمدار 61 ساله انگلیسی دیر وارد عرصه سیاست شده است و کار خود را با وکالت آغاز کرده است.

استارمر در 2 سپتامبر 1962 به دنیا آمد و با سه خواهر و برادر در خانه ای کوچک در حومه لندن بزرگ شد. پدر وی ابزار ساز و مادرش پرستار بود.

استارمر درباره دوران کودکی‌اش می‌گوید: می‌دانم شرمساری از آوردن دوستان خود به خانه چیست وقتی فرش خانه فرسوده شده و پنجره‌ها شکسته است.

وی در مدرسه موسیقی آموخت و آخر هفته ها او از یک مدرسه موسیقی مشهور لندن بازدید می کرد. استارمر در لیدز و آکسفورد حقوق خواند و وکیل حقوق بشر شد. او از اتحادیه‌ها دفاع کرد و از کسانی که در دریای کارائیب به اعدام محکوم شده بودند دفاع کرد. او با امل کلونی وکیل برجسته حقوق بشر از زمان همکاری آنها در یک شرکت حقوقی دوست بوده است.

وی در سال 2003 مشاور حقوق بشر اداره پلیس ایرلند شمالی شد و در این نقش وظیفه داشت اطمینان حاصل کند که پلیس ایرلند شمالی به حقوق بشر احترام می گذارد. پنج سال بعد، دولت وقت کارگر او را به عنوان دادستان کل انگلستان و ولز منصوب کرد.

تا سال 2013، استارمر در حال سازماندهی پیگرد قانونی نمایندگانی بود که از هزینه های خود سوء استفاده می کردند.

اولین منصب سیاسی او در سال 2015 آغاز شد: دو هفته پس از مرگ مادرش، او در یکی از حوزه‌های سنتی حزب کارگر در شمال لندن به پارلمان راه یافت. یک سال بعد، استارمر در شورش ناموفق علیه جرمی کوربین، رهبر جناح چپ و جنجالی حزب شرکت کرد.

با این وجود، او قبل از انحلال کوربین به عنوان رهبر حزب در آوریل 2020، سخنگوی حزب کارگر در مورد برگزیت شد. از آن زمان، او حزب کارگر را به طور قابل توجهی به سمت مرکز سوق داد و با یهودی ستیزی در این حزب که منجر به اخراج کوربین شد مبارزه کرد.

استارمر ( در صورت موفقیت در انتخابات پیش رو) به عنوان نخست وزیر با چالش‌های بزرگی مواجه خواهد شد که پنج پیشین محافظه‌کار او نتوانستند بر آن‌ها غلبه کنند. اما بزرگترین نگرانی این سیاستمدار حزب کارگر هنگامی که به داونینگ استریت نقل مکان می کند، به گفته خودش سرنوشت دو نوجوان او است که چگونه تحت تاثیر این انتخابات قرار می گیرند.

انتهای پیام/