ماجرای ترس عده‌ای از مسئولین فرهنگی از میدان دادن به شاعران جوان

به گزارش خبرنگار فرهنگی خبرگزاری تسنیم، ویژه برنامه «حسینیه معرفت» به صورت مجازی برگزار شد. در بخشی از این مراسم علی محمد مؤدب و محمدمهدی سیار به مناسبت 10 سالگی مؤسسه شهرستان ادب صحبت کردند. 

مؤدب، مدیر این مؤسسه با اشاره به فعالیت‌های این نهاد فرهنگی گفت:‌ گام ابتدایی در تأسیس انتشارات شهرستان ادب، حلقه‌ای از دوستی‌ها بود که اصل آن در دانشگاه امام صادق شکل گرفته بود. با همکاری دوستانی مثل آقایان سیار و عرفان‌پور که خودشان هم از دانشجویان این دانشگاه بودند و بعضی از شاعران توانمند کشورمان موفق شدیم جریانی را شکل دهیم که امروز نتایج آن را می‌بینید. نکته مهمی که در این باره وجود داشت این بود که همه ما دغدغه مشترک و نسبت مشترکی با حرف‌های اصلی انقلاب اسلامی داشتیم. 

وی اضافه کرد: در جست‌وجوهای خود بعضاً می‌دیدیم نهادها و ارگان‌ها پاسخگوی عالم روحی ما نیستند، هرچند که آنها هم به نوبه خود منشأ خیر بودند اما چیزی که ما می‌خواستیم نبود. بنابراین احساس نیاز کردیم که بیشتر در این زمینه فعال بشویم. در مجله‌ها و یا نهادهایی که مسئولیت داشتم، این حس نیاز بیشتر تقویت شد. برای مثال در مجله شعر که دبیر تحریریه آن بودم و یا مجله سوره که مدتی در آنجا حضور داشتم، همدیگر را پیدا کردیم و تیم ما بهتر شد. یا زمانی که در حوزه هنری تهران مسئول آفرینش‌های ادبی بودم، به همراهی تیمی که اکنون در شهرستان ادب مشغول فعالیت‌اند  خیلی از آسیب‌ها و ضعف‌های سیستم اداری متولی ادبی را شناختیم. وقتی در سال 1384 از حوزه هنری شهر تهران جدا می‌شدم، ایده شهرستان ادب در ذهنم شکل گرفت و در نهایت این توفیق را پیدا کردیم که در سال 1389 و 1390 مؤسسه فرهنگی هنری شهرستان ادب را با همراهی همین عزیزان شکل بدهیم. 

مؤدب با اشاره به ابعاد فعالیتی این انتشارات گفت: شهرستان ادب فعالیت خود را در رشته‌های شعر و داستان آغاز کرد. چون خودمان شاعر بودیم، تلاش کردیم با داستان شروع کنیم و گروه داستان ما زودتر آغاز به کار کرد. بعد هم گروه شعر وارد کار شد و در نهایت گروه سرود و موسیقی ما در چند سال اخیر شکل گرفت. اکنون در کنار این 3 گروه تولیداتی، گروه رسانه و نشر را هم داریم که به ما کمک می‌کنند. 

او ضمن اشاره به فعالیت دوره شعر «آفتابگردان‌ها» گفت: دوره‌های شعر ملی آفتابگردان‌ها از جمله اتفاقات خوب و مثبتی بود که در شهرستان ادب شکل گرفت؛ در آن جوانان مستعد را از سراسر ایران شناسایی کرده و آنها را وارد عرصه ادبیات کردیم. به مدت یکسال خدمات نیمه متمرکز که ترکیبی از کلاس های حضوری و مجازی بود بهشان ارائه شد و دوره‌های مطالعاتی را در زمینه شعر و ادبیات پشت سر گذاشتند. در بخش داستان نیز «مدرسه رمان» را تأسیس کردیم. این مدرسه اولین تجربه نهادی برای تربیت رمان‌نویس است. در چند سال اخیر نیز با احساس نیازی که می‌شد «مدرسه رمان کودک» را افتتاح کردیم که تاکنون 20-30 رمان کودک آماده چاپ دارد. انتشارات شهرستان ادب نیز با انتشار بیش از 220 کتاب حدوداً 100 جایزه ملی را برده است.

علی محمد مؤدب در بخش دوم صحبت‌های خود صحبت‌های سیار را تکمیل کرد و گفت: با فاصله گرفتن از روزهای شور انقلاب اسلامی و کنار رفتن شاعران دهه اول انقلاب، شاعران جوان‌تری روی کار آمدند که در ظاهر احساس می‌شد رویکردهای تندتری دارند. همین مسئله موجب شده بود که مربیان احساس هراس کنند و فکر کنند که این شاعران نسبت زیادی با انقلاب اسلامی ندارند. جالب است بدانید که وقتی ما کارمان را آغاز کردیم خیلی از مربیان ادبی از هنرآموز‌ها می‌ترسیدند. دلیلش هم این بود که اشعار و تولیدات ادبی‌ آنها را درک نکرده و احساس می‌کردند که این شاعر جوان در حال حمله است، در حالی که او در جست‌وجوی حقیقت و پرسشگری بود. به همین دلیل خیلی اجازه نمی‌دادند کار ادبی خلاق صورت بگیرد.

وی اضافه کرد: خاطرم هست که برای برگزاری شب شعرها و دعوت از شاعران جوان نگران بودند که این شاعر جوان خوب است یا خیر؟ در حالی که همان شاعران امروز یکی از بهترین هنرمندان انقلاب‌اند. حتی به یاد دارم که برای دعوت از شاعران مدت‌ها صحبت می‌کردند که این فرد خوب است یا بد؛ این فضا باعث شده بود که جلوی رویش استعدادها گرفته شود. با تأسیس شهرستان ادب و میدان دادن به شاعران جوان، گفت‌وگوهای بسیار خوبی شکل گرفت، نگرانی‌ها برطرف شد و لذت ادبی دوباره برگشت. امروز هم این خطر وجود دارد. اگر مدام نگران باشیم که اتفاقات بد رخ می‌دهد، نباید شاهد وقوع اتفاقات خوب باشیم. 

انتهای پیام/