کره جنوبی در مسیر بدنامی و بی اعتباری در ایران
کره جنوبی که ایران را به عنوان سومین بازار بزرگ محصولات خود در خاورمیانه داشت و اعتماد عمومی را هم نسبت به تجارت خرد و کلان با خود داشت اکنون به چهره‌ای بد نام و بی اعتبار در افکار عمومی ایران تبدیل شده است.
به گزارش گروه بین‌الملل خبرگزاری تسنیم، اساسا یکی از مولفه های روابط بین‌الملل و ارتباطات فی ما بین دو و چندجانبه بین کشورها عامل اعتبار است. اعتبار یک کشور عمدتاً از عمل به تعهدات و توافقات موجود و پایبندی به اصول انسانی و اخلاقی سرچشمه می گیرد که می تواند در گام بعدی که بسیار هم حائز اهمیت است افکار عمومی کشور مقصد را با خود همراه ساخته و نظر مثبت آنها را جلب کند.
این وضعیت نگاهی به فراز و فرود روابط کره جنوبی با ایران مورد قابل تاملی در سقوط اعتبار یک کشور و پشتوانه مردمی روابط موجود است. کره جنوبی که ایران را به عنوان سومین بازار بزرگ محصولات خود در خاورمیانه داشت و اعتماد عمومی را هم نسبت به تجارت خرد و کلان به عنوان تضمین گسترش تجارت دوجانبه با کره ای ها با خود داشت اکنون به چهره ای بد نام و بی اعتبار در افکار عمومی ایران تبدیل شده است. در شرایطی که آمریکایی ها از هیچ گونه تحریم ضد انسانی علیه ایران دریغ نمی کردند کره ای ها بدون هیچ گونه سابقه اختلافی با تهران اقدام به تبدیل شدن به یکی از اهرم های اصلی تروریسم اقتصادی علیه مردم ایران شدند.
در این وضعیت کره ای ها بنا به دستور کاخ سفید اقدام به بلوکه کردن 7 میلیارد دلار دارایی ایران بابت فروش انرژی به این کشور کردند. این به گونه ای بود که همگام با استراتژی فشار از بالا تحت عنوان استراتژی کلان فشار حداکثری آمریکا علیه ایران، آن ها بر این تصور بودند که تکمیل حلقه تحریم ایران و رفتن از بازار لوازم خانگی این کشور یکی دیگر از پازل های گسترش نارضایتی های عمومی را پر خواهد کرد. اما طولی نکشید که برندهای ایرانی تمام قد جای آنها را پر کرده و نام شرکت های کره ای را از هزاران تابلوی خیابان های ایران حذف کردند. اگرچه این تنها نام این شرکت ها نبود که از تابلوها و بیلبوردهای تبلیغاتی خیابان های ایران پاک می شد بلکه اعتبار این کشور بود که هر روز در افکار عمومی ایران تحلیل می رفت. این در شرایطی انجام می شد که دولت ایران با تمامی فشارهای تحریمی موجود حاضر نشده بود اقدام به قطع واردات کالاهای کره ای کند. اما در آن سویِ کارزار تحریمی کره جنوبی از هیچ اقدامی برای تکمیل حلقه محاصره علیه ایران دریغ نکرده است. در حالی که عدم پرداخت بدهی حق مسلم یک کشور و مشروط کردن آن به شرایط یک جانبه تحمیلی جهت پرداخت امری خارج از عرف روابط بین کشورها در نظام جهانی است.
حتی فارغ از نتایج گفت‌وگوها در وین دولت سئول موظف به پرداخت بدهی 7 میلیارد دلاری اش به ایران است و فشارهای آمریکا بر سئول نمی‌تواند توجیهی برای عدم پرداخت بدهی‌اش به ایران باشد. از نظر مردم ایران هم هیچ دلیل و توجیهی برای تاخیر در پرداخت این بدهی وجود ندارد. اگر عامل و بهانه این اقدام کره جنوبی در پرداخت بدهی اش تحریم های اعمال شده از سوی آمریکا باشد، اعمال تحریم ها و ادامه فریز دارایی های ایران در کره جنوبی بویژه در شرایط فشار ویروس کرونا بر اقتصاد و سلامت جامعه ایران، به نوعی جنایت علیه بشریت تعریف می شود.
متأسفانه به دلیل تبعیت دولت سئول در قبال فشارهای آمریکا 7 میلیارد دلار دارایی‌های ایران در کره جنوبی به گروگان گرفته شده که حتی برای خرید دارو هم قابل برداشت نیست. این در شرایطی است که دارایی7 میلیاردی بلوکه شده در بانک های کره جنوبی از چشم مردم ایران سرقت از جیب خودشان به عنوان ثروت ملی به یغما رفته توسط سئول تلقی می شود که باید هرچه سریع تر پرداخت گردد.
