پاسخ قرآنی به جملۀ «حسین دارم چه غم دارم» / خدا چه کسانی را دوست دارد؟
شفاعت عنایت تربیتی خدا و فرج بزرگی برای انسانهای گناهکار است، اما گاهی ممکن است مورد سوءبرداشت قرار گیرد.
به گزارش خبرنگار فرهنگی باشگاه خبرنگاران پویا، حجت الاسلام سید حسن عاملی درباره اهمیت شفاعت گفت: خداوند در آیه26 سورۀ نجم میفرماید «وَ کَمْ مِنْ مَلَکٍ فِی السَّماواتِ لا تُغْنی شَفاعَتُهُمْ شَیْئاً إِلاَّ مِنْ بَعْدِ أَنْ یَأْذَنَ اللَّهُ لِمَنْ یَشاءُ وَ یَرْضى؛ و بسا فرشتگانى که در آسمانهایند [و] شفاعتشان به کارى نیاید، مگر پس از آنکه خدا به هر که خواهد و خشنود باشد اذن دهد.» در وهلۀ اول این آیه گویای آن است که فرشتگان هم شفاعت میکنند.
وی با اشاره به اینکه شفاعت عنایت تربیتی خدا و فرج بزرگی برای انسانهای گناهکار است، افزود: ممکن است مسئله شفاعت مورد سوءبرداشت قرار گیرد؛ مثلاً فرد میگوید «حسین دارم چه غم دارم» یا «علی دارم چه غم دارم». باید گفت فردی که خیانت کرده، دزدی کرده، قتل انجام داده چگونه میتوان بدون توبه شفاعت کرد؟ بر اساس همین آیه باید شرایط به گونهای باشد که خداوند راضی به شفاعت فرد باشد. اگر خداوند صلاح نداند، شفاعت پیامبر خدا هم رد میشود. شفاعت حضرت نوح علیه السلام هم در قبال فرزندش رد شد، خداوند خطاب به نوح نبی فرمود «وَ لا تُخاطِبْنی فِی الَّذینَ ظَلَمُوا إِنَّهُمْ مُغْرَقُون؛ در باره کسانى که ستم کردهاند با من سخن مگو چرا که آنان غرق شدنىاند.»
در روایتی پیامبر اسلام خطاب به حضرت زهرا (س) فرمود «یَا فَاطِمَةُ اِبْنَةَ مُحَمَّدٍ اِعْمَلِی فَإِنِّی لاَ أُغْنِی عَنْک مِنَ اَللَّهِ شَیْئاً، یَا عَبَّاسُ یَا عَمَّ رَسُولِ اَللَّهِ اِعْمَلْ فَإِنِّی لاَ أُغْنِی عَنْک مِنَ اَللَّهِ شَیْئا؛ ای فاطمه دختر محمد، ای دختر رسول خدا، عمل کن که من نمیتوانم تو را از خداوند بینیاز کنم» یعنی هر کسی در گروی عمل خود است و اعمالش نجاتدهندۀ اوست. در واقع مخاطب کلام حضرت با ما شیعیان و محبانشان است.
وی با این اشاره به اینکه معیار شیعه بودن پیروی عملی از سیره نبی مکرم است، گفت: پیامبر خطاب به جابر فرمود «اگر فردی بگوید: من رسول خدا را دوست دارم ــ رسول خدا که بهتر از على علیهالسلام است ــ سپس از رفتار او پیروى نکند و به سنتش عمل نکند، محبتش به پیغمبر به او هیچ سودى ندهد. پس از خدا پروا کنید و براى آنچه نزد خداست عمل کنید، خدا با هیچ کس خویشى ندارد، دوستترین بندگان خداى عز و جل [و گرامیترینشان نزد او] با تقواترین و مطیعترین آنهاست؛ فَلَوْ قَالَ إِنِّی أُحِبُّ رَسُولَ اللَّهِ- فَرَسُولُ اللَّهِ ص خَیْرٌ مِنْ عَلِیٍّ ع ثُمَّ لَا یَتَّبِعُ سِیرَتَهُ وَ لَا یَعْمَلُ بِسُنَّتِهِ مَا نَفَعَهُ حُبُّهُ إِیَّاهُ شَیْئاً فَاتَّقُوا اللَّهَ وَ اعْمَلُوا لِمَا عِنْدَ اللَّهِ لَیْسَ بَیْنَ اللَّهِ وَ بَیْنَ أَحَدٍ قَرَابَةٌ أَحَبُّ الْعِبَادِ إِلَى اللَّهِ عَزَّ وَ جَلَّ وَ أَکْرَمُهُمْ عَلَیْهِ أَتْقَاهُمْ وَ أَعْمَلُهُمْ بِطَاعَتِه.»
انتهایپیام/