"بازی و نشاط" دو عنصر مغفول مانده در مدارس کشور

محمدرضا ایمانی در گفت‌وگو با خبرنگار اجتماعی خبرگزاری تسنیم درباره اتفاق اخیر رخ داده در یکی از مدارس غیردولتی قائمشهر اظهار کرد: متاسفانه گاهی در آموزش و پرورش، موضوعات اصلی رها می‌شود و حاشیه‌ها در کانون توجه قرار می‌گیرد که این امر، تبعات تلخی به همراه دارد که مورد هر سوءاستفاده‌ای قرار می‌گیرد.

وی افزود: سیستم تربیتی آموزش و پرورش باید بپذیرد والدین در کنار عوامل مدرسه زنجیره‌ای از الگوهای تربیتی هستند همچنین برای آینده کشور به افرادی نیاز داریم که قرار است مسئولیتی را برعهده بگیرند، این افراد باید سلامت روان داشته باشند، روابط اجتماعی را شناخته و قابلیت حل بحران داشته باشند همچنین خودشناسی، تعامل با دیگران و هوش هیجانی را بدانند.

این روانشناس گفت: دانش‌آموزان به فضای شاد و پرانرژی نیاز دارند و با تصمیمات پشت درهای بسته نمی‌توان برای سیستم آموزشی و دانش‌آموزان برنامه‌ریزی کرد و این برنامه‌ها باید از درون مدرسه استخراج شود.

ایمانی با اشاره به اینکه در تدوین برنامه‌های پرورشی و تربیتی به نیازهای دانش‌آموزان توجهی نمی‌شود در حالیکه آنها به اردو، بازی و موسیقی نیاز دارند، متذکر شد: فشار برنامه‌های درسی می‌تواند یک فضای پرتنش را برای دانش‌آموزان ایجاد کند و همین مسائل میزان تاب‌آوری و علاقه آنها به مدرسه را کاهش می‌دهد.

وی با اشاره به اینکه در ماجرای معلم قائمشهری، یک معلم با دانش‌آموزان در کلاس درس یک آهنگ را اجرا کردند، گفت: شاهد بزرگنمایی بیش از حد این موضوع و تبدیل آن به یک مسئله بودیم در حالیکه اگر اشکالی در کار معلم وجود داشت می‌توانست از طریق مدیر مدرسه و تذکر به معلم رفع شود و نیازی به این بحران‌سازی نبود.

ایمانی گفت: در این ماجرا شرایطی را ایجاد کردند که مدرسه، معلم و دانش‌آموزان آسیب ببینند در حالیکه با یک تذکر به معلم می‌توانست مسئله را مدیریت کنند.

این روانشناس با طرح این پرسش که به چه میزان موسیقی، فیلم و کارتون متناسب با سن کودکان و نوجوانان در کشور تولید می‌شود و کانون پرورش فکری کودکان و نوجوانان در این حوزه چه اقداماتی انجام داده است، عنوان کرد: هنوز هم برخی از کارتون‌های دهه 60 بی‌نظیر است و جذابیت دارد.

وی ادامه داد: متأسفانه دانش‌آموزان حتی به اردوهای خوب هم نمی‌روند؛ سیاست‌گذاران آموزش و پرورش باید توجه داشته باشند که هر منطقه‌ای از کشور الگوی فرهنگی خاص خود را دارد و نمی‌توان مازندران را با خوزستان یا تهران مقایسه کرد، چقدر توانسته‌ایم موسیقی جذاب از هنرمندان کشور را به دانش‌آموزان معرفی یا در ساعات زنگ تفریح مدارس پخش کنند؟ عمدتاً در مدارس، موسیقی‌های خاصی پخش می‌شود البته نمی‌گویم این موارد نباشد اما در کنار آن به دیگر نیازهای دانش‌آموزان، بازی و نشاط آنها توجه شود اما بسته‌های جذابی از برنامه‌های تربیتی به مدارس ارائه نکرده‌ایم.

انتهای پیام/