مسجدی: با انگشت شکسته در پاراآسیایی طلا و برنز گرفتم/ به اندازه یک هزار تومانی در اصفهان حمایت نشدم

به گزارش خبرگزاری تسنیم، چهارمین دوره بازی‌های پاراآسیایی در حالی به میزبانی شهر هانگژو برگزار شد که کاروان ایران با کسب 44 طلا، 46 نقره و 41 برنز و مجموع 131 مدال، برای نخستین بار به مقام دوم دست یافت.

یکی از مدال‌آوران ایران در این رویداد رشید مسجدی بود؛ ملی‌پوش پارادوومیدانی که موفق به کسب یک طلا و یک برنز در پرتاب وزنه و پرتاب دیسک شد. او در حالی به این موفقیت‌ها دست یافت که چند ماه قبل در رقابت‌های جهانی به میزبانی شهر پاریس موفق به کسب سهمیه بازی‌های پارالمپیک شده بود و حالا خودش را برای دو رویداد بزرگ پیش‌رو یعنی رقابت‌های پارادوومیدانی قهرمانی جهان در ژاپن و همچنین پارالمپیک 2024 پاریس آماده می‌کند.

مسجدی در گفت‌وگو با خبرگزاری تسنیم، با اشاره به عملکردش در بازی‌های پاراآسیایی هانگژو اظهار داشت:  بازی‌های پاراآسیایی برای ما از اهمیت زیادی برخوردار بود و کاروان ایران توانست با عملکرد درجه یک و درخشان ورزشکاران به مقام نایب قهرمان برسد، آن هم بعد از چین قدرتمند و بالاتر از ژاپن و کره جنوبی. من در دو رشته پرتاب وزنه و پرتاب دیسک شرکت کردم. رقابت پرتاب وزنه اهمیت زیادی برای خودم داشت، چون رشته المپیکی‌ام است. من پیش از این و در پاریس هم طلا گرفتم و رکورد جهان را زدم. اینجا هم دوست داشتم باز هم به طلا برسم و رکورد قابل قبول‌تری را ثبت کنم که هر دو هدف به ثمر نشست و 8.73 سانتیمتر را به عنوان رکورد جدید آسیا به نام خودم ثبت کردم.

وی افزود: رشته دیگر نیز پرتاب دیسک بود که به عنوان اولین مسابقه‌ام در هانگژو برگزار شد. من یک ماه قبل از اعزام دچار مصدومیت و شکستگی از ناحیه انگشت همان دستی شدم که با آن پرتاب می‌کردم. در مسابقه پرتاب دیسک نمی‌خواستم خیلی فشار بیاورم تا برای پرتاب وزنه مشکلی به وجود نیاید. در واقع فقط می‌خواستم که سکوی اول تا سوم همگی متعلق به نمایندگان ایران باشد و خوشبختانه به مقام سوم رسیدم. پس از شکستگی انگشت که در جریان اردوی ملایر رقم خورد، پزشکان گفتند که باید گچ بگیرم و آتل بگذارم. اگر این کار را می‌کردم، از رکوردها و مسابقه جا می‌ماندم. درست است که به لحاظ پزشکی کار اشتباهی بود، اما کردم، این کار را انجام ندادم و خدا را شکر با همین مصدومیت خودم را تا مسابقه رساندم و با وجود درد، این مسئله را پشت سر گذاشتم. من پس از برگشت به اصفهان، درمان انگشت را شروع کردم. چه بسا در این مدت مصدومیتم بیشتر شده و شرایط خوب نبود، اما حالا تحت درمان هستم و شرایط رو به بهبودی است. تمرینات بدنسازی را از دو هفته قبل شروع کردم و همین روال را ادامه می‌دهم تا شرایط بهتر و بهتر شود.

