وقتی در انگلیس از فوتبال لذت می‌برند، در ایران تنفر ایجاد می‌کنند
قهرمانی لیورپول در لیگ برتر انگلیس و تبریک‌هایی که از سوی رقیبان این تیم صادر شد, یادآوری کرد که چقدر در فوتبال ایران درگیر نتیجه‌گرایی و بی‌اخلاقی شده‌ایم.
علی عابدیان-پنجشنبه شب با پیروزی چلسی مقابل منچسترسیتی, قهرمانی لیورپول در فاصله 7 هفته تا پایان رقابت‌ها مسجل شد. اتفاقی که بعد از 30 سال برای سرخپوشان آنفیلد رخ داد و لیگ برتر انگلیس بالاخره در تسخیر آنها قرار گرفت. لیگ برتر انگلیس در شرایط کرونایی ادامه پیدا کرد اما هیچ‌کس این قهرمانی را زیر سؤال نبرد, کسی پرواز بلند لک‌لک‌ها را بی‌ارزش نکرد و کسی به خود جرات نداد از شادی، غم بسازد.
فوتبالی‌ها به خوبی می‌دانند که رقابت در سطح اول انگلیس چقدر حساس و مهم است اما این موضوع دلیلی بر آن نمی‌شود که اخلاق و روح اصلی این رشته جایگاه خود را در این کشور گُم کند. منچسترسیتی به عنوان اصلی‌ترین رقیب لیورپول, جزو اولین تیم‌هایی بود که بعد از مسجل شدن قهرمانی لیورپول به این باشگاه پیام تبریک فرستاد. منچستریونایتد، چلسی و خیلی از باشگاه‌ها و افراد دیگر هم که همیشه جزو مدعیان هستند این کار را انجام دادند تا در عمل نشان دهند که فوتبال با همه اعتبارش برای آنها فقط یک ابزار شادی و لذت بردن است, نه چیز مهمتر!
شاید این موضوع برای همه مردم دنیا عادی باشد اما برای ما که فوتبال ایران را از نزدیک لمس می‌کنیم, شرایط کمی متفاوت است. از موضع‌گیری‌ها در فوتبال ایران کاملاً مشخص است که فقط قهرمانی یا عنوانی مشخص عامل شادی است, نه فوتبالی که بین دو تیم در یک مستطیل سبز انجام می‌شود. در فوتبال ایران آنقدر رفتار‌های کینه‌توزانه و غیر‌حرفه‌ای یا در بهترین حالت مبتنی بر نتیجه‌گرایی دیده می‌شود که دیگر گاهی اوقات نه تنها زیبایی‌های این رشته با چشم مسلح هم دیده نمی‌شود، بلکه بذر تنفر هم کاشته می‌شود.
با این فضا همین می‌شود که بسیار دیده‌ایم مدیری بعد از قبول مسئولیت, کاری به غیر از تخریب مدیر قبلی ندارد. جلسات و رویکرد‌ها و برنامه‌ریزی‌ها روی محور تخریب انجام می‌شود و نه ساخت و ساز و پیشرفت! چه مربیانی که از زیر بار مسئولیت باخت فرار می‌کنند و برای رهایی از سقوط در چاهی که خود کنده‌اند به دنبال قربانی دیگری -حتی از تیم برنده یا عوامل خارجی- می‌گردند. مدیر جدید می‌گوید نفر قبلی پول هدر داده و بدهی به بار آورده اما بدون اینکه دلیلی برای این حرف داشته باشد. مربی هم می‌گوید داور را خریده‌اند یا زمین کج است!
هنوز یک بازی از آغاز دوباره لیگ برتر ایران بیشتر نگذشته اما فضایی حاکم شده که باید بگوییم با برگزاری سایر بازی‌ها خدا باید رحم کند تا اتفاقی رخ ندهد. فوتبال ایران عادت کرده برای ایجاد موفقیت, باید شخصی, تیمی یا گروهی تخریب شوند. در فوتبال ایران برای بالا رفتن باید بالاسری‌‌ها را پایین کشید و برای پایین نیفتادن باید به سر پایین‌تر‌ها زد تا جان نگیرند. خیلی راحت می‌توانی اتهام بزنی و بدون اینکه اثبات کنی راه خود را بگیری و بروی. اینجا فوتبال ایران است, جایی که شاید به ندرت مدیری, هوای مدیر قبلی یا مربی بازنده‌ای هوای مربی بی‌گناه و برنده‌ای را داشته باشد. اینجا باید داد و بیداد کنی, تهمت بزنی تا شاید به خیال خودت موفق شده باشی.
در این شرایط بیراه نرفته‌ایم اگر دلمان کمی فضای فوتبال انگلیس را بخواهد, اینکه با احترام از یکدیگر و موفقیت‌های هم یاد شود یا حداقل اینکه تیم برنده, برنده بماند و تیم بازنده, شکست را دلیلی برای پیشرفت و کسب تجربه قلمداد کند نه ابزاری برای فرار از مسئولیت. در فوتبال انگلیس هواداران لیورپول با سر دادن سرود «تو هیچ‌گاه تنها گام برنخواهی داشت» به تیمشان انگیزه می‌دهند و این شعار هویت مشخصی از نوع نگاه به فوتبال در این کشور است. همه ما تفاوت کسی که تلاش می‌کند تا بهتر باشد با کسی که تلاش می‌کند تا بقیه بهتر نباشند را می‌دانیم و حس می‌کنیم, پس اجازه دهید هم ما و هم خودتان از این بازی که 22 نفر به دنبال یک توپ می‌دوند از ته دل لذت ببریم, مثل انگلیس و فوتبالش.
انتهای پیام/
