یگانه‌ جعفری: دبیر و درستکار را عصبانی کردم، از آنها عذرخواهی می‌کنم/ نمی‌دانم چه اتفاقی افتاد

محمدمهدی یگانه‌جعفری در گفت‌وگو با خبرنگار ورزشی خبرگزاری تسنیم در مورد ناکامی‌اش در مسابقات قهرمانی آسیا اظهار داشت: همیشه خودم را دست تقدیر سپردم، این بار هم می‌گویم قسمت نبود و حالا که بعد از این همه سال برای اولین بار صاحب دوبنده تیم ملی شدم، با وجودی که مشکلی نداشتم اما نتوانستم نتیجه بگیرم.

وی ادامه داد: کادرفنی به من اعتماد کرد و قرار بود اگر در قهرمانی آسیا طلا گرفتم، برای جهانی انتخاب شوم. در مسابقات کشوری خیلی آماده بودم. نمی‌خواهم شکستم در مغولستان را توجیه کنم، به خودم باختم و همه چیز تقصیر خودم بود، اما هنوز نمی‌دانم چه اتفاقی افتاد. چه چیزی باعث شد من همان 30 ثانیه اول هم نتوانم روی پایم بایستم. آن چیزی که خودم از خودم توقع داشتم، نبودم، کادرفنی هم توقع زیادی داشت.

یگانه‌جعفری که قبلا گفته بود 8 بار در قهرمانی کشور اول شده، تاکید کرد: سال 2017 در جام یاریگین دوم شدم، تجربه حضور در جام‌جهانی را داشتم. سال گذشته هم جام علی‌یف رفتم و میدان کم ندیده‌ام. در جام تختی با خارجی‌ها کشتی گرفته بودم و همیشه روی سکو رفته‌ام. وزن کم کردنم هم مشکلی نداشت. همیشه راحت وزن کم می‌کنم، اینجا هم راحت سر وزن رسیدم، واقعا نمی‌دانم روز مسابقه چه اتفاقی افتاد. باید اول می‌شدم که به جهانی می‌رفتم. در مسابقه با نماینده ژاپن بعد از 30 ثانیه کشتی کل عضله‌های بدنم گرفت.

این کشتی‌گیر مازندرانی در مورد اینکه آیا از استرس دچار این وضعیت نشده است؟، گفت: اصلا کشتی‌گیر استرسی نیستم. آقا پژمان درستکار و علی آقای دبیر خیلی از دستم عصبانی شدند، حق هم داشتند. خودم هم نمی‌دانم چرا اینطور شد. من نه ترسو هستم، نه کم فروشی کردم. از پژمان درستکار و علیرضا دبیر تشکر می‌کنم که به من اعتماد کرده و میدان دادند ولی نتوانستم از این موقعیت استفاده کنم و از هر دو عزیز عذرخواهی می‌کنم.

وی در مورد اینکه آیا در جام تختی کشتی خواهد گرفت، تصریح کرد: نه، دیگر نمی‌خواهم کشتی بگیرم. شاید فقط در لیگ روی تشک بروم. همه تلاشم را کردم که با مدال بروم اما نشد. شاید خواست خدا این باشد که مسیر دیگری را نشانم دهد. تمرینات خوبی انجام داده بودم، در قهرمانی کشور هم خوب کشتی گرفتم که اول شدم. از آن دسته کشتی‌گیرانی هستم که 6 دقیقه می‌جنگم و تا ثانیه آخر دست از مبارزه برنمی‌دارم اما اینجا بعد از 30 ثانیه روی پای خودم نمی‌توانستم بایستم. مگر می‌شود نتوانم یک زیر بگیرم و زانویم خم نشود؟ مطمئنم نه ترس بود، نه استرس، هر چیزی بود اینها نبود.

یگانه‌جعفری گفت: علیرضا دبیر و پژمان درستکار از روی دلسوزی در مغولستان از دستم عصبانی شده بودند و من قلبا دوست‌شان دارم. دوست داشتند من اینجا هم اول شوم. بعد از اینکه اینطور باختم خیلی به هم ریختند ولی دست خودم نبود. کشتی را عقب بودم اما نمی‌توانستم هیچ کاری انجام دهم. بدنسازی هم مشکلی نبود، ولی روز مسابقه، هیچ کاری نمی‌توانستم انجام دهم.

انتهای پیام/