۱۰ سال ریاست جمهوری اردوغان چه نتایجی برای ترکیه داشت؟

به گزارش گروه بین‌الملل خبرگزاری تسنیم، رجب طیب اردوغان رئیس جمهور ترکیه، حالا برای سومین بار متوالی این پست را در اختیار دارد و 10 سال از دوران ریاست او می‌گذرد.

اردوغان که قبلاً به عنوان یکی از مؤسسین حزب عدالت و توسعه بر صحنه قدرت ظاهر شد، در ابتدای راه ترجیح داد که به عنوان یک پراکتیشین و اهل عمل، پست تشریفاتی ریاست جمهوری به رفیق نزدیک او عبدالله گل سپرده شود.

اما در سال 2014 خودش به عنوان رئیس جمهور به کاخ چانکایا رفت و طولی نکشید با برگزاری یک رفراندوم، ساختار سیاسی و اجرایی کشور را از پارلمانی به ریاستی تغییر داد و عهده دار تمام مسئولیت‌ها و بالاترین میزان اختیارات شد.

از سال 2014 میلادی بدین سو، اتفاقات مهمی در ترکیه روی داده و این کشور دوران پرفراز و نشیبی را پشت سر گذاشته است. اما در یک جمع بندی کلی می‌توان گفت، سال به سال روند افول و ضعف اقتصادی این همسایه غربی ایران، آشکارتر شده است.

اغلب تحلیلگران سیاسی ترکیه، تقصیر این وضعیت را بر گردن اردوغان میندازند و او را رهبر تک رو و تمامیت خواهی می‌دانند که حاضر نیست زیر بار پذیرش هیچ انتقاد و پیشنهاد و مشورتی برود.

ابراهیم قهوه چی از تحلیلگران مشهور رسانه‌های آنکارا، با بررسی عملکرد 10 ساله ریاست جمهوری اردوغان، مهمترین خطا‌های او را برشمرده و به این اشاره کرده که ریاست اردوغان چه دستاورد‌ها و پیامد‌هایی برای ترکیه به همراه آورده است.

از وقتی که اردوغان رئیس شده چه چیز‌هایی روی داده است؟
ماجرای ریاست جمهوری رجب طیب اردوغان در ترکیه از سال 2014 آغاز شد و تاکنون حدود 10 سال به عنوان رئیس جمهور بر صحنه قدرت بوده است. می‌خواهم در این یادداشت، به بررسی این موضوع بپردازم که در این 10 سال، در کشور ما چه اتفاقی افتاد و چه تغییراتی روی داد.

ابتدا نگاهی به نگاه جامعه بیندازیم و ببینیم آنان چه تصوری از آینده ترکیه دارند. آیا شهروندان ما معتقدند که ترکیه در مسیر بهتر شدن است یا نه؟

تازه‌ترین نظرسنجی‌های می‌دانی معتبر نشان داده که 23. 9 درصد از شهروندان ما معتقدند که آینده ترکیه بهتر خواهد شد. این در حالی است که این آمار، قبل از رئیس شدن اردوغان در سطح 32.8 درصد بود و‌ امید به آینده کشور، به شکل ملموس و آشکاری کاهش یافته است.

بگذارید کاهش‌ امید مردم ترکیه به آینده کشور را بر اساس مبنای جمعیتی توضیح دهم تا بهتر متوجه شوید:
در سال 2013 میلادی، 25.5 میلیون نفر از جمعیت 77.7 میلیون نفری ترکیه فکر می‌کردند که دوران آتی، برای ما بهتر خواهد بود. با این حال، در سال 2023 میلادی 20.4 میلیون نفر از جمعیت 85.4 میلیون نفری کشور، هنوز هم به مقطع سال آینده‌ امیدوار هستند.

اگر میزان‌ امیدواری ما درست مانند سال 2014 بود، هم اکنون باید 28 میلیون نفر به بهتر شدن مقاطع آتی کشور باور داشتند و نه 20.4 میلیون نفر. پیام این تابلو، برای هر بیننده‌ای عیان و آشکار است: از روزی که اردوغان در این کشور رئیس جمهور شده؛ 7.6 میلیون نفر‌ امید خود را از دست داده‌اند.

