سخنی با همه مسئولان کشور؛ «مهاجرین افغانستانی اهرم فشار نیستند»
پس از سخنان باج خواهان اشرف غنی واکنش‌هایی علیه مهاجرین افغانستانی ایجاد شد اما باید گفت که آقایان مسئول، به جای تهدید توخالی، غیرانسانی و دور از نگاه رهبری و مبانی انقلاب اسلامی، وزارت خارجه را ترغیب به مطالبه منافع سیاسی و حیاتی ایران کنید.
به گزارش دفتر منطقه‌ای خبرگزاری تسنیم، سخنان خارج از عرف سیاسی و دیپلماتیک محمداشرف غنی رئیس جمهور افغانستان در مراسم افتتاح سد کمال خان و به نوعی باج خواهی او از جمهوری اسلامی ایران در برابر آزادسازی آب رودخانه هیرمند باعث شده است که تاکنون شاهد واکنش‌های منفی از سوی مردم، مقامات رسمی و تحلیل‌گران ایران در برابر این سخنان باشیم.
اما در تازه‌ترین این واکنش‌ها «محمود احمدی بیغش» نماینده مردم محترم شازند در مجلس شورای اسلامی خطاب به رئیس جمهور افغانستان می‌گوید در برابر این باج خواهی او نمایندگان به سمت تصویب قانونی خواهند رفت که به موجب آن جمهوری اسلامی ایران ظرف مدت کوتاهی مهاجرین را از خاک خود اخراج کند.
در واقع احمدی بیغش مهاجرین را به عنوان اهرم فشار در برابر اشرف غنی عَلَم کرده است.
مثال چنین واکنشی را سال گذشته عباس عراقچی معاون سیاسی وزارت امورخارجه اتخاذ نمود و به نوعی اروپا را تهدید کرد که ایران می‌تواند با اهرم فشاری به نام مهاجرین در برابر آن‌ها قد عَلَم کند. اتخاذ این رویکرد از سوی عراقچی همان زمان مورد انتقاد شدید مردم و اهالی فرهنگ و هنر قرار گرفت و باعث شد وی پس از مدتی با ارائه توضیحی سخن خود را اصلاح کند.
اما واکنش جدید آقای احمدی بیغش این مهم را به ذهن متبادر می کند که یکبار دیگر و برای آخرین مرتبه و به نحوی برای همیشه باید مرقومه‌ای برای مسئولان کشور نگاشت که: «آقایان عزیز مهاجرین افغانستانی اهرم فشار نیستند!!!»
عنوان کردن چنین مسائلی از سوی معاون وزیر امورخارجه، نماینده عضو کمیسیون امنیت ملی مجلس شورای اسلامی و هر مسئول دیگر در هر سمت و منصبی اولین نکته‌ای را که به ذهن متبادر می سازد این است که این آقایان اندک آشنایی با نهضت خمینی کبیر و آرمان‌های خامنه‌ای عزیز در پیدایش گستره‌ای وسیع به نام "اسلام بدون مرز" و "امت واحده اسلامی" ندارند و صرفا آنچه از متون غربی مورد تحصیل‌شان در دانشگاه‌ها آموخته‌اند را می‌خواهند در خاکی مقدس به نام ایران اسلامی پیاده کنند.
انقلاب اسلامی نگاه ناسیونالیستی را برنمی‌تابد
حضور مهاجرین عزیز افغانستانی در ایران و پذیرایی با آغوش باز نظام اسلامی و مردم شریف ایران اندکی نگاه ناسیونالیستی را بر خود بر نمی‌تابد و آنچه از ابتدای انقلاب میان ایران و ایرانی و مهاجرین افغانستانی اتفاق افتاده سراسر همدلی هم‌زبانی و خون شریکی بوده است.
حضور و شهادت و مجروحیت افغانستانی‌ها در دفاع مقدس و دفاع از حرم و حضور ایرانی‌ها در افغانستان و حمایت همه جانبه خمینی کبیر از افغانستانی‌های مسلمان در برابر تهاجم بلوک شرق تنها بخشی کوتاه و روایت شده از این هم دلی، هم زبانی و خون شریکی است.
آقایان به خوبی بدانید دولت سراسر آمریکایی مستقر در کابل به خوبی از این هم دلی، هم زبانی و خون شریکی آگاه است و آنچه او دغدغه ندارد دقیقا همین دغدغه مهاجرین افغانستانی ساکن ایران است.
اگر نمی‌دانید اکنون بدانید که دولت کابل به خوبی آگاه است که انقلاب اسلامی و مردم ایران دست از حمایت مهاجرین بر نمی‌دارند و او هم با نگاه غربی‌اش بارها مهاجرین را اهرم فشار و پتکی بر سر جمهوری اسلامی ایران کرده است و هیچ نگاه انسانی به شهروندنش نداشته و آن‌ها را کالا می‌پندارد و هیچ برنامه‌ای برای حال و آینده‌شان ندارد.
دولت کابل به رهبری غنی واهمه ای از این تهدید شما ندارد چون نیک می‌داند این تهدید در نظام اسلامی ایران نشدنی است و می‌داند رهبر انقلاب پای افغانستانی‌ها و مهاجرین و خون‌های به زمین ریخته شده این عزیزان در دفاع مقدس و دفاع از حرم ایستاده است.
اکنون شما نیز به این نگاه آرمانی خمینی کبیر و خامنه‌ای عزیز برگردید و برای همیشه این اهرم فشار ساختگی را از ذهن بیرون کنید.
همه آنچه باید در مورد مهاجرین، حضورشان در ایران و آمارها در این باره گفته شود طی سال های اخیر بیان شده است و نیازی به تکرار نیست.
بهتر است به جای این تهدید تو خالی، غیرانسانی و دور از مبانی انقلاب اسلامی، وزارت امورخارجه جمهوری اسلامی ایران را ترغیب کنید که نگاه ذلیلانه در برابر دولت طرف آمریکایی کابل را کنار گذاشته و منافع اساسی و حیاتی ایران عزیز را محکم و مقتدر از دولت افغانستان مطالبه کند.
منافعی که بی شک همین مهاجرین افغانستانی و مردم افغانستان نیز آن ها را حق مسلم جمهوری اسلامی ایران می‌دانند و بی شک در کنار ایران در مقابل خواسته‌های صرفا آمریکایی دولت کابل می‌ایستند.
شهید «نسیم افغانی» نماد روشنی از پیوند عمیق دو ملت مقاوم افغانستان و ایران است
انتهای پیام/.
