سامانه جهانی بی دوئوی چین انحصار جی پی اس آمریکا را می‌شکند

به گزارش گروه بین الملل خبرگزاری تسنیم به نقل از رادیو بین المللی چین، روز 10 مرداد چین با قاطعیت به جهانیان اعلام کرد که سامانه جهانی ناوبری ماهواره ای بی دوئو بطور رسمی افتتاح شده و عصر خدمت رسانی سامانه بی دوئو به جهان فرا رسیده است.

اگر جی پی اس فصل جدیدی در تاریخ بشر برای استفاده از ناوبری ماهواره ای را گشوده باشد، پس با جرات می توانیم بگوئیم سامانه بی دوئو چین گزینه گزینه جدید و قابل اطمینانی را برای مردم جهان فراهم کرده است. از سال 1994 که کار ساخت سامانه بی دوئو یک شروع شد، بیش از 300 هزار پرسنل علمی و فنی از 400 اداره چین در این پروژه شرکت کردند.

در این پروژه 55 ماهواره ناوبری بی دوئو به فضا پرتاب شده و پس از سه نسل فناوری، نهایتا سیستم بی دوئو به یک سیستم ناوبری تبدیل گشته و سراسر جهان را تحت پوشش قرار داده است.

شاید برخی بگویند «سیستم جی پی اس آمریکا برای سراسر جهان باز است و استفاده از آن هم رایگان است» و سپس این سوال را مطرح کنند که «چرا چینی ها روی یک سیستم جدید ناوبری ماهواره ای این همه پول هزینه کردند؟»

اجازه بدین ابتدا کمی تاریخ سیاه جی پی اس آمریکا را مرور کنیم.

در ابتدا جی پی اس فقط به ارتش آمریکا اختصاص داشت. پس از جنگ خلیج فارس، این سیستم برای مصارف غیر نظامی هم مورد استفاده قرار گرفت.

سیگنالهای جی پی اس به دو نوع کد C / A و کد P تقسیم می شود؛ کد C / A برای موارد غیر نظامی به کار می رود و محدودیتی ندارد. دقت موقعیت یابی کد P از کد C / A بالاتر است و بطور عمده برای ارتش آمریکا و متحدانش به کار می رود.

از ابتدا فرکانس غیرنظامی سیستم جی پی اس آمریکا تداخل و مشکلاتی داشت بنابراین دقت موقعیت یابی آن مطلوب نبود.

اما این اختلال در تاریخ 2 مه 2000 به منظور مقابله با رقابت سامانه گلوناس روسیه برطرف شد.

درست است سیگنال های جی پی اس در همه جای کره زمین وجود دارند. اما در دسترس بودن و کیفیت سیگنال های جی پی اس توسط ایالات متحده کنترل می شود و بنا بر این سایر کشورها نمی توانند روی آن کنترلی داشته باشند. این سوال به وجود می آید که وقتی سیگنال جی پی اس از بین رفته، چه کاری باید انجام دهیم؟

این موضوع بی سابقه نیست، 27سال پیش اتفاق کشتی موسوم به ئین هه (Yinhe) زنگ خطر را برای چینی ها به صدا در آورد. این رویداد به ایران هم مرتبط است.

در ماههای ژوئیه و آگوست سال 1993، کشتی باری چینی " ئین هه" که به بندرعباس عزیمت کرده بود، در منطقه عمومی ناگهان نتوانست سیگنالهای جی پی اس را دریافت کند. معلوم شد که ایالات متحده سرویس ناوبری در آبهای نزدیک این کشتی را قطع کرده و باعث شد کشتی توانایی جهت یابی خود را از دست داد و مجبور شد حرکت به جلو را متوقف کند.

ایالات متحده ادعا کرد که کشتی باری " ئین هه" حاوی مواد شیمیایی برای تولید سلاح های شیمیایی توسط ایران بوده و از دولت چین خواست فورا کشتی را بازگرداند، در غیر این صورت طبق قوانین داخلی این کشور تحریم هایی را علیه چین اعمال می کند.

ایالات متحده ناوگان و هواپیماهای نیروی دریایی را برای رصد و اجرای دقیق شناسایی کم ارتفاع بر فراز این کشتی اعزام کرد و خواستار ورود و بازرسی این کشتی شد.

دولت چین برای جلوگیری از وخیم تر شدن اوضاع، دستور داد این کشتی در منطقه عمومی خلیج فارس در ورودی شرقی تنگه هرمز لنگر بیاندازد.

این کشتی حامل 49 کانتینر مشتریان ایرانی بود که عمدتاً لوازم التحریر، سخت افزار و قطعات مکانیکی بود.

بعد از آن سه کشور چین، عربستان سعودی و آمریکا از همه 628 کانتینر این کشتی بازرسی کردند، اما بازهم هیچ مواد شیمیایی ادعایی آمریکا پیدا نشد. نماینده آمریکا مجبور بود انتهای گزارش مربوط به دروغ بودن اتهاماتش را امضا کند، اما رویکرد آمریکا همواره بی ادبی و گستاخی بوده و از عذرخواهی و جبران خودداری کرده است.

حادثه کشتی ئین هه مردم چین را به این آگاهی رساند که جی پی اس آمریکایی غیرقابل اعتماد است و چین باید سیستم ناوبری ماهواره ای خود که جایگزین جی پی اس می شود را توسعه دهد و تکمیل کند..

بر اثر فشارهای آمریکا و وابستگی به جی پی اس، اکثر کشورها مجبورند مقابل خواست آمریکا تسلیم شوند زیرا چه از نظر اقتصادی چه نظامی تحت کنترل جی پی اس آمریکا خواهند بود.

حالا حتی اگر ایالات متحده جی پی اس را خاموش کند، مردم دنیا گزینه های زیادی دارند یعنی می توانند به سامانه بی دوئو چین، سیستم گالیله اروپا و سیستم روسیه دسترسی داشته باشند.

ظهور این سیستم های ناوبری ماهواره ای انحصار جهانی ایالات متحده را شکسته است. این امری خوشایند برای مردم جهان است و با از بین رفتن این انحصار، آمریکا دیگر جرات نمی کند با بستن سیستم جی پی اس به راحتی با سایر کشورها قلدری کند.

انتهای پیام/