اشتباهات نتانیاهو کاتالیزور تحولات مهم

به گزارش گروه رسانه‌های خبرگزاری تسنیم، محمد ایمانی در یادداشتی نوشت: درماندگی سرویس های امنیتی و ارتش اسرائیل، به علاوه وضعیت بحرانی نتانیاهو در داخل، موجب شد که وی دست به قمار بزرگ تری بزند؛ حملات گاه و بیگاه به سوریه، و ترورر برخی مستشاران نظامی ایران طی سه ماه گذشته. تلقی او این بود که به واسطه انفعال محتمل ایران، تحقیر شدگی در برابر غزه مظلوم را می پوشاند. شتابزده رفتار نکردن ایران، توهم نتانیاهو را غلیظ تر کرد، به ویژه این که آمریکا و برخی دولت های غربی هم به صف شده بودند تا با ترکیبی از فریب و تهدید، ایران را از مجازات اسرائیل منصرف کنند.

ایران اما به جای انتقام و مجازات موردی، عملیاتی راهبردی را ترتیب داد؛ با اعلام قبلی که همه ببینند و قابل سانسور هم نباشد: با متوسط ترین توانمندی هایش و نه مدرن ترین آنها، از خاک خود و نه متحدان، با حداقلی از تسلیحات و نه به شکل حداکثری، و در حفاظت شده ترین مناطق نظامی رژیم صهیونیستی، با تحقیر سامانه راداری و پدافندی چند لایه غربی- عبری که ظاهرا آماده مهار آبشار ضربه ایران بود! رویداد مهم موازی که در این میان مغفول ماند، غنیمت گیری چند ساعت قبل ایران در تنگه هرمز بود. توقیف کشتی تجاری صهیونیست ها، ضربه عمیق و دردناکی بود که جای هیچ انکار یا واکنشی را باقی نمی گذاشت.

صهیونیست ها هنوز از شوک این ضربت بیرون نیامده بودند که صاعقه موشک های ایران، بر دو پایگاه نظامی و یک پایگاه جاسوسی اسرائیل فرود آمد. مقامات صهیونیست چهار روز است نمی دانند درد شان را قورت بدهند و بلافند که "هیچی شان نشده"؛ یا عربده بکشند و بگویند اقدام ایران را تلافی می کنند، در حالی که می دانند ایران، رودربایستی را کنار گذاشته و سرش برای چکاندن ماشه بعدی -فراتر از قلق گیری و دست گرمی اخیر- درد می کند.

صهیونیست ها می دانند که عملیات شنبه شب، در حد تمرین و دست گرمی بوده، و ایران حتی ده درصد توانمندی های خود را رو نکرده است. آنها این بار در صورت گلاویز شدن، با ضربات عمیق تر و پیچیده تری خاکمال خواهند شد. آنان هر روز می گویند کابینه نظامی شان جلسه گذاشته و تصمیم گرفته چنین و چنان کند. رسانه های غربی هم، خاکستر این جلسات را باد می زنند تا بگویند دولت نتانیاهو برای زدن ضربه ای ولو محدود جدی است. این که صهیونیست ها اقدامات تروریستی یا حمله نقطه ای را در خیال خود مزه مزه کنند، یک بحث است؛ این که ما چه باید بکنیم، موضوع مهم تری است.

رژیم صهیونیستی، رژیم متعارفی نیست که بشود با او بر اساس معادلات متعارف دنیا (مثلا توقف یا کاهش تنش) رفتار کرد. بهترین تاکتیک در چهارچوب راهبرد کلی، تداوم ضربات و نابود کردن تتمه اعتماد به نفس نتانیاهو است. سگ هار اسرائیل را نباید آرام گذاشت و مجال تمرکز به وی داد. بهترین کار برای تثبیت پیروزی های اخیر، نه پدافند صِرف، بلکه تداوم هوشمندانه عملیات آفندی است. محدود و نقطه ای، اما عمیق و موثر و گیج کننده. همان که به شکل محدودترش را حماس و حزب الله و انصارالله و مقاومت عراق، ظرف چند ماه گذشته در هماهنگی کامل انجام داده اند. باید رمق را از نتانیاهو گرفت و بیش از قبل برای حامیانش در غرب و اتباع اسرائیل در داخل سرزمین های اشغالی روشن کرد که قمار ها و ماجرا جویی های وی، چیزی جز هزینه و خسارت به دنبال نداشته است.

رفتار های نتانیاهو، آن قدر فلاکت بار شده، که یائیر لاپید نخست‌وزیر سابق گفته: «این دولت و این نخست‌وزیر، به تهدید وجودی اسرائیل تبدیل شده‌اند. بازدارندگی اسرائیل را نابود کردند». نکته بسیار مهم بعدی که کمتر مورد توجه قرار می گیرد، به جوش و خروش در آمدن ظرفیت "بیداری اسلامی" در منطقه، پس از حماقت های نتانیاهو (از غزه تا سوریه و لبنان) و عملیات غرور آفرین ایران است. به عنوان یک نمونه، اسرائیل و آمریکا در ماجرای عملیات اخیر ایران، با نشاندن شاه اردن در موضع خیانت، خشم ملت اردن را که پس از جنگ غزه شعله ور شده، به اوج رساندند. این خشم می تواند با فوران اعتراضات در آن سوی مرز اردن ترکیب شود و مصیبتی بزرگ را برای اسرائیل رقم بزند.

کرانه باختری در فلسطین اشغالی، هم اینک آماده انفجار است. ویژگی دوره اخیر بیداری اسلامی در منطقه بر خلاف ده سال قبل، تعمیق و ترکیب شدگی آن با منطق مقاومت اسلامی (مسئله اول انگاری اسرائیل) است. خبط ها و اشتباهاتی که نتانیاهو مرتکب شده، کاتالیزوری (کُنش‌یار/ شتاب‌دهنده) برای تسریع در تحولات مهم به نفع امت اسلامی است، ان شاء الله.

انتهای پیام/