ملی‌پوش پارادومیدانی درباره مسابقات قهرمانی جهان که اردیبهشت سال 1403 به میزبانی ژاپن برگزار خواهد شد، گفت: این رقابت‌ها آخرین جایی است که سهمیه می‌دهند. البته من در جهانی پاریس سهمیه پارالمپیک را گرفته‌ام، اما این سهمیه برای ایران است و به نام من نیست. در آخرین رکوردگیری‌ها مشخص می‌شود چه کسی اعزام خواهد شد. به هر حال برای پارالمپیک هدف‌گذاری کرده‌ام و می‌خواهم  با یک برنامه‌ریزی دقیق تمرینی و تغذیه آماده حضور در این رویداد بزرگ شوم و در پارالمپیک به یک مدال خوش‌رنگ برسم. من در مسابقات جهانی ژاپن خودم  را محک می‌زنم و می‌توانم از سطح رقبا هم هم مطلع شوم و امیدوارم آنجا هم نمایش خوبی داشته باشم.

مسجدی با اشاره به اهدای مدالش به خانواده شهدا گفت: من پس از مسابقات جهانی پاریس مدالم را تقدیم شهدا کردم و اینجا هم همان روال را انجام دادم. هر کسی اعتقاداتی دارد؛ من هم بر این اعتقادات هستم که شهدا و جانبازان ارزش زیادی دارد و باید این ارزش‌ها را حفظ کنیم. زمانی که به اصفهان بازگشتم، به صورت خانوادگی و بدون سر و صدا خدمت یکی خانواده‌های شهدا رسیدیم، میهمان آنها بودیم، مدال را تقدیم کردیم و برگشتیم. شخصاً دوست ندارم این داستان‌ها رسانه‌ای شود و خیلی روی بحث تبلیغاتی نظر ندارم.

وی در پاسخ به به سوالی پیرامون تقدیر از مدال‌آوران در اصفهان عنوان کرد: بعد از پاراآسیایی به اصفهان رفتیم و یک مراسم تجلیل گرفتند و یکی دو ساعت در خدمت مردم بودیم. قول‌هایی که در اصفهان به ما دادند، از تمام مبالغ استان‌های دیگر پایین‌تر است و آدم خجالت می‌کشد که عنوان کند. اصفهان پتانسیل مالی بالایی دارد و به راحتی می‌تواند حمایت کنند، اما هیچ حمایتی نکردند. از 96 تا الان هیچ حمایت از من مالی نشده؛ حتی به اندازه یک هزار تومانی. در اصفهان باشگاه‌هایی مثل ذوب‌آهن و سپاهان و ... هستند، اما برای بحث مالی و قرارداد انجام نمی‌دهند، آن هم در حالی که اصفهان پتانسیل بالایی در حوزه خیرین، ظرفیت‌های دولتی و کارخانجات دارد. مبلغ بسیار کمی در نظر گرفتند و خدا می‌داند چه زمانی به دست ما برسد.

مسجدی در این باره ادامه داد: ورزشکارانی که از سایر استان‌ها سهمیه بازی‌های پاراآسیایی گرفته بودند، از اداره ورزش و جوانان استان‌شان حقوق می‌گرفتند و مبلغ دریافتی برای مکمل داشتند و حمایت می‌شدند، اما این مسئله در اصفهان صفر بود و همین موضوع ما را اذیت می‌کند. وقتی هم که در این باره سوال می‌کنیم، می‌گویند چارت اصفهان همین است و در همین حد می‌توانند حمایت کنند، در حالی که هیچ حمایتی وجود ندارد. این در حالی است که ورزشکاران اصفهان در پاراآسیایی خوش درخشیدند و مدال‌های خوش‌رنگی بدست آوردیم، ولی از لحاظ حمایت و دلگرمی انگار نه انگار که اتفاقی افتاده است. ما درخواست داریم که این حمایت‌ها برای پارالمپیک شروع شود، چون فاصله زیادی نداریم و باید بدون دغدغه تمرین کنیم. من الان بحث مشکل مسکن، درآمد ماهیانه، رفت و آمد را دارم و شرایط سخت است، به همین دلیل تقاضا دارم که بحث بیمه، کار و حقوق را جدی بگیرند تا بتوانیم بهتر ادامه مسیر بدهیم.

وی در پایان گفت: همه این حمایت نکردن‌ها و بی‌مهری‌ها باعث می‌شود که ورزشکاران تغییر استان بدهند؛ درست همانگونه که ورزشکاران اصفهانی در سال‌های قبل از استان‌های دیگر شرکت کرده و الان هم شرکت می‌کنند و گویا این موضوع برای مسئولان استان اهمیت آنچنانی ندارد.

انتهای پیام/