شمار بدبین‌های ترکیه تغییر کرد؟
روزی که در سال 2014 میلادی، اردوغان در ساختار قبلی، نه با رای مردم بلکه با رای نمایندگان پارلمان به عنوان دومین رئیس جمهور انتخاب شده و از حزب عدالت و توسعه به کاخ رفت، 12.2 درصد از جمعیت آن روز‌های ترکیه معادل 9 میلیون و 634 هزار نفر، در مورد آینده کشور بدبین و نومید بودند و تصور می‌کردند اوضاع ما بدتر خواهد شد.

می‌دانید این آمار در سال 2023 میلادی به چه رقمی رسید؟ بگذارید برایتان بگویم: آمار بدبین‌های نومید به 26.1 افزایش یافت و 22 میلیون و 282 هزار نفر از جمعیت ما به این باور رسیدند که در آینده، حال ترکیه بد و بدتر خواهد شد. یعنی تلاش‌های اردوغان باعث شد 11 میلیون و 867 هزار نفر به شمار بدبین‌ها و نومیدان کشور، افزوده شود!

در مجموع، 61.1 درصد از جامعه در سال 2014 میلادی صاحب خانه بودند. به عبارت دیگر از 77 میلیون و 696 هزار نفر، 47 میلیون و 472 هزار نفر خانه داشتند. اکنون جمعیت ترکیه برابر 85 میلیون و 372 هزار نفر است، اما تعداد صاحبان خانه تنها 507 هزار نفر افزایش یافته است. ولی افزایش تعداد مستاجران در سطح نگران کننده 6 میلیون و 563 هزار نفری است. زیرا پس از رئیس جمهور شدن اردوغان، نرخ اجاره از 22.1 درصد به 27.8 درصد افزایش یافت. به طور خلاصه، 85 درصد از جمعیت فزاینده پس از رئیس جمهور شدن اردوغان به عنوان مستاجر باقی ماندند. (یعنی تنها 15 درصد از افرادی که در دوران 10 ساله ریاست جمهوری اردوغان تشکیل خانواده داده اند، صاحب خانه شدند و الباقی مستاجر هستند.)

بنابراین مهم نیست که چقدر در میادین و روی صفحه نمایش تلویزیون ها درباره توسعه و پیروزی ترکیه فریاد بزنید و تبلیغ کنید. مهم نیست چقدر از عبارات تخیلی شکوه اقتصادی کشور و پرواز سطح رفاه شهروندان صحبت کنید. همه اینها غیر واقعی است و نتیجه کار شما، روشن و مشخص است.

حقیقت این است که پس از رئیس جمهور شدن اردوغان، جامعه ترکیه، به سرعت امید و چشم انداز آینده را از دست داد. یکی از پیامدهای بدیهی این وضعیت، فقدان کاهش میل به بچه دار شدن است.

باور نمی کنید؟ بفرمایید آمار: در سال 2014 در ترکیه، 1 میلیون و 351 هزار کودک به دنیا آمدند. اما در سال 2023 میلادی، با وجود افزایش جمعیت 10 سال گذشته، تعداد فرزندان متولد شده 958 هزار نفر بود.

در حالی که نرخ تولد به ازای هر زن در سال 2014 میلادی 2.19 بود، این نرخ اکنون به 1.51 کاهش یافته است. این یک فاجعه است... در واقع، چنین چیزی فراتر از فاجعه برای کشورهای توسعه نیافته مانند ترکیه است. ترکیه در دوره ریاست جمهوری اردوغان متحمل ضرر و زیان فراوانی شد. اما از دید من، بزرگترین خسران ما، از دست دادن امید و کاهش فرزندآوری ماست.

در حالی که نرخ تولد به ازای هر زن در سال 2014 میلادی 2.19 بود، این نرخ اکنون به 1.51 کاهش یافته است. این یک فاجعه است... در واقع، چنین چیزی فراتر از فاجعه برای کشورهای توسعه نیافته مانند ترکیه است.

ترکیه در دوره ریاست جمهوری اردوغان متحمل ضرر و زیان فراوانی شد. اما از دید من، بزرگترین خسران ما، از دست دادن امید و کاهش فرزندآوری ماست. ای کاش فرهنگ سیاسی و رهبری مبتنی بر عشق به کشور و ملت، در ترکیه غالب شود. اگر نه بدون تعارف باید بگویم، کارمان تمام است.

انتهای پیام/