سلیمی نمین: خدمات مرحوم افروغ در حوزه تولید علم و اندیشه ماندگار است
مدیر دفتر مطالعات و تدوین تاریخ ایران گفت: آقای افروغ شخصیتی نوآور و مولد اندیشه و فکر بود ولی برخورد شایستهای با او نداشتیم. خدمات او در دوران مختلف بعد از انقلاب بویژه حضور او در مناظرات دانشگاهی در دوران دولت اصلاحات فراموش شدنی نیست.
عباس سلیمی نمین مدیر دفتر مطالعات و تدوین تاریخ ایران در گفتوگو با خبرنگار سیاسی خبرگزاری تسنیم، با اشاره به فوت عماد افروغ، از جامعهشناسان بنام کشورمان که سحرگاه امروز به دیار باقی شتافت، گفت: آشنایی بنده با مرحوم آقای افروغ به پیش از انقلاب و در جریان برگزاری سمینار آموزشی اتحادیه انجمنهای اسلامی بازمیگردد.
وی افزود: بعدها و در سال 58 زمانی که برای گذراندن دوران دکترا در کشور انگلستان حضور داشتم، به همراه آقای افروغ در تظاهراتی ضدآمریکایی مقابل سفارت این کشور در لندن حضور پیدا کردیم که در نهایت نیز منجر به دستگیری تعدادی از دانشجویان ایرانی از جمله بنده و آقای افروغ شد و توفیق داشتم که مدتی را در زندان انگلستان با این در یک سلول بگذرانم.
سلیمی نمین گفت: مرحوم آقای افروغ علاوه بر اینکه شخصیت مولد بود، از تواضع مثالزدنی نیز بهره میبرد. ضمن اینکه ایشان به معنی واقعی کلمه در مسائل شخصی عنصری باتقوا داشت. تواضع ایشان به ویژه در بحثهایی که با بعضی افراد که تحت تاثیر جریانات التقاطی قرار داشتند، مصداق پیدا میکرد.
وی با اشاره به دوران نمایندگی مرحوم افروغ در مجلس هفتم خاطرنشان کرد: ایشان صرفاً به این دلیل که در گفتار و رفتارش آزادمنشی بخصوصی داشت و و حاضر نبود از آنچه که به آن باور داشت عقبنشینی کند و ابایی از عدول از چارچوب مناسبات سیاسی نداشت، متاسفانه از ریاست کمیسیون فرهنگی کنار گذاشته شد و افرادی که به نسبت ایشان از سطح فکری به مراتب پایینتری برخوردار بودند، جایگزین شدند. در حالی که ما در بحث تولید اندیشه به شدت به شخصیتهایی چون عماد افروغ نیازمند بوده و هستیم اما اغلب اوقات این حریت را نداریم که چنین شخصیتهایی را تحمل کنیم.
مدیر مدیر دفتر مطالعات و تدوین تاریخ ایران گفت: آقای افروغ شخصیتی نوآور و مولد اندیشه و فکر بود ولی برخورد شایستهای با او نداشتیم. خدمات او در دوران مختلف بعد از انقلاب بویژه در دوران دولت اصلاحات که مرتب در دانشگاههای مختلف حضور پیدا میکرد و با این که درجه علمی بالایی داشت اما در ارتباط با آنچه که خطر میپنداشت با نهایت تواضع ورود پیدا میکرد، فراموش شدنی نیست.
انتهای پیام/