"خاک‌نشینان"؛ وقتی مردم سمنان در عزای حسین (ع) با بیابان "هم‌ناله" می‌شوند+تصاویر و فیلم
امسال نیز مانند چندسال گذشته آئین ویژه و سفارش شده عزاداری در صحرا در رثای شهدا و اسرای دشت نینوا و در راستای احیای سنت سوگواری در بیابان با حضور جمعی از شهروندان سمنانی در بیابانهای جنوب سمنان برگزار شد.
به گزارش خبرگزاری تسنیم از سمنان، این سنت، بر اساس روایتی از امام باقر (ع) که می‌فرماید «اگر نمی‌توانید عاشورا به کربلا بروید، به صحرا بروید» امسال در سمنان با همت موکب رسانه ای فجر سمنان اجرا و با استقبال عزاداران حسینی همراه شد.
حجت الاسلام والمسلمین مطیعی نماینده ولی فقیه در استان و امام جمعه سمنان، عصر عاشورا در این مراسم حضور یافت.
اینجا می‌توانی غریبی حسین (ع) را لمس کنی
باید باشی و ببینی که چقدر می‌شود لمس کرد از عمق جان، غریبانه شهدا و اسرای دشت نینوا را، وقتی که در بیابانهای نزدیک کوفه، جان و مال و زندگی خود را برای ماندگاری اسلام هدیه دادند.
از غریبانه عصر عاشورا هرچه همین‌قدر کافی است که عزاداران شهدای دشت نینوا حتی نتوانستند بر پیکرهای عزیزانشان حاضر شوند و در رثای شهادت غریبانه آنان مویه کنند.
آنگاه که حضرت زینب (س) وظیفه پاسداری از کودکان یتیم و پرستاری از امام سجاد (ع) را بر عهده داشت. آن هنگام که وی در بیابانهای کربلا، به جای عزاداری برای شهیدان خود، مراقب جان کودکان و دختران بود تا در تاخت و تاز دشمن برای غارت خیمه‌ها، آسیبی به آن‌ها نرسد. آن زمان که همه به زینب(س) پناه می‌بردند و از ستم دشمنان شکایت می‌کردند.
مصیبت روز عاشورا هرچند بسیار سنگین بود و گران، ولی زینب (س) باید همچون کوهی استوار در برابر دشمنان می‌ایستاد و خم به ابرو نمی‌آورد. آری زینب کبری از عصر عاشورا رسالتی مهم بر عهده داشت؛ او از یک سو به نگهبانی کودکان یتیم و گردآوردن زنان و دختران همّت گماشت و از دیگر سو به جمع آوری گمشدگان در بیابان مشغول شد تا صبر زینب در آینده زبانزد شیعیان شود.
آری در بیابان کربلا بود که زینب کبری (س) بعد از غارت و آتش زدن خیام آل الله، زنان و کودکان آواره را در خیمه‌ای جمع کرد و به تفقد و نوازش کودکان پرداخت. در آن بیابان‌ها بود زینب کبری (س) سراسیمه به جست‌وجوی کودکان گم شده در بوته‌های خار پرداخت و چه غریبانه که دو کودک تشنه لب گم شده خیام حسین (ع) را بی‌جان لا‌به لای آن بوته‌ها یافت. درهمان بیابان‌ها بود که زینب کبری (س) از فرط ناتوانی و خستگی نمازش را نشسته اقامه کرد؛ شاید هم قامتش از اندوه جانگاه واقعه نینوا راست نمی‌شد.
اینجا از عمق جان ناله بزنید؛ زینب (س) می‌شنود
عزاداری در صحرا، سنتی است که در چندسال اخیر توسط مردم و برخی هیئت‌های عزاداری در سمنان برپا می‌شود. کرونا اگرچه بسیاری از فعالیت‌ها و برنامه‌های روزمره مردم را لغو کرد؛ اما نتوانست ذره‌ای از عشق مردم به اهل بیت عصمت بکاهد؛ شاید هم مردم را برای عزاداری غریبانه در رثای غریب کربلا ترغیب کرد.
آری اینجا حس عزاداران حس خود روضه برای شهدا و اسرای دشت نینواست.
شاید که نه؛ قطعاً عزاداری در صحرا از همان شام عاشورا و از بیابانهای کربلا آغاز شد و آغازگر آن اسرای آن نبرد نابرابر به ویژه حضرت زینب (س) و حضرت سجاد (ع) بوده‌اند؛ اما هرچه هست، غربت عزاداری در صحرا بیشتر بوی غربت حسین (ع) و یاران و خاندانش را به مشام عزاداران می‌رساند.
گویا اینجا و در صحرا صدای ناله‌ها و مویه‌های عزاداران را زینب (س) می‌شنود. اصلا گویا اینجا تو خود کارگردان روضه واقعه کربلا و عاشورا می‌شوی. یا نه شاید هم با چشم دل واقعه کربلا و مظلومیت خاندان حسین (ع) را به تماشا می‌نشینی.
هرچه هست؛ عزاداری در صحرا واقعاً حس عجیبی دارد. حسی که انگار ناله زدن از عمق جان برای حسین (ع) هم تو را سبک نمی‌کند. حسی که گویا تو را با فرشتگان هم ناله می‌کند و به تو می‌فهماند که همه عالم در عزای حسین فاطمه عزادارند.
