نگاهی به فیلم «شکار حلزون»| تکرار سیمای آدم‌هایی در همین حوالی
انسان‌های زجر کشیده و آسیب دیده از زمین و زمان به اندازه کافی بر پرده نقره‌ای ظهور و بروز داشته و برای مخاطب سینما آشنا هستند و فقط یک فیلمساز «جسور» می‌تواند در نخستین تجربه کارگردانی خود چنین انسان‌هایی را بازآفرینی کند.
خبرگزاری تسنیم-امید غیاثوند
انسان‌های زجر کشیده و آسیب دیده از زمین و زمان به اندازه کافی بر پرده نقره‌ای ظهور و بروز داشته و برای مخاطب سینما آشنا هستند و فقط یک فیلمساز «جسور» می‌تواند در نخستین تجربه کارگردانی خود چنین انسان‌هایی را بازآفرینی کند. داستان «شکار حلزون» به کارگردانی محسن جسور روایت دوباره همین انسان ها است؛ مینو، آقای داوری و بهنام؛ «مثلث فلاکت»!
- مینو: زنی است که همه مصائب بر او چیره شده است. در پنج سالگی پدر او به جرم قتل اعدام و مادر او ازدواج مجدد می‌کند. نزد عمو و زن عموی خود بزرگ شده و برای فرار از این جهنم تن به ازدواج غیر دلخواه داده است. مینو از همسر هم شانس نداشته و اردلان پس از ورشکستگی به جرم حمل یک ونیم کیلو هروئین در زندان است. حاصل ازدواج مینو و اردلان پسری ناشنواست که رنجی مضاعفی برای مینو شده و تهدید بهزیستی را بالای سر خود دارد. در کنار همه این مصیبت‌ها، وی بیکار است و برای خرج زندگی تن به نگهداری از آقای داوری بدهد.
- آقای داوری: پیرمردی است بد عنق و مفلوج، که قبلا قاضی بوده است. وی سال‌ها پیش حکم اعدام پدر مینو را چنان که خود اذعان می‌کند به حکم قانون صادر کرده و اکنون در آتش اعمال گذشته می‌سوزد و در این تردید به سر می‌برد که چرا تلاش بیشتری برای ممانعت از اعدام پدر مینو انجام نداده است.
- بهنام: فرزند گرفتار و سربار دکتر داوری است. همسر او طلاق گرفته و مهریه را به اجرا گذاشته و در شرف رفتن به زندان است. دچار ورشکستگی است و آئینه دق برای پدر شده و گویی نتیجه اعمال آقای داوری است که در برابر او مجسم شده است.
این همه داستان فیلم سینمایی «شکار حلزون» است. آیا این شخصیت‌ها آشنا به نظر نمی‌رسند؟
محسن جسور با «شکار حلزون» نخستین تجربه ساخت بلند سینمایی خود را تجربه می‌کند و اینکه چرا وی یک فیلمنامه کلیشه شده با شخصیت‌های آشنا را دستمایه قرار داده جالب است.
فیلم پر از ایده‌های اخلاقی تکراری به شدت گل درشت است که افزون بر پیچیده کردن داستان، مخاطب را دلسرد و دلزده می‌کند.
جسور هر قدر در اجرای ایده خود مطلوب عمل نکرده، اما در انتخاب بازیگر نقش مینو هوشمند بوده است. بازی فرناز زوفا در نقش مینا خوب و قابل قبول است اما باید به یاد داشته باشد موفقیت وی در مسیر بازیگری بسته به انتخاب‌های بعدی او دارد. مرحوم حسام محمودی نیز برای نقش زحمت کشیده و سنگ تمام گذاشته است. حسین پاکدل مجری خوبی است اما برای ایفای نقش دکتر داوری بدترین انتخاب است.
عنوان اولیه فیلم «عطر مینو» بوده که به خواست جسور به «شکار حلزون» تغییر کرده است. این عنوان هیچگونه سمپاتی با مخاطب ایجاد نمی‌کند و فقط نکته تداعی‌کننده این عنوان، ریتم کند فیلم است که حلزون‌وار پیش می‌رود.
«شکار حلزون» از جمله آثار نگاه نو چهل و دومین جشنواره فیلم فجر است و جسور در نشست خبری فیلم خود پس از نمایش گفته است «شکار حلزون» را خیلی دلی و دوستانه ساخته و فیلم ساخته که در معرض قضاوت منتقدان قرار گیرد!
براساس یک برآورد ذیل هجوم فیلم‌های کمدی بفروش طی یکی دو سال اخیر، فیلم‌های درام اجتماعی شکست فاحشی را در گیشه تجربه کرده‌اند. بدون شک در این اوضاع وخیم اقتصادی که ساخت فیلم حتی فیلم «بی چیز» خرج سنگین دارد، «دلی» فیلم ساختن آن هم ژانر درام اجتماعی خیلی «دل» می‌خواهد و جالب اینکه تهیه‌کننده نیز اعتراف کرده که برای ساخت «شکار حلزون» خودرو خود را فروخته است!
این روزها درام‌های اجتماعی خریدار ندارد چه دلی ساخته شود چه غیردلی. فیلم اولی‌ها بدانند کیانوش عیاری پس از عمری دلی فیلم ساختن این روزها برای پول «ویلای ساحلی» ساخته است.
انتهای پیام/
