خدا چگونه برخی را توبه می‌دهد/ گفتاری از آیت‌الله فاطمی‌نیا
برخی گناهانی که حق الله است، با یک توبه و پشیمانی ان‌شاءالله جبران می‌شود، اما برخی از آنها علاوه بر اینکه بنده باید توبه کند، قضای آن را نیز باید ادا کند.
به گزارش خبرنگار فرهنگی باشگاه خبرنگاران پویا، حجت الاسلام فاطمی‌نیا در برنامۀ نجوای عارفانه در ادامۀ شرح دعای ابوحمزه گفت: امام سجاد در فرازی از این دعا می‌فرماید «أَنَّ الرَّاحِلَ إِلَیْکَ قَرِیبُ الْمَسَافة» یعنی سفر به‌سوی تو، مسافتش نزدیک است. یکی از مصادیق آن، توبه است. توبه، مرحله‌ای است که محقق نمی‌شود مگر با پشیمانی و آن حاصل نمی‌شود مگر با محاسبه.
وی افزود: در قرآن بسیار می‌بینیم خداوند خود را به‌عنوان توّاب یاد می‌کند که یکی از اسامی خدا است. بسیاری از علما می‌گویند توّاب یعنی بسیار توبه‌پذیر، اما باید عرض کنم توّاب دو معنا دارد؛ یکی اینکه خداوند خیلی توبه می‌دهد و معنای دیگر اینکه توبه را می‌پذیرد، پس چه خدای کریمی است که هم توفیق توبه می‌دهد و هم توبه می‌پذیرد. در قرآن دربارۀ یک عده می‌خوانیم «ثُمَّ تابَ عَلَیْهِمْ لِیَتُوبُوا؛ پس خدا بر آنان توجه کرد تا توبه کنند». تابَ اگر با حرف «علَی» همراه شود، یعنی خداوند توبه می‌دهد و اگر با «اِلی» همراه شود، توبۀ بنده است، پس «تابَ علی» یعنی خداوند توفیق توبه داد و «تابَ إلی» یعنی بنده به‌سوی خدا توبه کرد، باید به چنین خدایی امیدوار بود.
فاطمی‌نیا با اشاره به اینکه گناهان چند قسم است، گفت: یک قسم از این گناهان، حق الله و قسم دیگر حق الناس است. برخی گناهانی که حق الله است، با یک توبه و پشیمانی ان‌شاءالله جبران می‌شود، اما برخی از آنها مثل ترک نماز، علاوه بر اینکه بنده باید توبه کند، قضای آن را نیز باید ادا کند، یا دربارۀ حق الناس اگر مبلغی را بدهی بگیرد و از عمد پرداخت نمی‌کند، وقتی پشیمان شد، باید مبلغ را بازگرداند؛ در اینجا ناراحتی به‌تنهایی سودی ندارد.
وی اضافه کرد: خداوند اکرم الاکرمین است. گناهکار که به گناهانش پی برده است، می‌خواهد به‌سوی خداوند برود، مسیر را نزدیک می‌یابد «قَرِیبُ الْمَسَافة». اقرار به گناه بسیار مهم است البته نه اینکه خداوند خوشش می‌آید سرمان را نزد او پایین بیندازیم و مدام به گناهان خود اقرار کنیم؛ بلکه این اقرار به گناه سبب رشد و ترقی ما از جانب خداست، چرا که خداوند رشد ما را می‌خواهد. در روایتی داریم شخصی نزد رسول الله صلی الله علیه و آله آمد و گفت "فلان گناه را دارم". آن حضرت خود را به نشنیدن زد. سه بار این رفتار را انجام داد، سپس آن حضرت فرمود "تعجب می‌کنم از کسانی که خداوند گناهان آنها را پوشانده، اما خودشان نزد دیگران فاش می‌کنند."، یعنی هر گناهی که کردی، نیاز نیست به کسی جز خدا بگویی.
انتهای پیام/+