برکات و فواید «احیای سنت عزاداری در صحرا»
برترین عمل در روز عاشورا زیارت حضرت در کربلا است، اما کسی که نمی‌تواند، به صحرا یا پشت‌بام برود.
امام باقر(ع) در حدیث معتبری ثواب زیارت کربلا در روز عاشورا را معادل «دو میلیون حج و دو میلیون عمره و دو میلیون جهاد در رکاب رسول خدا(ص)» برشمردند و فرمودند: اگر کسی قادر بر رفتن به کربلا نبود، به صحرا یا پشت بام خانه‌اش برود و به حضرت سلام کند و بر آن حضرت گریه کند، به همان ثواب می‌رسد. (کامل الزیارات، ص175)
احیای این سنت که در گذشته بر اساس توصیۀ امام باقر(ع) رایج بوده است، فواید و برکات فراوانی دارد. از جمله:
اثر نور در حل مشکلات فردی و اجتماعی
کارهای پرثواب باعث افزایش نورانیت انسان می‌شود و این نور یک اثر واقعی در عالم می‌گذارد. در روایتی می‌فرماید خدا گاهی به واسطۀ یک فرد نورانی، بلایایی را از یک جامعه دفع می‌کند. پس نور ده‌ها وصدها هزار نفر چه اثری در عالم خواهد داشت؟
آثار دنیوی کارهای پرثواب
دستورات خداوند قبل از اینکه باعث سعادت انسان در آخرت شوند، سعادت و منافع دنیوی انسان را تأمین می‌کنند. اثر صدقه، جهاد و صلۀ رحم، قبل از آخرت، در دفع بلا و زندگی بهتر ما در همین دنیا دیده می‌شود. این حجم اعجاب‌انگیز از ثواب برای «عزاداری عاشورا در صحرا» قطعاً بی‌حکمت نیست و قطعاً به همین مقدار، آثار کم‌نظیر و اعجاب‌انگیزی در زندگی ما دارد.
معرفت و شناخت بهتر و بیشتر نسبت به سوز و گذار واقعۀ کربلا
واقعۀ عظیم کربلا و مصائب آن در صحرا اتفاق افتاده است. امام حسین(ع) و زنان و بچه‌هایش در صحرا محاصره شدند و از آب منع شدند. عزاداری در صحرا و در جوار خاک، باعث افزایش معرفت و توجه ما به حقائق کربلا و سوز دل ما می‌شود. تجربۀ کم‌نظیر اینگونه عزاداری‌ها را رزمنده‌ها در جبهه‌ها داشتند.
خاطره‌ای به یادماندنی و اثرگذار از عزاداری
رفتن به صحرا برای عزاداری، به سادگی عزدارای در خانه یا محله نیست؛ نیازمند عزم، زحمت و یک سفر کوتاه است. اما این زحمت و زمانی که صرف می‌کنیم، باعث به‌یادماندنی‌تر و اثرگذارتر شدن عاشورا برای ما می‌شود. و اثر سازنده و قدرت‌آفرین عاشورا تا مدت زیادی در روح و روان ما می‌ماند.
اثر زحمت
معمولاً کاری که انسان برایش بیشتر زحمت بکشد، اثرش هم بیشتر است. اینکه انسان به جای عزاداری پای تلویزیون، طبق روایت، به پشت بام یا صحرا برود، زحمت دارد، اما همین زحمتی که می‌کشد، «توجه قلبی» او به امام حسین(ع) و بهره‌مندی‌اش را خیلی بیشتر می‌کند. شبیه اتفاقی که در اعتکاف یا پیاده‌روی اربعین می‌افتد.
تعظیم شعائر حسینی و یاری حضرت زینب(س)
وظیفۀ ما نسبت به امام حسین(ع) اظهار محبت و ادب و بزرگ داشتن او است. کسی که با پای پیاده به زیارت اربعین می‌رود، می‌خواهد ارادت و ادب فراوان خود نسبت به سالار شهیدان را نشان دهد. رفتن به پشت بام خانه یا صحرا برای عزاداری در عاشورا، یک اظهار ادب و بزرگداشت ویژه برای امام حسین(ع) است و به همه نشان می‌دهد که امام حسین(ع) تا چه حد برای ما عزیز است. یعنی با این کار معرفت به حسین(ع) در جامعه تثبیت و تقویت می‌شود.
امام خمینی: هیاهو می‌خواهد!
امام خمینی(ره): «اگر فقط مقدّسی بود و توی اتاق و توی خانه می‌نشست برای خودش و هی زیارت عاشورا می‌خواند و تسبیح می‌گرداند، نمانده بود چیزی، هیاهو می خواهد. هر مکتبی هیاهو می‌خواهد» (صحیفه امام، ج8، ص527)
منظور امام خمینی (ره) این است برای حفظ و تقویت راه امام حسین(ع)، باید محبت و معرفت شدید همۀ ما به امام حسین(ع) در جامعه و جهان دیده شود. شبیه پیاده‌روی اربعین، که این ارادت در اوج خودش دیده می‌شود.
در حال حاضر و با توجه به اهمیت رعایت پروتکل‌های بهداشتی و فاصلۀ اجتماعی و برگزاری مراسم در فضای باز، قطعاً یکی از بهترین راه‌های عزاداری عاشورا، عزدارای در صحرا است.
انتهای پیام/363/ی
