سندروم "رمزی هانت" چیست؟/ علائم و راه‌های درمان بیماری

به گزارش خبرنگار اجتماعی خبرگزاری تسنیم؛‌ سندروم "رمزی هانت" یک بیماری عصبی ناشی از ویروس «واریسلا زوستر» است، همان ویروسی که موجب بیماری آبله‌مرغان در کودکان و زونا در بزرگسالان می‌شود. در افراد مبتلا به این سندرم، ویروس، عصب صورت در نزدیکی گوش داخلی را آلوده می‌کند و همین مسئله منجر به تحریک و تورم عصب می‌شود. این بیماری عمدتاً بزرگسالان را تحت تأثیر قرار می‌دهد، اما در موارد نادری در کودکان نیز مشاهده شده است.

این ویروس می‌تواند برای تمام عمر و حتی مدت‌ها پس از بهبودی از آبله‌مرغان، در بدن انسان باقی بماند و ناگهان دوباره بیدار شود و اعصاب صورت را تحریک و ملتهب کند.

نام بیماری از متخصص مغز و اعصاب «جیمز رمزی هانت» می‌آید که نخستین بار این بیماری را توصیف کرد.

علائم سندرم رمزی هانت چیست؟

این بیماری مردان و زنان را به‌یک‌اندازه درگیر می‌کند و می‌تواند منجر به فلج در یک طرف صورت و پدید آمدن بثورات پوستی دردناک و تاول‌دار شود. این بیماری در افراد مسن‌تر شایع‌تر است و برخی از بیماران تغییراتی را در شنوایی خود تجربه می‌کنند، ممکن است صداهایی را در یک گوش بلندتر از گوش دیگر درک کنند یا دچار وزوز گوش یا حتی ناشنوایی در یک گوش شوند. درد گوش و صورت بخشی از این سندرم است و برخی از بیماران ممکن است سرگیجه داشته باشند.

علائم کلی این بیماری شامل درد شدید گوش، به‌ویژه در پرده، مجرا و لاله گوش است، همچنین این احساس در زبان، سقف دهان در قسمتی که عصب آسیب‌دیده، آن سمت قرار دارد مشاهده می‌شود. سرگیجه، کاهش شنوایی در یک طرف، ضعف در یک طرف صورت که باعث مشکل در بستن یک چشم می‌شود و همچنین مشکل در غذا خوردن که باعث افتادن غذا از گوشه دهان می‌شود از دیگر عوارض و علائم این بیماری است.

سندرم رمزی هانت چگونه درمان می‌شود؟

اکثر افرادی که رمزی هانت دارند بهبودی کامل پیدا می‌کنند، اگرچه مدت زمان بیماری می‌تواند متفاوت باشد. بهبود برخی افراد، هفته‌ها طول می‌کشد و بهبودی برخی ممکن است ماه‌ها به‌طول بینجامد اما در موارد نادر، فلج صورت یا کاهش شنوایی می‌تواند دائمی باشد.

پزشکان معتقدند که داروهای ضدالتهابی قوی مانند "پردنیزون" و همچنین داروهای ضدویروسی مثل "آسیکلوویر" یا "والاسیکلوویر" می‌توانند در فرآیند درمان مفید باشند.

همچنین گاهی از "استروئید"ها برای کاهش درد استفاده می‌شود. در شرایطی که صورت دچار ضعف شده باشد، برای جلوگیری از آسیب به قرنیه (ساییدگی قرنیه) و در صورت بسته نشدن کامل چشم، از یک چسب چشم استفاده می‌شود.

انتهای پیام/+