از «کاجِ» کابل تا «شاهچراغِ» شیراز؛ روایت دشمن مشترک

دفتر منطقه‌‎ای خبرگزاری تسنیم؛ شامگاه روز چهارم آبان‌ماه و میان هیاهوی چندهفته‌ای مزدوران رسانه‌ای غرب برای نابسامان نشان دادن اوضاع ایران اسلامی، گروه تروریستی داعش، زمینه را برای عملیات بزدلانه‌ای دیگر فراهم دیده با حضور در حرم «شاهچراغ» در شیراز، زائران حضرت احمدبن موسی (علیه السلام) را به خاک و خون کشید.

صدای صفیر گلوله‌های دژخیم ابلیس که در فضای ملکوتی حرم «شاهچراغ» می‌پیچید، در هر گوشه، زائر و نمازگزار بی‌گناهی بود که در خون خود، وضوی عشق را تازه می‌کرد و به لقای معبود می‌رسید و در این میان، داغ پرپر شدن «علیرضا»، «آرشام» و «محمدرضا» بیش از دیگران دل‌ها را سوزاند؛  زائران کوچکی که مظلومانه و بی‌گناه به‌دست یکی از پلیدترین جانیان روزگار بدن‌هایشان آماج گلوله‌های داغ قرار گرفت.

و البته، غصه یتیمی «آرتین» خردسال که خود حکایت دیگری است... .

ساعاتی بعد از این حادثه تروریستی کور که فقط جان شماری انسان بی‌گناه را گرفت، گروه تروریستی «داعش» با صدور بیانیه‌ای مسئولیت آن را به‌عهده گرفت.

جدای از مزدور، خبرنگاران «بن‌سلمان» و مواجب‌بگیران بنگاه سخن‌پراکنی «بی‌بی‌سی» و تمامی هم‌قطاران آن‌ها در جنود ابلیس که همت به تحقق رؤیای باطل ویرانی «ایران» گذاشته‌اند، کمتر انسان آزاده‌ای یافت می‌شد که قلبش از این کشتار بی‌رحمانه فشرده نشده باشد و با آن ابراز همدردی نکرده باشد.

در این میان و در ابراز تسلیت‌های مختلف، بودند کسانی که بسیار نزدیک‌تر و صمیمانه‌تر پای کار تشییع شهدا و غم‌شریکی با ملت شهیدپرور ایران به میدان آمده بودند.

هم تشییع شهدا در «شیراز» و هم مراسم تشییع شهدای «شاهچراغ» در مشهد، شاهد حضور خالصانه و پرتعداد صدهانفری مهاجرین افغانستانی بود.

تشییع‌کنندگان و همراهانی که سال‌هاست «خون‌شریکی» خود را از لبیک گفتن به حضرت «روح‌الله» (قدّس سرّه الشریف) و حضور در جبهه‌های جنگ تحمیلی تا لبیک به منویات حضرت امام خامنه‌ای (مدّ ظلّه العالی) و پای کار بودن در عرصه‌های مختلف دفاع و پشتیبانی از نظام مقدس جمهوری اسلامی به اثبات رسانده‌اند و اینک به‌وضوح «دشمن‌شریکی» را نیز با پوست و استخوان خویش نیز لمس می‌کنند.

برای «دشمن مشترک» دو ملت، تفاوتی ندارد که جنایت خویش را در «کابل» انجام دهد یا در صدها کیلومتر این‌طرف‌تر و در «شاهچراغ».

سبُعیت و ناجوانمردی این دشمن مشترک نه از داغدار کردن مادران «لاله»‌های «کاج» در کابل ابایی دارد و نه از به رگبار بستن کودکان خردسال «شاهچراغ» در شیراز.

این «خون‌شریکی» دیرین و «دشمن‌شریکی» آشکار امروز، می‌رود که آهسته‌آهسته روزهایی درخشان‌تر در نزدیکی دو ملت و روزهای تیره و تلخ را برای تمامی «دشمنان مشترک» آن‌ها رقم بزند.

انتهای پیام/.+