یادداشت| اتحادیه عرب؛ سازمانی که دیگر کارایی ندارد

گروه بین الملل خبرگزاری تسنیم - اتحادیه عرب اخیراً در نشست عادی وزرای خارجه کشورهای عربی در قاهره پایتخت مصر با در خواست تشکیلات خودگردان فلسطین برای محکوم کردن عادی سازی رابطه بین امارات ورژیم صهیونیستی مخالفت کرد و این رابطه را جزئی از استقلال سیاسی امارات دانست.

«ریاض المالکی» وزیر خارجه تشکیلات خودگردان در این نشست پیش نویس طرحی برای محکوم کردن کشورهایی که با رژیم صهیونیستی رابطه برقرار می‌کنند، ارائه داد اما با مخالفت وزرای خارجه برخی کشورهای عرب مواجه شد.

اتحادیه عرب که در 22مارس سال 1945 ودر چارچوب هماهنگی  مشترک کشورهای عربی برای تقابل با خطراتی که در آن زمان جهان عرب را تهدید می‌کرد، تشکیل شد اکنون به یک سازمان فلج و در تقابل با آرمان و حقوق ملت فلسطین تبدیل شده است.

« احمد ابوالغیط» دبیر کل اتحادیه عرب که به مدت 7 سال وزیر خارجه دوران حاکمیت حسنی مبارک دیکتاتور مخلوع مصر بود با لابی مشترک عربستان ،امارات ، بحرین  به این سمت انتخاب شد ، در بی تحرکی این نهاد عربی نقش پر رنگی ایفا کرد.

یکی از متفکران عرب اعتقاد دارد که اگر "بنیامین نتانیاهو" نخست وزیر رژیم صهیونیستی به عنوان دبیرکل اتحادیه عرب انتخاب می شد شاید منصفانه‌تر  از احمد ابوالغیط با مسائل جهان عرب بویژه مسئله فلسطین بر  خورد می‌کرد!

دلیل نفوذ کشورهای عرب حوزه خلیج فارس بر اتحادیه عرب در ترسیم سیاست‌های کلی و انتخاب دبیرکل این است که 6 کشور عضو شورای همکاری خلیج فارس 80 درصد از بودجه یک میلیارد دلاری سالانه  اتحادیه را تأمین می‌کنند.

 این اتحادیه پس از تأسیس رژیم صهیونیستی در سال 1948 تمام توان خود را برای احقاق حقوق ملت فلسطین به کار گرفت اما طی 4 سال اخیری که احمد ابوالغیط به عنوان دبیرکل اتحادیه عرب انتخاب شده این اتحادیه نسبت به بحران‌های جهان عرب بی تفاوت باقی ماند.

اقدام اتحادیه عرب در اخراج سوریه و لیبی از این اتحادیه که پس از رخدادهای سال 2011  صورت گرفت و نگاه  طایفه گرایانه این نهاد عربی نسبت به عراق پس از سقوط رژیم صدام ،نشان می‌دهد که این اتحادیه در راستای اعمال سیاست‌های آمریکا و رژیم صهیونیستی گام بر می‌دارد.

پس از قرارداد اسلو در سال 1993 میان جنبش فتح و رژیم صهیونیستی اتحادیه عرب به تدریج از اساسنامه اولیه خود در خصوص تقابل با توسعه طلبی‌های رژیم اسرائیل فاصله گرفت.

به موجب پروتکل‌های  داخلی اتحادیه عرب، هیچ کشوری خارج از تصمیم جمعی رهبران عرب نمی‌تواند با رژیم صهیونیستی رابطه بر قرار کند و از این رو پس از توافقنامه کمپ دیوید بین مصر و اسرائیل مقر دائمی این اتحادیه از قاهره به تونس منتقل شد.

مقر این اتحادیه از سال 1979 تا سال 1992 همچنان در تونس بود و برای نخستین بار دبیر کل ان یعنی «شاذلی قلیبی» از کشور تونس انتخاب شد در حالی که همه دبیران کل این اتحادیه عموماً  از مصر انتخاب می شوند.

براساس توافقات داخلی اتحادیه عرب فرودگاه های کشورهای عربی حق پذیرش اتباع  دولتهای دیگررا که مهرفرودگاه "بن گوریون" رژیم صهیونیستی در گذرنامه آنان خورده باشد ،ندارند.

اما اکنون با گذشت زمان اتحادیه عرب نه تنها در برابر جنایات رژیم صهیونیستی سکوت اختیار می‌کند بلکه کشورهای عرب حوزه خلیج فارس را در برقراری رابطه با اسرائیل تشویق می کند.

 سکوت اتحادیه عرب در برابر عادی سازی رابطه میان امارات و رژیم اسرائیل از نظر برخی نخبگان عرب به مفهوم تبدیل شدن این اتحادیه به یک نهاد عبری - عربی است و شان و جایگاه این سازمان که به ظاهر 350 میلیون شهروند عرب را زیر چتر خود دارد به شدت تنزل کرده است.

معیارهای دو گانه‌ای که اتحادیه عرب در برابر کشورهای عضو این اتحادیه و نیز رخدادهای جهان اتخاذ می‌کند موجب شده تا ملتهای عرب این نهاد را اتحادیه عبری تلقی کنند و از دولتهای خود بخواهند تا از این سازمان خارج شوند.

نویسنده: حسن هانی زاده کارشناس ارشد مسائل غرب آسیا

انتهای پیام/