ادبیات مقاومت، قیمت تمام‌شده جنگ را تعیین می‌کند
سرهنگی با بیان این مطلب که ادبیات مقاومت، قیمت تمام‌شده جنگ است، گفت: زمانی که این قیمت برایمان مشخص نشود، نمی‌دانیم که چطور باید با مملکتمان مواجه شویم.
به گزارش خبرنگار فرهنگی خبرگزاری تسنیم، مرتضی سرهنگی، مدیر دفتر ادبیات و هنر مقاومت، شنبه، 24 اردیبهشت‌ماه، با حضور در نمایشگاه بین‌المللی کتاب در غرفه سوره مهر حاضر شد و درباره اهمیت و ضرورت ترویج ادبیات جنگ و دفاع مقدس با اهالی رسانه به گفت‌وگو نشست.
او در ابتدای نشست ضمن ابراز خرسندی از برگزاری نمایشگاه کتاب پس از دو سال وقفه گفت: نمایشگاه کتاب، بازار فکری و فرهنگی است؛ البته طبیعی است که وقفه دو ساله در برگزاری نمایشگاه به این بازار شوک وارد کرده اما با توجه به جمعیتی که در نمایشگاه حاضر است، معتقدم که بازار کتاب سرپاست؛ ضمن اینکه در نمایشگاه مجازی هم فروش داریم. البته این موضع را انکار نمی‌کنم که با توجه به وضعیت اقتصادی ممکن است خرید کتاب و حضور در نمایشگاه جزو اولویت‌های خانواده‌ها نباشد.
بخش دیگر صحبت‌های سرهنگی به وضعیت فعلی ادبیات مقاومت و افزایش تولیدات این حوزه اختصاص داشت. وی با بیان اینکه بعد از گذشت 40 سال از دفاع مقدس، تازه در این حوزه پا گرفته‌ایم، افزود: تاکنون اتفاق خیلی خاصی در این بخش صورت نگرفته و کتاب‌هایی که در دفتر ادبیات مقاومت منتشر می‌شود، نوعی مقدمه به شمار می‌آید. نویسندگان ادبیات مقاومت باید تربیت و معرفی شوند تا ظرفیت‌های جنگ دفاعی که ظرفیتی بی‌پایان است، به دنیا شناسانده شود.
مدیر دفتر ادبیات و هنر مقاومت ادامه داد: ذات جنگ‌های دفاعی، مردمی است؛ چون این مردم عادی هستند که در این مواقع وسط میدان قرار می‌گیرند و از آنچه که دوست دارند، دفاع می‌کنند. فکر می‌کنم ادبیات مقاومت رشد بسیار خوبی داشته است. در حال حاضر افرادی هستند که شغلشان نویسندگی جنگ است. شغلی که توأم با شوق است که اگر این شوق نباشد، سخت به نتیجه می‌رسد.
سرهنگی با بیان اینکه جنگ‌های دفاعی همانطور که سربازانش و فرماندهانش را پیدا می‌کند، نویسندگانش را نیز پیدا می‌کند، اضافه کرد: امروز لازم است ردپایی از خود به جا بگذاریم. باید محصول خوب به دست مردم بدهیم تا تاریخ مصرف نداشته باشد. یکی از این کارهای خوب نوشتن رمان است. چون رمان نزدیک‌ترین گونه ادبی به زندگی است. اگر بتوانیم از خاطره‌گویی یک پله صعود کنیم و به رمان برسیم، مخاطب بیشتری جذب خواهد شد.
مدیر دفتر ادبیات و هنر مقاومت به اهمیت نقش زنان در ادبیات مقاومت اشاره کرد و ادامه داد: اگر مردها در خطوط مقدم در حال مقاومت هستند، مقاومت آنها مستلزم استقامت زنان در پشت جنگ است. تصور کنید زنی که تمام مردهای زندگی‌اش همسرش، پدرش، برادرش و پسرش در جنگ هستند، چه فشاری را تحمل می‌کند؛ به همین دلیل امروز بسیاری از نویسندگان به سراغ زنان می‌روند؛ به ویژه زنانی که در روستاها زندگی می‌کنند. برای مثال خانمی را می‌شناسم که در یکی از روستاهای کردستان شش تن از برادرانش را در جنگ دفاع مقدس از دست داده است.
سرهنگی با بیان این مطلب که ادبیات مقاومت، قیمت تمام‌شده جنگ است، افزود: زمانی که قیمت تمام‌شده جنگ برای ما مشخص نشود، نمی‌دانیم که چطور باید با مملکتمان مواجه شویم. نه سیاسیون می‌توانند این قیمت را برای ما مشخص کنند و نه نظامیان. ادبیات مقاومت متعلق به مردم است. این ادبیات باید هدفمند باشد و به طرف راویانی برود که تأثیر جدی در جنگ‌ها داشتند و زیبا صحبت می‌کنند تا کار زیبا تدوین شود. ما بهترین بچه‌ها را در دفاع مقدس از دست دادیم؛ بنابراین باید بهترین کارها را برای شناخت آنها انجام دهیم.
او با گریزی به ادبیات مقاومت در کشورهای دیگر اضافه کرد: در همه دنیا کشورهایی که جنگی را پشت سر گذاشته‌اند، ادبیات جنگ کشورشان را شکل می‌دهند و آن را جزو دارایی خود می‌دانند تا هر نسلی که می‌آید چیزی به آن اضافه کند و آیندگان بر اساس آن رمان بنویسند. دنیا برای ادبیات مقاومت احترام قائل است، چون هر کشوری این ادبیات را به قیمت از دست دادن جوانانش به دست می‌آورد.
به گفته سرهنگی؛ در آلمان دو سال بعد از پایان جنگ جهانی دوم در سال 1947 گروهی از نویسندگان به نام گروه 47 تشکیل شد تا زمینه نوشتن خاطرات سربازان را مهیا کند. این گروه تا همین امروز به فعالیت خود ادامه می‌دهد. سربازانی که خاطراتشان به کتاب تبدیل شد، ثروت سرشاری به دست آوردند و کتاب‌هایشان در جشنواره‌های معتبر بین‌المللی جایزه گرفت. مدتی قبل هم سفری به روسیه داشتم. در روسیه اتحادیه نویسندگان تشکیل شده که آنها هم خاطرات جنگ را می‌نویسند. یکی از فرماندهان روسی معقتد بود که روسیه بدون ادبیات جنگ فقط یک خاک پهناور است. این یعنی اینکه ادبیات مقاومت جزو هویت آنها شده است.
وی با بیان اینکه مردم یک کشور باید بداند که هم‌وطنانش در سال‌های جنگ چه افتخاراتی داشته‌اند، افزود: باید به این نکته را گوشزد کنم که هر جنگ دو دستور زبان دارد؛ یکی دستور زبان تبلیغی و حماسی و دیگری دستور تعقلی. در دستور زبان تبلیغی باید مردم را برای مواجهه با جنگ و پذیرش محدودیت‌ها و تحمل کمبودها آماده کرد. اما دستور زبان پس از عصر جنگ، همان دستور زبان تعقلی است. متاسفانه هنوز دستور زبان تبلیغی وجود دارد.
انتهای پیام/
