نهج‌البلاغه| کاندید اصلح باید دارای قوی‌ترین برنامه باشد
فرد کاندیدایی که فاقد برنامه باشد، هر اندازه هم از دغدغه‌ها و معضلات و فرصت‌ها سخن بگوید، فایده‌ای برای پیشرفت جامعه نخواهد داشت بلکه باید گفت مسئول قوی، باید دارای قوی‌ترین و متقن‌ترین برنامه باشد.
به گزارش خبرنگار فرهنگی خبرگزاری تسنیم، مسئولیت‌پذیری در هر عرصه‌ای از دشوارترین کارهاست، چرا که شخص مسئول به عنوان نماینده‌ی جمعی از آحاد جامعه در پیشگاه مردم و خداوند متعهد می‌شود کارها را به بهترین شکل ممکن سامان دهد و امانت‌دار خوبی برای منافع ملت باشد. از این جهت فردی که در مقام نمایندگی گروهی از مردم قرار می‌گیرد، به طور طبیعی باید از جهات مختلف فردی توانمند، دانا، متعهد و در عین حال دارای شاخصه‌های اخلاقی و معنوی از جمله امانت‌داری، تواضع، اهل جهد و کوشش و نیز انعطاف‌پذیر و مهربان باشد. بنابراین اگر توانمندی یک فرد در قبول پست حکومتی احراز شد، اما فاقد صلاحیت اخلاقی بود، انتخاب چنین فردی به صلاح جامعه نیست. همچنان که اگر شاخصه‌های معنوی در فردی احراز شد، باید در امر سیاست و اجرا دارای صلاحیت لازم باشد و بلکه یک سر و گردن از همگان بالاتر باشد.
امیرالمؤمنین علیه‌السلام ضمن توصیه‌هایی درباره شاخصه‌های فرد مسئول فرمود «أَیُّهَا النَّاسُ، إِنَّ أَحَقَّ النَّاسِ بِهَذَا الْأَمْرِ أَقْوَاهُمْ عَلَیْهِ وَ أَعْلَمُهُمْ بِأَمْرِ اللَّهِ فِیهِ»؛ یعنی اى مردم، آن که تواناترین مردم به حکومت، و داناترین آنان به امر خدا در کار حکومت است، از همه به حکومت شایسته‌تر است. تعبیر «أَقْوَاهُم» اسم تفضیل به معنای «قوی‌ترین» است و این قوت شامل قوت در امر سیاست و اجراست. یکی از بهترین راه‌های شناخت چنین مسئولی، توجه به سوابق او و دغدغه‌های او و برنامه‌هایی است که از طریق رسانه‌ها اعلام می‌کند. بنابراین مسئول قوی، باید دارای سوابق حسنه و دغدغه‌های خدایی در حل مشکل مردم و از همه مهم‌تر، دارای برنامه باشد. فرد کاندیدایی که فاقد برنامه باشد، هر اندازه هم از دغدغه‌ها و معضلات و فرصت‌ها سخن بگوید، فایده‌ای برای پیشرفت جامعه نخواهد داشت بلکه باید گفت مسئول قوی، باید دارای قوی‌ترین و متقن‌ترین برنامه باشد و با احساسات وارد عرصه انتخابات نشود و یا ریاست‌طلبی چشم او را پر نکند.
یا می‌توان گفت امیرالمؤمنین علیه‌السلام به دو رکن اساسى که یکى جنبه علمى دارد و دیگر جنبه عملى اشاره کرده است. از نظر علمى باید از همه آگاه‌تر باشد و از نظر عملى در امر مدیریت از همه قوى‌تر. بسیارند کسانى که عالمند، اما مدیر نیستند و یا مدیرند و عالم نیستند و تا این دو دست به دست هم ندهند، اداره صحیح جامعه امکان پذیر نیست.
انتهای‌پیام/
