آهنگ خون ماه به مرزبانان شهید تقدیم شد / بر زمستان صبر باید طالب نوروز را

به گزارش خبرنگار فرهنگی خبرگزاری تسنیم ، کسانی که در سالن رویال هال اسپیناس پالاس؛ کنسرتِ «باز آمدم» را به تماشا نشستند، بی‌شک با رضایت کامل سالن را ترک کردند. اجرا حدود 90 دقیقه طول کشید. دیر شروع شد اما خوب شروع شد و عالی هم تمام شد.

کنسرت «باز آمدم» در سالن اسپیناس پالاس برگزار می‌شد؛ سالنی که در ماه‌ها و سال‌های اخیر همواره میزبان موسیقی پاپ بوده است. این بار اما اجرایی از موسیقی ایرانی به این سالن رفته بود تا مخاطبانِ موسیقی ایرانی بیایند و این سالن را برای شنیدنِ موسیقی اصیل این سرزمین پر کنند.

تاخیر در آغازِ اجرا آنقدر طول کشید که دیگر حوصله مخاطبان سر رفته بود؛ اما همان قطعه‌ی نخست که با تکنوازیِ سه‌تار آغاز شد، کافی بود تا تماشاگران سرِ کیف بیایند و تاخیر در شروع را فراموش کنند. گروه با احساس و با تمام توان می‌نواخت. تهمورس با زخمه‌های سه‌تار، ذهن مخاطبان را از هر درگیری رها و همه را با اجرا همراه کرد.

در ادامه تهمورس پورناظری خطاب به تماشاگرانِ حاضر در سالن گفت: «از بهمن 1368 که برای نخستین بار روی صحنه رفتم تا امشب که این برنامه را در خدمت شما هستیم فراز و نشیب‌های زیادی را تجربه کرده‌ام. شاید بتوانم با قطعیت بگویم که تمام تلاش‌ها و ممارست‌هایی که در طول این سال‌ها داشتم یک طرف، و یک جهان صبوری که در این چند ماه من و دوستانم داشتیم؛ یک طرف...

پوزش می‌خواهم که برنامه دیر شد. این اجرا حاصل زحماتِ ده‌ها نفر است که تلاش کردند تا این اجرا شکل بگیرد.

هیچ چیز قدرت عشق شما را نداشت که بایستم و بگویم برای این مردم که عاشق فرهنگ و هنر و بزرگان خودشان هستند؛ می‌خواهم برنامه اجرا کنم. با خودم عهد کردم که این اجرا روی صحنه بیاید و امیدوارم در اجراهای بعدی همه کسانی که امروز می‌خواستند اینجا باشند و نشد، بیایند و اجرا را به تماشا بنشینند.
برای اجرا شدن این یرنامه بالغ بر هزار ساعت وقت گذاشته شده است.»

قطعه‌ی بعدی آهنگ «نشانی ده» روی شعری از مولانا بود.

تکنوازی تنبور و در ادامه اجرای قطعه‌ی «هزار و یک شب» از بخش‌های دیگر این کنسرت بود. «شهرزاد» یکی از شخصیت‌های مهمِ «هزار و یک شب» است. این قطعه را تهمورس پورناظری براساس موسیقی تنبور ساخته و بردیا کیارس آن را براساس اثری از کورساکوف با عنوان «شهرزاد» تنظیم کرده است. در واقع این قطعه دیدار موسیقی غرب و شرق است.

آهنگ «لیلا» که تهمورس پورناظری آن را سال‌ها پیش ساخته دیگر قطعه‌ی این کنسرت بود. پورناظری درباره این قطعه اشاره کرد که طرحِ این آهنگ را به زنده‌یاد حسین منزوی داده و او هم رویش ترانه‌ای زیبا سروده است. تنظیم این اثر را تینا جامه‌گرمی برعهده داشته است.

اما زمانِ غافلگیریِ تماشاگران فرا رسید؛ جایی که یکی از آثار سهراب پورناظری با تنظیمی برای کوارتت زهی اجرا شد. سهراب پورناظری به عنوان تماشاگر در سالن حضور داشت.

پیش از اجرای قطعه‌ی بعدی، تهمورس پورناظری در سخنانی کوتاه گفت: «در طول تاریخ سرزمین ایران به قطع یقین همه ایرانیانی که بودند آنقدر جانفشانی و از خودگذشتگی نشان دادند که امروز ما تنها سرزمینِ تاریخی جهان هستیم. ما مفتخریم که نواده کوروش هستیم، ولی مصر مفتخر نیست که نواده فرعون است. این خرد الهی مردم این سرزمین است. در طول تاریخ هر تهاجمی به این سرزمین شده، از مرز، زبان، شرف و فرهنگ دفاع کرده‌ایم. همه ما هر جا اسم ایران می‌آید حاضر نیستیم هیچ خدشه‌ای به نام این کشور وارد شود. به تازگی تجزیه طلبیو قوم گرایی را مُد کرده‌اند که در قاموس ایرانی هیچ جایی ندارد.
از آرش کمانگیر تا کنون بسیاری برای ایران جان داده‌اند. اسطوره‌ای مثل آرش، مرز را تعیین می‌کند و مرز برای ما مفهوم بسیار مهمی است.
متاسفانه این روزها شاهدیم که از بیرون و گاهی از داخلِ کشور برخی تلاش می‌کنند تا مفهومِ «ما» از بین برود. گزارش سازمان ملل نشان می‌دهد که در 45 سال آینده 50٪ زبان فارسی از بین خواهد رفت. این در حال است که هم‌اکنون در بخشی از ایران قدیم، یعنی در افغانستان، قومی حاکم شده‌اند که اولین قرارشان این است که کسی فارسی حرف نزند.
چندین ماه پیش چند سرباز  مرزبان ما در سیستان و بلوچستان به دست طالبان کُشته شدند. این قطعه را به یاد آن مرزبانان و هرآنکس که در راه کیان و شرف سرزمین ایران خونش را نثار کرده، اجرا می‌کنیم.»

در ادامه خون ماه با سروده‌ای از پوریا سوری اجرا و به مرزبانانِ شهید تقدیم شد.

در ادامه قطعه‌ای در حال و هوای موسیقی بختیاری با عنوانِ «سوگ» اجرا شد.

خواندنِ قطعات این کنسرت برعهده خودِ تهمورس پورناظری بود. در کنار او سحر بروجردی حضور داشت تا آواز را همراهی کند. برودجردی خواننده‌ای است که در حوزه موسیقی ایرانی فعالیت می‌کند و ترجیح داده در ایران بماند و طبق قوانینِ داخلی به فعالیتش در عرصه موسیقی ادامه دهد.

آخرین قطعه‌ی این کنسرت «باز آمدم» بود. با پایانِ اجرا، اما تشویق‌ها ادامه یافت، تا در نهایت گروه بار دیگر در جای خود مستقر شوند و این بار آهنگِ «نفسم گرفت از این شب» را اجرا کنند.

کنسرت «باز آمدم» کاری از تهمورس پورناظری، 17 آذر 1402 در سالن رویال هال اسپیناس پالاس روی صحنه رفت. این اجرا به احتمال فراوان در روزهای آینده تمدید خواهد شد.

انتهای پیام/