شعر در سوگ شهادت امام علی (ع) / زمان، بدونِ علی غیرِ شامِ تار نداشت

به گزارش خبرنگار فرهنگی خبرگزاری تسنیم، بیست و یکمین روز از ماه مبارک رمضان مصادف با سالروز شهادت مظلومانه امام علی علیه السلام است. به این مناسبت اشعاری از شاعران آیینی کشور منتشر می‌شود.

غلامرضا سازگار

رها ز درد و غم و رنج بی شمار شدم
قسم به خالق کعبه که رستگار شدم

همین که خون سرم ریخت روی سجّاده
برای دیدن زهرا امیدوار شدم

همه جوانی من ختم شد به یک مصرع
"گل خزان‌زده در موسم بهار شدم"

به روزگار من آن شد در این دو روزه‌ی عمر
که تا قیامت، مظلوم روزگار شدم

به پیش اشک یتیمان از آن تنم لرزید
که خود به فصل جوانی یتیم‌دار شدم

به چاه گفتم ای چاه گریه کن بر من
که من به کینه‌ی یاران خود دچار شدم

چه سال‌ها که ز عمرم گذشت بی زهرا
خدا گواست که آب از فراق یار شدم

به نخل میثم خود ثبت کن بگو «میثم»
که من اسیر ستم‌های بی شمار شدم

محمدعلی بیابانی

علی تا گفت یا زهرا، حسن در گوش زینب گفت:
پدر آماده‌ دیدار مادر می‌شود امشب

بریده تیغ تا ابرو، ولی با دیدن پهلو
دوباره زنده یاد آتش و در می‌شود امشب

علی انسانی

کنار من، صدف دیده پُر گُهر نکنید
به پیش چشم یتیمان، پدرپدر نکنید

توان دیدن اشک یتیم در من نیست
نثار خَرمنِ جانِ علی، شرر نکنید

اگرچه قاتل من کرده سخت بی‌مهری
به چشم خشم، به مهمانِ من نظر نکنید

اگرچه بال و پر کودکانِ کوفه شکست
شما چو مرغ، سر خود به زیر پَر نکنید

از آن خرابه که شب‌ها گذرگه من بود
بدون سُفره‌ی خرما و نان گذر نکنید

به پیرمرد جذامی سلام من ببرید
ولی ز مرگ من او را شما خبر نکنید

ز کوچه‌ای که گرفتند راه مادرتان
تمام عُمر شما هم چو من گذر نکنید

مرضیه عاطفی

ثمر نداشت! خزان می‌شد و بهار نداشت
زمان؛ بدونِ علی غیرِ شامِ تار نداشت

نداشت عالَم اگر مَظْهَر العَجائب را
کسی برای مباهات و افتخار نداشت

جَنم اسیرِ هراسی همیشگی می‌شد
علی نبود! جهان تیغِ ذوالفقار نداشت

بدونِ حیدر کرار، کارزار نبود
کنارِ قلعه‌ خیبر «دری» قرار نداشت

علی اگر نمی‌آمد، نبود حالِ طواف
بنایِ کعبه چنین مُهرِ اعتبار نداشت

بدونِ أشهدُ أنّ عَلی وَلی ٱلله
اذان به مأذنه مضمونِ استوار نداشت

نبود شاهدِ عینی برای عدلِ خدا
بساطِ حق‌طلبی هیچ اقتدار نداشت

اگر به خاک نمی‌کاشت بذرِ نخل، علی
رطب هر آینه بازارِ کسب و کار نداشت

اگر سقیفه نمی‌بود...، عالمِ باقی-
-بهشت بود سراسر! عذابِ «نار» نداشت

دلم گرفته برای سکوت و غربتِ او
برای جاریِ اشکی که اختیار نداشت

طبیبِ هر دو جهان را طبیب کرد جواب
وَ انتظار به جز حالِ احتضار نداشت

به غیرِ چند یتیمی که «شیر» آوردند
از اهلِ کوفه به جز کینه انتظار نداشت

شبیه فاطمه در لحظه‌هایِ پایانی
نگاهِ کامل و لبخندِ آشکار نداشت

شبانه رفت و عجب تازه شد غمِ مادر
کسی شبیه حسن حالِ إنکسار نداشت!

انتهای پیام/