«غیرایرانی‌‌ها» و دل‌هایی که برای تیم ملی ایران می‌تپند
بازی جذاب، شجاعانه و هدفمند تیم ملی فوتبال مقابل تیم ملی ولز که با پیروزی شیرین به پایان رسید، دل هواداران جمهوری اسلامی را در سراسر جهان شاد کرده است.
دفتر منطقه‌ای خبرگزاری تسنیم ؛ بازی روز جمعه تیم ملی فوتبال جمهوری اسلامی ایران مقابل تیم ملی فوتبال ولز که به اذعان کارشناسان ورزشی از جمله کارشناسان «فیفا» یکی از بهترین بازی‌های ادواری حضور ایران در جام جهانی بود، با برد شیرینی همراه بود که علاوه بر شور و نشاط زایدالوصفی که برای تمامی ایرانیان میهن‌دوست به همراه داشت، دل دوستداران نظام اسلامی را نیز در نقاط مختلف دنیا سرشار از شور و شعف و شادی ساخت.
به تناسب کار خبر، در طول شبانه‌روز به دفعات باید گوشی‌ام را چک کنم؛ هنوز ساعتی از بازی نگذشته است که پیام، پشت پیام و تقریباً همگی با مضمون مشابه: «دلمان برای این تیم ملی ایران، می‌تپد»!
1. پیام اول
مرتضی از استرالیا یک ویدئو فرستاده بود؛ صفحه تلویزیون منزلش که بازی تیم ملی فوتبال را مقابل تیم ملی ولز نشان می‌داد و صدای خودش که در آستانه گل دوم با هیجان می‌گفت: «برو، برو... و تماااااااااااااااام...».
مرتضی سال‌ها در مشهد زندگی می‌کرد؛ بارها و بارها عرصه نان‌آوری را برایش تنگ کرده بودند و نمی‌توانست به صورت مستقل در حرفه خودش جواز کسب بگیرد؛ ... سرانجام هم جلای ایران کرد و اکنون در «سیدنی» زندگی می‌کند، اما همچنان عاشق جمهوری اسلامی ایران!
2. پیام دوم
بازی اول را که تیم ملی در آن فضای کذایی و هیاهوی ضد انقلاب مقابل انگلیس واگذار کرد، نوشته بود: «بازی را که باختند... کاش لااقل ابتدای بازی، سرود ملی را می‌خواندند، شاید روحیه می‌گرفتند»!
دیروز که بازی مقابل ولز با کارکشتگی «کیروش» و همت عالی بچه‌های تیم ملی، پایان بسیار شیرینی داشت، بلافاصله پیام صوتی فرستاد: «مبارکتان و مبارکمان باشد؛ احسنت به این تیم ملی؛ صدآفرین به غیرتشان که سرود ملی را زمزمه کردند».
محمدرضا هم از بچه‌های افغانستانی است که با گلایه می‌گوید: «ما را مجبور به جلای وطن (مشهد) کردند؛ وگرنه ما کجا و اروپا کجا... ولی ایراد ندارد، ما هر جای دنیا هم باشیم، مشهدی هستیم و بعد صدای قهقهه‌اش...».
3. پیام سوم
تبریک برادر، تبریک...
4. پیام چهارم
به خوشی شما خوش استیم، همیشه پیروز باشید برادرای ایرانی...
5. ...
گروه‌های مختلف دوستان افغانستانی که در آن عضو هستم، هم همین طور... همه پر از پیام تبریک و شادباش... .
در شهر هم همین طور است؛ در شادیانه مردم ایران، چهره‌های آشنای بچه‌های افغانستانی نیز دیده می‌شود، با لبخند، با شور، با هیجان و با دو پرچم بر دوش؛ افغانستان و ایران.
فضا بسیار شبیه شادی‌های مشترک بعد از پیروزی بر آمریکا در جام جهانی 1998 فرانسه شده است!
نه؛ فوتبال سیاسی نیست، فوتبال فقط یک ورزش است و تمام!
مدیون هستید اگر فکر کنید فوتبال با سیاست عجین شده است!
اصلاً به ذهن‌تان خطور هم نکند که این همه شادی، این همه شعف و شور و شوق ایرانی‌ها و ایران‌دوستان در سراسر جهان بعد از بازی دیروزِ که مطلع آن با زمزمه «سر زد از افق مهر خاوران» شروع شد، پاسخی به هجمه 60 روز اخیر رسانه‌ای سربازان ابلیس به روح و روان مردم بوده است!
باور کنید دیروز ایرانی‌ها و ایرانی‌دوستان و عاشقان انقلاب اسلامی فقط و فقط برای دو گلی شادی کردند که به تور دروازه «ولز» دوخته شد؛ همین! نه بیشتر!
و برای «این تیم ملی» سرافراز که عاشقانه «سر زد از افق مهر خاوران» را زمزمه می‌کند، به قول دوست افغانستانی‌ام، چه دل‌هایی که نمی‌تپد!
بدرقه تیمی که عاشقانه سرود ملی نه یک کشور، بلکه سرود مشترک آزادگان و کفرستیزان تمام جهان را زمزمه می‌کنند و «پیام حضرت روح الله» را که کیمیای «استقلال» و «آزادی» است، جهانی می‌کنند، دعای میلیون‌ها ایرانی و ایران‌دوستان و عاشقان حضرت امام روح‌الله الموسوی الخمینی است، که تحقق بخشی از آرمان‌های استکبار ستیزی خود را در پیروزی تیمی می‌بینند که نغمه جان‌فزای «سرود ملی جمهوری اسلامی ایران» را زمزمه می‌کنند.
باور کنید «فوتبال سیاسی» نیست؛ فوتبال فقط ورزش است... مدیونید اگر شادی «امیر قطر» یا تبریک «شیاع السودانی» را نیز تعبیر غیر ورزشی کنید.
انتهای پیام/.
