پزشک بودن تمام اعضای کمیسیون بهداشت و درمان به نفع مردم نیست
نماینده منتخب مردم در مجلس یازدهم گفت: یک دست پزشک بودن کمیسیون قطعاً به نفع مردم نیست؛ چون در این صورت کمیسیون نمیتواند در همه موضوعات، نظر تخصصی کارشناسانه و بدون تعارض منافع بدهد.
به گزارش گروه اجتماعی خبرگزاری تسنیم، سید جلیل میرمحمدی نماینده مردم یزد در مجلس یازدهم و رئیس سابق دانشگاه علوم پزشکی شهید صدوقی در گفتوگو با بسیج دانشجویی دانشگاه علوم پزشکی شهید بهشتی، درباره ترکیب کمیسیون بهداشت و درمان مجلس شورای اسلامی گفت: یک دست پزشک بودن کمیسیون قطعاً به نفع مردم نیست؛ چون در این صورت کمیسیون نمیتواند در همه موضوعات، نظر تخصصی کارشناسانه و بدون تعارض منافع بدهد. نکتهای که باید به آن توجه داشت، این است که کمیسیون بهداشت در تمام مسائل حوزه سلامت نقش دارد و یک دست پزشک بودن کمیسیون، مانع عملکرد آن در بخشهای غیردرمانی مثل آموزش، امداد، هلال احمر، بهزیستی و بهداشت خواهد بود.
میرمحمدی اضافه کرد: سال هاست که روح حاکم بر اسناد بالادستی سلامت، مبتنی بر پیشگیری است؛ اما تصمیمات این حوزه ازجمله تصمیات مربوط به کمیسیون بهداشت، عمدتاً ناظر به حوزه درمان بوده است. دلیل این امر، به جز پزشک سالاری و تعارض منافع که مورد تأکید کارشناسان سلامت نیز هست، رویکرد مردم و مسئولین مردمی و دولتی به حوزه سلامت است. مردم بیشتر مطالبه حوزه درمان را دارند، خیرین در حوزه درمان (تجهیزات، دارو، ساخت بیمارستان و...) فعالیت میکنند، وقتی صحبت از دیابت یا بیماریهای قلبی و عروقی میشود، نگاهها فقط به سمت متخصص قلب یا غدد است و موارد بسیار دیگر که نشان از این امر دارد.در مسئله کرونا نیز اقدامات بسیار ارزشمندی در حوزه درمان داشتیم؛ اما توجه به حوزه بهداشت و پیشگیری کم بود.
وی ادامه داد: در صورتی که راه درست، توجه بیشتر مردم و مسئولین به حوزه بهداشت و پیشگیری، سرمایهگذاری خیرین در طرحهای پژوهشی و بهداشتی، تلاش بیشتر برای مبارزه با بیماریهای مزمن از طرق غیردرمانی و... است. ویژگی حوزه درمان این است که هرچه پول خرج آن شود، نیاز به پول تمام نمیشود؛ اما سرمایهگذاری و برنامهریزی بلند مدت در حوزه بهداشت، تأثیرات شگرفی خواهد داشت.
نماینده منتخب مردم در مجلس یازدهم با بیان اینکه بحث نظارت مجلس، که مورد مطالبه جدی رهبری هم است، تصربح کرد: حتی در زمینه نظارت مجلس به خود و ایجاد شفافیت درست پیگیری نشد. وقتی مجلس در نظارت بر خود ضعیف باشد، چه توقعی از نظارت بر سایر نهادها و دولت است؟ بخشی دیگر از عدم موفقیت مجلس در نظارت، ناشی از ابزار ناکافی و استفاده نادرست از ابزارهاست. اگر مجلس بدون حب و بغض سیاسی، تعارض منافع و لابیگری عمل کند، نه تنها نظارت آن مؤثر خواهد بود؛ بلکه تبدیل به نوعی حمایت درست از دولت نیز خواهد شد.
وی در رابطه با ویژگیهای مورد نیاز رئیس کمیسیون بهداشت خاطرنشان کرد: رئیس کمیسیون بهداشت و درمان باید تجربه عملیاتی داشته باشد و واقعاً کار کرده باشد؛ نه اینکه صرفاً سابقه حضور در پست مدیریتی و اجرایی را داشته باشد. عملکرد او باید شفاف و قابل دفاع باشد. همچنین نباید هیچگونه تعارض منافعی داشته باشد، البته این مورد در رابطه با سایر اعضا نیز صادق است؛ اما در مورد رئیس کمیسیون اهمیت ویژهای دارد. رئیس کمیسیون باید جانانه برای رسیدگی به مسائل کشور وقت بگذارد .
وی ادامه داد: رئیس باید واقعاً مدیر باشد؛ یعنی بتواند کمیسیون را از نظر کمی و کیفی مدیریت کند. کمی به این معنا که نمایندگان بیشترین حضور را در جلسات داشته باشند و کیفی به این معنا که نمایندگان همگی در جلسات و هنگام بررسی طرحها صاحب نظر باشند. همچنین باید قدرت جذب گروههای مختلف فنی و باتجربه در حوزههای مختلف را داشته باشد. باید تیمهای کارشناسی در حوزههای مختلف سلامت (و نه فقط درمان) با او در ارتباط باشند. و در نهایت از اسناد بالادستی سلامت برای اطمینان از عدم انحراف فعالیتهای کمیسیون استفاده بهینه کند.
انتهای پیام/