خانه‌به‌دوشی لیگ برتری‌ها به فصل بیست‌ودوم رسید
فوتبال ایران در حالی به پیشواز فصل بیست و دومِ لیگ حرفه‌ای می‌رود که کماکان با پدیده‌ای به نام خانه‌به‌دوشی مواجه است.
به گزارش خبرگزاری تسنیم، حدود 40 روز تا آغاز مسابقات فصل بیست و دوم لیگ برتر زمان باقی مانده است. تمرینات برخی از تیمها آغاز شده و برای برخی تیم‌های دیگر نیز در شرف آغاز است. این در حالی است که وضعیت خیلی از باشگاه‌ها از لحاظ زیرساختی خوب نیست. خیلی از تیمها در شهر‌های‌شان محل مناسبی برای برگزاری اردو ندارند و عموماً به تهران سفر می‌کنند. مشکل دیگری که همیشه فوتبال ایران با آن دست و پنجه نرم می‌کند، عدم وجود ورزشگاه مناسب برای میزبانی از مسابقات تیم‌هاست. ورزشگاه اختصاصی که در لیگ ایران به شکل نادر برای باشگاه‌ها وجود دارد ولی با این حال مشکل بی جا و مکان بودن تیم‌های لیگ برتری در شهر‌های خودشان همیشه وجود داشته است.
فصل گذشته، تیم‌های شهر خودرو، نساجی، فجر، مس رفسنجان، هوادار، نفت مسجدسلیمان و پیکان برای برگزاری مسابقات خانگی‌شان به طور مقطعی یا دائمی دچار مشکلات اساسی بودند و این روند قرار است در فصل جدید نیز ادامه پیدا کند.
انجام مسابقات خانگی در یک ورزشگاه استاندارد علاوه بر اینکه باعث افزایش بار فنی می‌شود، منجر به این می‌شود که تیم‌های میزبان بتوانند به خوبی روی حمایت هواداران‌شان حساب باز کنند. اتفاقی که فصل گذشته برای تیم پرهواداری چون نساجی رقم نخورد و این تیم در هر هفته به نوعی میهمان بود. اینطور که از شواهد پیداست این اتفاق برای هفته‌های آغازین فصل جدید نیز برای این تیم تکرار خواهد شد. طبق اعلام سهیل مهدی سرپرست کمیته مسابقات سازمان لیگ فوتبال، ورزشگاه‌های یادگار امام (ره) تبریز، تختی آبادان، شهید باهنر کرمان و مرحوم قایقران انزلی از رده خارج شده‌اند و باشگاه‌ها باید برای انجام بازی‌های خانگی‌شان استادیوم جایگزین معرفی کنند. همچنین از سوی سازمان لیگ به نواقص ورزشگاه امام خمینی (ره) اراک و البته کمبود ورزشگاه در کلانشهر تهران اشاره شده است.
این درحالی است که خیلی از ورزشگاه‌های دیگر نیز با مشکلات دیگری نظیر کنترل بلیت و گیت‌های الکترونیکی، دوربین‌های مدار بسته و غیره روبه‌رو هستند. با این وجود مسئله‌ای که تا این لحظه مشخص شده اینکه 5 تیم لیگ برتری نمی‌توانند لیگ را در خانه یا ورزشگاه‌های‌شان آغاز کنند و باید به دنبال ورزشگاهی جدید باشند. تراکتور به عنوان یک باشگاه پرهوادار که ده‌ها هزار نفر برای تماشای بازی‌های خانگی این تیم به استادیوم می‌‌روند در صورتی که در ورزشگاه یادگار امام بازی‌هایش را برگزار نکند، احتمالاً باید به ورزشگاه سردار شهید سلیمانی برود، جایی که مطمئناً مشکلاتی را از حیث حضور هواداران در ورزشگاه در پی خواهد داشت. این شرایط برای دیگر تیم‌هایی که در بالا ذکر شده‌اند به نوعی فرق می‌کند و نکته این است که صنعت نفت آبادان، نساجی، مس کرمان و ملوان در صورت آماده نشدن ورزشگاه‌های‌شان در شهر‌های خودشان گزینه دومی ندارند و باید به شهری دیگر نقل مکان کنند.
این داستان هر ساله فوتبال ایران است و تنها ممکن است نام برخی از باشگاه‌ها در فهرست تیم‌های خانه به دوش تغییر کند. دارا بودن یک ورزشگاه مشخص و ثابت اصول اولیه برای هر مجموعه، شهر یا استانی که قصد تیمداری در سطح اول فوتبال کشور را دارد، است. سازمان لیگ هر ساله طبق استاندارد‌هایی که وجود دارد، ممکن است پیش از آغاز لیگ یا در اواسط مسابقات، تصمیم بر عدم انجام بازی در یک ورزشگاه بگیرد اما این چاره کار نیست و یک بار برای همیشه باید جلوی این بی‌نظمی در فوتبال ایران گرفته شود.
در سال گذشته خیلی از تیمها تا یکی دو روز قبل از بازی نمی‌دانستند مسابقه‌شان قرار است در کدام ورزشگاه و حتی در کدام شهر برگزار شود. این همان بلایی است که در لیگ بیست‌ودوم ممکن است به جان لیگ برتر بیفتد و حتی منجر به لغو یا تعویق برخی از مسابقات شود. بهتر است در این شرایط، تصمیمی محکم و قاطع از سوی مسئولان برگزاری مسابقات گرفته شود و ورزشگاه‌هایی جایگزین به طور ثابت برای تیم‌هایی که در ورزشگاه خانگی‌شان شرایط میزبانی ندارند، مشخص شود. مدت میزبانی هر تیم در هر ورزشگاه باید مشخص باشد و اینطور نباشد که در هر هفته تیم میزبان تصمیم بگیرد در کدام ورزشگاه و در کدام شهر میزبانی کند. در این صورت می‌توان گفت که عدالت بین همه تیمها رعایت شده و البته اقدامی خوب برای آماده‌سازی هرچه سریع‌تر ورزشگاه‌های دارای اشکال صورت می‌گیرد.
انتهای پیام/
