سینمای انیمیشن، کور سوی نجاتی در سینما

به گزارش خبرنگار فرهنگی خبرگزاری تسنیم؛ انیمیشن یکی از راه‌های نجات سینمای بی‌مخاطب ایران است، البته اگر این سینما را نیز مانند سینمای رئال به قهقرا نرود.

در سینمای انیمیشن می‌توان حرف‌های نگو را به تصویر کشید، می‌توان رویاهای ذهنی کودکان را برای آن‌ها روی پرده آورد تا با دیدن این رویاها هیجان‌زده شده و ذهن خود را خلاق بار بیاورند. در این باره می‌توان به کشور ژاپن اشاره کرد که در یک نمونه واقعی در دهه‌های گذشته با انیمیشن‌هایی مانند فوتبالیست‌ها و والیبالیست‌ها باعث رشد و شکوفایی این رشته‌های ورزش در بین کودکان و نوجوانان خود شده و در مقاطعی هم توانستند جایزه‌های جهانی و بین‌المللی بسیاری را کسب کنند. در ایران هم می‌توان از صنعت انیمیشن استفاده کرد و به جای کپی‌برداری از خارجی‌ها فیلم‌هایی با معنا و مفهوم درست برای کودکان و نوجوانان تولید کرد.

طی سال‌های اخیر فعالیت‌هایی انجام شده و فیلم‌های انیمیشنی که برای کودکان و نوجوانان تولید شده نشان داده که سینمای انیمیشن می‌تواند جای خالی فیلم‌های رئال را در بین این بچه‌ها پر کند، البته اکثر این فیلم‌ها توسط تیم بسیار قوی و شرکت‌های تولید انیمیشن خوبی که دولتی و یا تا حدی خصوصی هستند به تولید رسیده است و این نشان از هزینه بالا و کار سخت در تولید انیمیشن دارد.

تولید و اکران فیلم‌های انیمیشن نشان از این موضوع دارد که تولید و اکران موفق این فیلم‌ها در حد یک جرقه هر چند سال یک بار بوده و نتوانسته تدوام داشته باشد.

در سینمای انیمیشن باید نگاهی متفاوت از سینمای رئال داشت و بیشتر به سمت ساخت فیلم‌هایی رفت که قوه تخیل کودکان و نوجوانان را درگیر کند. باید بتوان با سینمای انیمیشن اهداف بزرگ را در ذهن این قشر سنی پرورش داد، تا حدی باید از ایدئولوژی فاصله گرفت و بیشتر متناسب با ذهن کودکان فیلم ساخت تا این سینما در بین کودکان و نوجوانان پرطرفدار باشد.

آنطور که فعالان عرصه انیمیشن می‌گویند ما در این صنعت با کمبود نیروی انسانی کارآزموده و زبده مواجه نیستیم و انیمیاتورهای ما بارها نشان دادند که از چه استعدادی در ساخت فیلم برخوردارند. در اینجا هم مانند بیشتر فعالیت‌های هنری با عدم درک درست انیماتورها و نبود امکانات مواجهیم و تحریم باعث شده که به امکانات روز برای تولید انیمیشن دسترسی نداشته باشیم.

انیمیشن یک صنعت به‌روز است که امکانات تولید آن هر روز نسبت به روز قبل تغییر می‌کند. باید برای رقابت با کشورهای درجه 2 هم امکانات به‌روز داشت تا بتوان فیلم‌هایی تولید کرد که لااقل در داخل کشور طرفدار و مخاطب داشته باشد.

در حال حاضر دو فیلم «پسر دلفینی» و «لوپیتو» در سینما‌های کشور روی پرده رفته که خوشبختانه توانسته با استقبال خوبی از طرف مخاطبان روبه‌رو شود؛ موضوعاتی انتخاب شده که نگاه بومی اما جهان‌شمول دارد و مخاطب کودک را گیج و دلزده نمی‌کند. می‌توان از این نوع فیلم‌ها حمایت کرد و زمینه را برای ظهور و بروز فیلم‌های انیمیشن فراهم کرد تا تولیدات بیشتر و بهتری در این حوزه ساخته شود.

همه موفقیت‌ها امکان‌پذیر است، اگر حمایت درست انجام شود و از فعالان این حوزه حمایت شود. فقط باید کمی درایت به خرج داد که امیدواریم این بار این درایت فرهنگی از طرف مدیران نسبت به سینمای انیمیشن انجام شود. می‌توانیم لااقل سالی 10 فیلم خوب در حوزه انیمیشن داشته باشیم و اقتصاد سینما را نیز متحول کنیم؛ اگر بخواهند قطعا این اتفاق دور از دسترس نیست. می‌توان با سینمای انیمیشن فرهنگسازی درست را در بین کودکان و نوجوانان انجام داد. می‌توان قصه‌های انگیزشی تاریخی و مذهبی را به شکل درست در این سینما ترویج کرد.

احمدرضا معراجی

انتهای پیام/