شعر در مدح امام کاظم (ع): اسمِ تو آمد و گِره وا شد، دلِ ما مُرده بود و اِحیا شد
نوسروده‌هایی از شاعران آیینی کشورمان در سالروز ولادت امام هفتم، امام کاظم منتشر میشود.
به گزارش خبرنگار فرهنگی خبرگزاری تسنیم، در روز ولادت امام موسی کاظم علیه السلام پدر بزرگوار امام رضا علیه السلام نوسروده‌هایی از شاعران آیینی کشورمان تقدیم میشود.
حسین ایمانی
اسمِ تو آمد و گِره وا شد
دلِ ما مُرده بود و اِحیاء شد
با تو هرگز نشد ندارد کار
هر محالی در این حرم‌ها ... شد
نوکرت از تو گفت در مشهد
سفرِ کربلایش امضا شد
در حریمت علیلِ مادرزاد
مددی خواست از خدا... پا شد
مادری سفره‌ای برایت انداخت
بچّه‌ای کور داشت بینا شد
ما شنیدیم بابِ حاجاتی
ذکرمان یا اباَالرّضا... تا شد...
همه دیدیم لطف و مِهرت را
با شما این غلام آقا شد
حاجتم روزِ وصلِ دلدار است
تو دعا کن بگو گِره وا شد
محمود یوسفی
امشب زمین ز نور وجودش منور است
امشب زمان ز عطر حضورش معطر است
امشب شب پیمبر و آل پیمبر است
امشب شب ولادت موسی بن جعفر است
موسی بن جعفری که رخش منظر خداست
باب الحوائج همه مشکلات ماست
امشب تمام عرض و سما زیر پای اوست
حالی اگر که هست به لطف هوای اوست
شیعه در اوج شور و شعف از ولای اوست
ایمان ما نتیجه یا ربنای اوست
او جلوه‌ای ز چشمه جوشان کوثر است
آیینه جلال و جمال پیمبر است
لحظه به لحظه با نفسش خو گرفته‌ایم
از عطر ناب پیرهنش بو گرفته‌ایم
ما ناگرفته‌های خود از او گرفته‌ایم
پس از تمام آینه‌ها رو گرفته‌ایم
همواره از عنایت او در تلاطمیم
ما پیروان حضرت خورشید هفتمیم
لطفش به ما چه ساده و آسان رسیده است
خوبی او به شیعه فراوان رسیده است
بیش از همه به کشور ایران رسیده است
یک جلوه قم یکی به خراسان رسیده است
جز خاندان او به کسی دل نداده‌ایم
جاروکشان خانه این خانواده‌ایم
شکر خدا که نوکر موسی بن جعفریم
در زیر سایه سر موسی بن جعفریم
همسایگان دختر موسی بن جعفریم
ما ساکنان کشور موسی بن جعفریم
این خاک تا به روز ابد زیر دین توست
دل، تنگ دیدن حرم کاظمین توست
محمود ژولیده
بسم رب الفاطمه، تکثیر شد خیر کثیر
جلوه‌ای دیگر ز وجهُ الله تابید از غدیر
سوره‌ی کوثر ز الطاف خدا تفسیر شد
نسلِ احمد از علی و فاطمه تکثیر شد
هفتمین نور امامت، جلوه چون خورشید کرد
بیتِ عصمت را خدا سرشار از توحید کرد
دستِ هو، قدرت‌نمایی کرد در اوجِ کمال
باز هم ترسیم شد ابقای وجهِ ذوالجلال
احمدی دیگر تجلی کرده از سِرّ درون
حیدری دیگر شده از آستینِ حق برون
مجتبایی دیگر آمد از حریم کبریا
یادگاری دیگر آمد از شهید کربلا
سیدِ سجادِ ثانی، زینتُ العباد شد
عرش تا تَحتُ الثَری، روشن از این نوزاد شد
باقرِ دین از خدایش خواست تکریمش کند
سبطِ او آمد که این اِکرام، تقدیمش کند
آری آن اِکرام، رخسارِ امام کاظم است
در حقیقت لطف، انوارِ امام کاظم است
آسمانِ عشق را قرص قمر داده خدا
صادق آل محمد را پسر داده خدا
وجهِ ایزد، شمسِ جنت، ماهِ داور آمده
نجلِ احمد، نسلِ زهرا، سبطِ حیدر آمده
صاحبِ تاجِ ولایت، منجیِ دنیا و دین
خالقِ جود و کرامت، مظهرِ حبلُ المتین
هفتمین سلطانِ عالم، عالمی در بندِ اوست
حضرت سلطان علی موسی الرضا فرزند اوست
مُلکِ ایران کشورِ موسی بنِ جعفر هست و بس
مُلکِ ایران نه، دو عالم وقفِ کوثر هست و بس
معنیِ باغِ فدک، اینجا مشخّص میشود
هر که با حق نیست از مِلکش مرخّص میشود
از تمامِ سرزمینهایی که تحتِ سلطه است
تا حرمهایی که در آن خاکی از غربت نشست
دیر یا زود اُردوی دشمن هزیمت می‌کند
لشکرِ فرعون در دریا عزیمت می‌کند
غرقِ دریای تَفرعُن، نسلِ استکباری است
قومِ موسای زمان را روزهای یاری است
ما به لطفِ حق، فدک را پس بگیریم از عدو
روزهای مهدوی داریم اینک پیشِ رو
هوش اگر باشیم، ایام فرج نزدیکِ ماست!
هر چه داریم از مسیرِ کوچه‌ی باریکِ ماست!
حال با سربندِ یازهرا مهیا می‌شویم
با اطاعت از ولایت، یارِ مولا می‌شویم
روزهای انتقامِ خونِ مظلومان رسید
اِنتقِم یا منتقِم، فرصت به محرومان رسید
انتهای پیام/
