حسین‌خانزاده: می‌توانم در بالاترین سطح بازی کنم
ملی‌پوش والیبال ایران گفت: با به دست آوردن فرصت در تیم ملی در مسابقات رسمی، متوجه شدم که می‌توانم در بالاترین سطح والیبال، حرفم را بزنم.
به گزارش خبرگزاری تسنیم، پوریا حسین‌خانزاده را می‌توان پدیده والیبال ایران در فصلی که گذشت دانست. او مزد درخشش خود را در لیگ، خیلی رود گرفت و فصل آینده را در تیم لوبه ایتالیا بازی خواهد کرد. گفت‌وگوی ملی‌پوش والیبال ایران را با سایت تیم لوبه در زیر می‌خوانید:
* محبوبیت والیبال در ایران چقدر است؟
در کشور من اشتیاق زیادی به والیبال وجود دارد، بسیاری سوپرلیگ، مسابقات تیم ملی و مهم‌ترین تورنمنت‌ها را دنبال می‌کنند. همیشه علاقه خاصی وجود داشته است و این علاقه به سرعت در حال رشد است.
* چگونه وارد والیبال شدی؟
کودک بودم که اولین قدم‌هایم را جلوی تور برداشتم. من شاهد زنده‌ای هستم که جوانان ایرانی سال‌هاست والیبال را دوست دارند.
* تو بازیکن جوانی هستی اما رزومه درخشانی داری. چگونه این تجربه‌ها را کسب کردی؟
من در ابتدای راه هستم و می‌خواهم افتخارات زیادی را به دست آورم. برای من، لوبه نشان دهنده آغاز کار من در صحنه جهانی است.
* آیا مسابقه ای وجود داشت که به تو ثابت کند ویژگی‌های لازم برای بازی در ایتالیا را داری؟
من نمی‌توانم در مورد یک مسابقه خاص صحبت کنم اما با به دست آوردن فرصت در تیم ملی در سال گذشته در مسابقات رسمی متوجه شدم که می‌توانم در بالاترین سطوح والیبال، حرفم را بزنم. فکر می‌کنم مهارت‌های خوبی دارم و جای رشد دارم.
* الگوی تو در والیبال کیست؟ آیا در بین بازیکنان تاریخ لوبه قهرمانی وجود دارد که تو را مجذوب خود کرده باشد؟
ورزشکاری که همیشه توانسته من را به وجد بیاورد قطعا اروین انگاپت است. در مورد لوبه، انتخاب از بین قهرمانان متعدد تاریخ این تیم، کار آسانی نیست، اما باید بگویم که عثمانی خوانتورنا و ریکاردو لوکارلی برای من دو الگوی خاص هستند.
* لوبه اکنون تمرکز زیادی روی ستاره های جوان دارد، نظر تو در مورد این تغییر چیست؟
این تغییر دیدگاه، فرصت بزرگی را برای ورزشکاران با استعداد و جاه طلب فراهم می‌کند. خوشحالم که در اولین سال حضورم در ایتالیا در تیمی با جوانان با استعداد بازی می‌کنم. حمایت از هم تیمی‌های جدید و ارج نهادن به پیراهن باشگاهی که به آینده نیز فکر می‌کند، انگیزه بخش خواهد بود.
* آیا در زندگی تو فقط والیبال وجود دارد؟
زندگی من به تمرین و مسابقات محدود شده است. جای کمی برای چیزهای دیگر وجود دارد. من در مدرسه، درس‌خوان نبودم ولی می‌خواهم به اهداف بزرگی برسم و برای انجام این کار علاوه بر استعداد، به فداکاری نیاز دارم. من هنوز یک بچه هستم و در برخی لحظات، کنجکاوی خود را با مطالعه، تماشای فیلم و خواندن زبان انگلیسی (که فعلاً به سختی صحبت می‌کنم) ارضا می‌کنم... وقت آن رسیده که خودم را ارتقاء بدهم.
انتهای پیام/