اکنون که مقاومت ملت ایران در برابر زورگویی های آمریکا به ثمر نشسته است یکی از کشورهایی که بیشترین ضرر را از رفع تحریم ها و شرایط پسا-تحریمی خواهد برد کره جنوبی است. چه اینکه اعتبار لازم را برای سرمایه گذاری های پسا توافق را از پیش از دست داده است. رفع تحریم ها درس بزرگی برای مقامات کره جنوبی خواهد داشت و آن اینکه در نهایت تحریم ها و فشارهای بین‌المللی علیه یک کشوری اگر ظالمانه تلقی می شد نمی باید از آن حمایت کرد. همچنین باید برای مقامات سئول قابل درک شود که دولت ها برای حفظ قدرت خویش و استقلال کشورشان، ضمن نیاز به رضایت آحاد مردم باید متکی به ایجاد اعتماد در روابط خارجی باشند. دولت برتر و ملت برتر با گره زدن سرنوشت خود به کشورهای در حال افول و یا با فراموش کردن اتکاء به درون راهشان را به این دلیل به خطا نمی روند؛ که تنها دستیابی به اقتصاد پیشرفته تضمین کننده عزت و اعتبار ملی نخواهد بود. اینکه تکلیف مبادلات دو کشور از یک کشور ثالث تعیین شود و حتی حقوق حقه یک کشور در ازای تحویل محموله های نفتی پرداخت نشود چیزی جز بازی در زمین تروریسم اقتصادی ای نیست که آمریکایی ها علیه ایران در پیش گرفته بودند.
وابستگی به تصمیمات صادر شده از کاخ سفید همچنین می تواند به حوزه های دیگر نیز تسری پیدا کرده و در یک شرایط از پیش باخته شرکت های کره ای را بیش از پیش در وضعیت بازی دو سر باخت در زمین تحریم های واشنگتن علیه ایران قرار میداد. در شرایط که کره جنوبی اکنون به عنوان کشوری پیشرفته در میان ده اقتصاد برتر جهانی به خوبی می داند که وابستگی کره جنوبی به قدرت نظامی امریکا علت اصلی پیشرفت اقتصادی این کشور نبوده و مردم کره جنوبی به همان میزانی که عامل رشد اقتصادی کشور بوده اند، به شدت نسبت به حضور نظامی آمریکا و "قانون سوفا" که برای نظامیان امریکا در هتک حرمت شهروندان کره ای حاشیه امن ایجاد کرده، معترض هستند. مردم کره می دانند که سربازان امریکایی در کره بیش از صدها هزار جرم مرتکب شدند که تنها به 234 مورد آن رسیدگی شد.
مردم و صاحب نظران کره‌ای می دانند که تداوم وابستگی کره جنوبی به امنیتِ آمریکایی در نهایت سئول را مجبور کرده که برخلاف منافع خود؛ در جهت تامین منافع آمریکا از محرک اقتصادی سئول برای عدم حل و فصل بدهی اش با ایران استفاده کند. حتی موسسه های تحقیقاتی بین‌المللی کره جنوبی و در راس آن «کی آی پی یی» معتقدند که سئول باید به وابستگی اقتصادی خود به آمریکا برای همیشه پایان دهد. این مراکز پژوهشی خاطر نشان کرده‌اند که نشانه هایی از افول اقتصادی در آمریکا قابل مشاهده است که با توجه به تداوم این شرایط، صلاح نیست کره جنوبی تا این حد به آمریکا وابسته باشد. این مراکز به دولت کره جنوبی هشدار داده اند که خود را برای مقابله با بحران و مخاطرات اقتصادی آمریکا که بر کل اقتصاد دنیا تاثیر خواهد گذاشت، آماده کند و به جای آمریکا به دنبال یافتن بازارهای دیگر برای صادرات کالاهای خود باشد.
اینک وزارت امور خارجه ایران و کره جنوبی باید صرفنظر از نتیجه مذاکرات ضمن رسیدگی به موضوع پرداخت بدهی 7 میلیارد دلاری کره جنوبی به ایران، این موضوع را در برنامه کاری قرار دهند که کره جنوبی برای جبران این خسارت طی چند سال گذشته چه اقدامات و تعهداتی باید داشته باشد. تنها تعیین تکلیف برای پرداخت بدهی به ایران نباید مد نظر باشد. خسارت چند سال توقیف دارایی هایی ایران هم باید از سوی کره جنوبی محاسبه و پرداخت شود.
افزون براین سئول باید درک کند که شرکت‌های کره‌ای تولید کننده خودرو و لوازم خانگی فرصت‌های بی بدیلی را در ایران از دست داده‌اند. لذا دولت سئول از این پس در مناسبات با ایران و جبران مافات باید توجه داشته باشد که تحریم‌ها باعث تمرکز ایران بر توان تولید داخلی خود گردیده و در حال حاضر ایران علاوه بر تامین لوازم خانگیِ با کیفیتِ مورد نیاز داخلی، در صادرات این نوع محصولات نیز موفق بوده است.
بنابراین در صورت بازگشت کره جنوبی به مسیر عادی روابط، شرکت‌های کره‌ای جایی برای فروش مستقیم کالاهای خود به ایران ندارند. این درحالی است که احتمال کنار گذاشتن کره ای ها از طرح های توسعه ای زیربنایی و همچنین طرح های مشارکتی به صورت کنسرسیوم های چند جانبه توسط تهران بیش از هر زمان دیگری وجود دارد. بنابراین دولت و شرکت های بزرگ کره جنوبی باید ضمن کنار گذاردن خرده فروشی، به سرمایه‌گذاری و همکاری های مشترک در بخش های مهم مرتبط با صنایع سنگین و مشارکت با ایران برای تولید محصولات بمنظور تامین نیازهای منطقه‌ای فکر کنند.
نویسنده: مرتضی خوانساری، پژوهشگر مسائل بین‌الملل
انتهای پیام/
