عصیانگری با زبان بدن در قلمرو یاغی‌ها/ آقای ساپینتو! از روی «آرامش» هزار بار بنویس
اینجا فوتبال ایران است؛ استادان بزرگ جنگ روانی عرض اندام می‌کنند و مبارزه با شیوه خودشان سخت است. در قلمرو یاغی‌ها، عصیانگری با زبان بدن جواب نخواهد داد.
به گزارش خبرگزاری تسنیم، رفتار‌هایش در هفته نخست لیگ برتر مورد تعجب بود و حالا در هفته دوم مورد تأسف. سوژه باز هم، ریکاردو ساپینتو است، سرمربی پرتغالی تیم فوتبال استقلال. با اینکه پیش از عقد قرارداد درباره نوع واکنش‌هایش در کنار زمین صحبت شده بود ولی در بازی نخست هر حرکت و رفتارش «سوژه» شد. داد و بیداد‌های پیاپی، عصبانیت و لگد به بطری آب معدنی، آن هم در هفته اول لیگ؛ در ابتدای یک سفر 30 هفته‌ای.
اوج حاشیه‌های مرد 50 سال پرتغالی در انزلی رقم خورد، جایی که بعد از اتفاقات بازی قبل، نگاه‌ها روی او بیشتر زوم شد. اعتراض و واکنش‌های عجیب سرمربی استقلال در بازی آغاز شده بود. حتی پیش از آغاز بازی اعتراض او به کیفیت زمین و افراد حاضر در سکو‌ها نیز خبرساز شد. اتفاقات عجیب این بازی اما بعد از به ثمر رسیدن گل ملوان، شروع می‌شود. گل خلاف جریان بازی زده می‌شود، ملوانان در حال خوشحالی هستند ولی مقابل نیمکت آبی‌ها این بطری آب معدنی است که باز هم گرفتار سندروم دست بی‌قرار ساپینتو می‌شود. عصبانیت در ادامه سندرم را به پا‌ها می‌رساند تا مقابل نیرو‌های امدادی هلال احمر، به برانکاردشان لگد بزند. اشتباه نکنید، همه این رفتار‌ها برای گل خوردن در دقیقه 27 یک بازی از مسابقات دوره‌ای -آن هم درهفته دوم- است، نه در دقیقه 90 یک بازی تک حذفی.
در پایان بازی، باشگاه استقلال در خبر دلجویی ساپینتو، شادی خاص کادر پزشکی را موجب سوءتفاهم و ناراحتی سرمربی استقلال دانست اما این در حالی است که حتی اگر این اتفاق نیز در آن لحظه رخ داده باشد و مأموران امدادی با رفتار هیجانی صحنه ناخوشایندی را در شادی گل رقم زده باشند، نمیتواند توجیه خوبی برای کاری که سرمربی‌شان کرده، باشد. کسی که به برانکارد لگد زده، یک فرد معمولی نیست؛ او سرمربی یکی از بزرگترین تیم‌های ایران و آسیاست.
استقلال بدون شکست فصل گذشته قهرمان لیگ برتر شده و امسال با خرید‌هایی که داشته، انتظارات از آن بالا‌تر رفته است. آنها در بازی اول شکست دردناکی از دیگر مدعی اصلی لیگ متحمل شدند ولی در هفته دوم به خوبی موفق شدند به بازی برگردند. با این وجود مطمئناً چیزی که استقلال در کنار پیشرفت فنی و افزایش هماهنگی و شناخت به آن نیاز خواهد داشت، آرامش و ایجاد یک فضای امن در تیم است. چیزی که حداقل در دو بازی قبلی استقلال از سوی نیمکت این تیم دیده نشده و میتواند این موضوع در صورت کنترل نشدن، به آفتی مهلک برای رشد آبی‌ها در فصل و بیست و دوم تبدیل شود.
مطمئناً ادامه این روند از سوی یک مربی خارجی و تازه وارد، آن هم در یک تیم بزرگ و پرهوادار مثل استقلال نمیتواند اتفاق خوبی باشد. ترافیک سنگینی که در برخی از پست‌ها در استقلال وجود دارد و از سویی دیگر فشار سنگین نتیجه‌گیری روی شانه‌های این تیم، خود میتواند مستعد ایجاد برهم خوردن نظم و آرامش تیمی باشد، دیگر چه برسد که سرمربی جدید هم بخواهد به هر اشتباه بازیکنان در زمین، به هر سوت داور و به هر واکنش افراد بیرونی با داد، پرتاب و لگد واکنش نشان دهد.
فوتبال ایران البته با این دست رفتار‌ها غریبه نیست و مربیان بومی‌‌اش نیز خود در این حیطه دستی بر آتش دارند. تبحر مثال‌زدنی برخی از مربیان ایرانی در شلوغ‌کاری چشم و گوش ما را به صحنه‌هایی به مراتب بدتر از لگد زدن عادت داده اما دیده شدن این رفتار‌ها از سوی یک مربی حرفه‌ایِ خارجی میتواند برای‌مان تازگی داشته باشد. ساپینتو‌ها به فوتبال ایران می‌آیند تا چیزی از لحاظ فنی و حرفه‌ای به فوتبال ما اضافه کنند. این هدف اصلی ورود مربیان خارجی به فوتبال ایران است، نه اینکه در همان ابتدای راه و زمانی که هنوز تنورِ اتهام و تشویش و دعوا از سوی داخلی‌ها روشن نشده، خارجی‌های تازه‌وارد آتش درونش بیندازند.
آقای ساپینتو! اینجا فوتبال ایران است؛ جایی که به خودی خود حاشیه از متن قوی‌تر است. اینجا استادان بزرگ جنگ روانی عرض اندام می‌کنند و مبارزه با شیوه خودشان سخت است. در قلمرو یاغی‌ها، عصیانگری با زبان بدن (دست و لگد) جواب نخواهد داد. در این فضا جلو بردن کار با حاشیه و شلوغ‌کاری تضمینی برای موفقیت شما و تیم‌تان نیست. چیزی که میتواند استقلال یا هر تیم دیگری را در لیگِ مورد توجه و پرحاشیه ایران درکنار مسائل فنی به موفقیت سوق دهد، آرامش است و آرامش است و آرامش. اگر می‌خواهید در فوتبال ایران موفق باشید، در همین ابتدای کار، از این کلمه هزار بار بنویسید.
انتهای پیام/
