قرض به خدا با سود ۱۰ برابر

حجت‌الاسلام حمیدرضا بصیری عضو هیئت علمی دانشگاه علامه طباطبایی(ره) در گفت‌وگو با خبرنگار فرهنگی خبرگزاری تسنیم، با اشاره به فرازی از دعای ارزشمند ابوحمزۀ ثمالی گفت: در بخشی از این دعا این‌طور می‌خوانیم: «وَ الْحَمْدُ لِلَّهِ الَّذِی أَسْأَلُهُ فَیُعْطِینِی وَ إِنْ كُنْتُ بَخِیلاً حِینَ یَسْتَقْرِضُنِی، سپاس خدا را که به هنگام درخواست از او، بر من بخشش می‌کند با آنکه هرگاه او از من درخواست قرض می‌کرد من بخیل بودم.»

این استاد دانشگاه اظهار کرد: از مصادیق اخلاق الهی این است که خداوند متعال در مرحمت عام خود به بندگان، نافرمانی آنها را ملاک قرار نمی‌دهد و لطف خود را با عمل آنان مقایسه نمی‌کند، بلکه او در بسیاری از الطاف خاص خود نیز، این سجیّه پسندیده خویش را به کار می‌گیرد؛ چراکه ارزشمندی و پاکیزگی یک فعل اخلاقی - به جز در موارد استثناء - هیچ ارتباطی با عمل ناپسند دیگران ندارد.

عضو هیئت علمی دانشگاه علامه طباطبایی افزود: از این رو با آنکه در قرآن کریم خداوند متعال از انسان درخواست قرض‌الحسنه کرده است؛ «مَنْ ذَا الَّذِی یُقْرِضُ اللَّهَ قَرْضًا حَسَنًا» اما بندگان دنیادوست از اجابت آن بخل می‌ورزند اما پروردگار مهربان به هنگامه نیاز و درخواست، لطف خود را سرشار آنها می‌کند مگر آنکه به مصلحتی مسلّم، دریغ خود را بر آنان منت گذارد.

حجت‌الاسلام بصیری گفت: در هر صورت، پرداخت قرض به خداوند متعال با آرزوی دریافت 10 برابر یا بیشتر از او، ربای قرضی نبوده و این از امتیازات معامله با پروردگار عالم است. چنان‌که ویژگی دیگر این معامله آن است که خداوند از آنچه از خزانۀ ناتمامش به بندگان بخشیده و خود مالک آن است درخواست قرض و بذل مال از انسان می‌کند.

به گفتۀ وی، امام سجاد علیه‌السلام در ضمن آنکه از این لطف الهی سپاسگزاری می‌کند به تمام سالکان الی الله گوشزد می‌کند که امید لقای پروردگار بدون شناخت و بهره بردن از این اخلاق الهی، ادعایی گزاف است.

انتهای پیام/