ماجرای حفاظت از "پل حیاتی" که با رشادت چند نوجوان "سرنوشت جنگ" را تغییر داد

به گزارش خبرنگار فرهنگی خبرگزاری تسنیم، کتاب «پل جغاتو» برای کودک و نوجوان نوشته شده و داستان نوجوانی را در میاندوآب که در پِی دفاعِ از مامِ میهن و ناموس خودش است، نقل می‌کند تا ایثار و شهامت را به این گروه سنی یاد بدهد. مجید محبوبی مدرس ادبیات داستانی، شاعر، منتقد و نویسنده‌ کتاب که تاکنون 80 اثر چاپ شده را در کارنامه‌ی خود به ثبت رسانده، شاه‌بیتِ این کتاب را دفاع از وطن  و ناموس می‌داند.

«جغاتو» یکی از پل‌های معروف میاندوآب است که در زمان دفاع مقدس یکی‌ از نمادهای این شهر بوده است. دشمن تلاش کرده که این پل حیاتی بین آذربایجان و کردستان را منهدم کند. در این کتاب به اهمیت پل جغاتو در دوران دفاع مقدس اشاره شده است.  

«پل جغاتو» که توسط انتشارات آستان قدس رضوی (به‌نشر) منتشر شده، توانست رتبه برتر بخش داستان کودک و نوجوان نخستین جشنواره بین المللی کتاب ایثار و شهادت را کسب کند. به بهانه‌ اطلاع از جزئیات محتوا و نگارش کتاب با مجید محبوبی گفت‌و‌گویی داشتیم.

 تسنیم: نویسندگی را از چه زمانی آغاز کردید و اولین داستانِ چاپی‌تان چه بود؟ 

روایت شهدای دوران مدرسه‌مان تبدیل به داستان زیبایی شد

نوشتن را از ابتدای دهه 1370 شروع کردم و اتفاقاً شروع نویسندگی‌ام همزمان با نوشتن برای شهدا، رزمندگان، ایثارگران و جانبازان شد. اولین داستانی که از من چاپ شد، در خصوص شهدای مدرسه‌ خودمان بود که طلبه بودند و من به جبهه رفتن این بزرگواران را در یکی از اعزام‌ها به تصویر کشیدم که تبدیل به داستانِ زیبایی شد که اتفاقاً مورد استقبال سردبیری وقت مجلات تبریز هم قرار گرفت و در یکی از مجلات چاپ شد، در همان سال هم یکی از داستان‌هایم برای مقطع سنی کودکان، در «سلام بچه‌ها» چاپ شد. و همان سال که به قوم رفتم، شروع به نوشتن داستان‌های دیگر کردم. برای من فرقی نمی‌کرد که در مورد ادبیاتِ دفاع‌مقدس بنویسم یا سایر موضوعات، اما به این موضوع علاقه‌ی خاصی دارم.

 - آیا موضوع کتابِ «پل جغاتو» واقعی است، یا برگفته از خیالِ شما؟ 

کتاب «پل جغاتو» واقعی است؟!

خیر، این کتاب رمانی است که به همت آستان قدس رضوی منتشر شد و نوشته‌ای تخیلی است که در ذهنِ نویسنده اتفاق می‌افتد. اما این اتفاقاتی که در ذهن من افتاده ریشه در واقعیت‌ها و خاطراتِ گذشته‌ بنده دارد و مربوط به حوادث اول انقلاب در شهر ما یعنی میاندوآب است که تا سال‌ها درگیری بین رزمندگان با کومله‌ها و گروهک‌های ضدانقلاب در آن ادامه داشت و ما همیشه صدای این درگیری‌ها را می‌شنیدیم و نگرانِ پاسدارانِ عزیزی بودیم که وقتی به شهادت می‌رسیدند کل منطقه را تحت تأثیر قرار می‌داد.

- کمی از موضوع، مضمون و محتوای کتاب بگویید.

آنچه در «پل جغاتو» اتفاق می‌افتد، حوادث به روز آن وقفه‌ تاریخی در شهر ما است، به علاوه داستان معروف «سارای» که به عنوان یک فولکلور و یک اسطوره‌ تاریخی در فرهنگِ آذربایجان حضور دارد. من این دو را ممزوج کردم و توسط آرایه‌های ادبی و فنون داستان‌نویسی به روایتی طولانی تبدیل‌اش کردم که خواننده موقع خواندن به کشف و شهود برسد؛ این کشف و شهود عبارتست از دفاع از وطن و ناموس، یعنی شاه بیت این رمان، و عنصر برجسته‌ آن درونمایه‌ای‌ست که در سطر به سطر این رمان دیده می‌شود. نوجوانی که در پِی دفاعِ از مامِ میهن و ناموس خودش است.

- هدف شما از نوشتن «پل‌جغاتو» چه بود؟

معمولاً نویسنده‌ها هدف خاصی را دنبال نمی‌کنند چرا که اغلب نوشتن از سرِ علاقه  و چیزی است که در وجود مؤلف نهفته است. نویسنده همیشه خود را موظفِ به خلق کردن می‌کند تا اثرش مورد استفاده‌ مردم قرار گیرد، اما وقتی که موضوعی را برای نوشتن انتخاب می‌کند، هدفی جز رساندنِ فایده به مخاطب ندارد. وقتی مخاطب «پل جغاتو» را می‌خواند، علاوه‌بر لذت‌بردن از تصاویر و اتفاقات این رمان، به این نتیجه می‌رسد که هر انسانی موظف است از وطن، خاک و ناموس‌اش دفاع کند. ما این مهم را با فنون داستان‌نویسی ثابت کردیم که خداوند تمام موجودات را طوری آفریده که متعهدانه از محل زیست و زندگی شان دفاع کنند. 

- به نظر شما لزوم ثبت ایثارِ رزمندگان و شهدای دفاع‌مقدس چیست؟

جنگ اجتناب‌ناپذیر است، انسان‌ها ناگزیر می‌شوند در مقابل یکدیگر قرار بگیرند. اما اگر این مسئله را حلاجی کنیم به این سؤال می رسیم که چرا این اتفاق می‌افتد؟

مسلماً همواره در جنگ یک گروه حق و گروهی باطل است. وقتی از ایثارِ رزمندگان حرف می‌زنیم، برای مخاطب سؤال ایجاد می‌شود که چرا عده‌ای از مردم کشور ما به جای بقیه جان‌شان را کف دست گرفتند و به جبهه رفتند؟ این مسئله باید در تاریخ، در قالب کتاب، فیلم و... حفظ شود و در آینده اگر کسی خواست به این موضوعات بپردازد و انگیزه‌ای پیدا کند، با دسترسی به این آثار، به تمامِ ابعاد این حادثه پی ببرد تا توانِ تشخیصِ حق از باطل را داشته باشد. مثلاً در زمانِ ما اگر کتاب‌های دوره‌ مشروطیت نبود، قضاوت کردن افراد و جریان‌هایی که در آن اتفاق دخیل بودند، سخت می‌شد. ما نمی‌دانستیم که شیخ محمد خیابانی، ثقه‌الاسلام، سید حسن تقی‌زاده حق بوده‌اند یا باطل. ما افراد را از روی خاطرات و کتاب‌های نوشته شده می‌شناسیم. دفاع مقدس هم اینگونه است، وظیفه‌ ما ثبت آن حوادث برای آیندگان است.

انتهای پیام/