وقتی اعتراف به گناه، قلب مرده را زنده می‌کند
اعتراف به گناه نزد حضرت دوست نیکوست؛ به شرط آنکه در حین ترس از این اعتراف، چشم امیدت به عفو و بخشش او باشد که این نوع از اعتراف، کام تلخت را شیرین و قلب مرده را زنده می‌کند.
به گزارش خبرنگار فرهنگی خبرگزاری تسنیم، لغزش‌ها زیاد، خطاها فراوان، بیهوده‌گویی‌ها بسیار، بلاها مستمر و آفات نابودکننده و من ضعیف، ذلیل و جاهل و خدایی دارم قوی، عزیز و عالم. پس از هر عقل سلیمی بپرسید در این شرایط باید چه کرد، فوراً و با اطمینان کامل و امیدی وافر می‌‌گوید: به خدا پناهنده شو، دست به دامان او دراز کن و از او کمک بخواه که او بر لغزش‌هایت قلم عفو بکشد و بر خطاهایت صفح کند (چشم‌پوشی کند) و از بیهوده‌گویی‌هایت بگذرد و تو را از بلاها و آفات برهاند.
می‌‌گوید اگر توبه کنی با خدایی بسیار توبه‌کننده مواجه خواهی شو، می‌‌گوید اگر نزد او عزّت یابی، قطعاً تو را نزد دیگران عزیز خواهد کرد، می‌‌گوید اگر بفهمی که نمیتوانی از حکومت آن قادر متعال خارج شود و فرار کنی «لا يُمْكِنُ الْفِرارُ مِنْ حُكُومَتِكَ» پس باور می‌یابی که باید به دامان کبریایی‌اش فرار کنی «فَفِرُّوا إِلَی الله» از او کمک بخواه و صریح بگو:
ز رقیب دیوسیرت به خدای خود پناهم
مگر آن شهاب ثاقب مددی دهد سها را
اعتراف به گناه نزد حضرت دوست نیکوست؛ به شرط آنکه در حین ترس از این اعتراف، چشم امیدت به عفو و بخشش او باشد که این نوع از اعتراف، کام تلخت را شیرین و قلب مرده را زنده می‌کند، پس از او بخواه و صریح بگو:
دارم امید عاطفتی از جناب دوست
کردم جنایتی و امیدم به عفو اوست
و بخوان دعای روز چهاردهم ماه مبارک رمضان را که:
«اللَّهُمَّ لا تُؤَاخِذْنِی فِیهِ بِالْعَثَرَاتِ، وَ أَقِلْنِی فِیهِ مِنَ الْخَطَایَا وَ الْهَفَوَاتِ، وَ لا تَجْعَلْنِی فِیهِ غَرَضاً لِلْبَلایَا وَ الْآفَاتِ، بِعِزَّتِكَ یَا عِزَّ الْمُسْلِمِینَ؛خدایا مرا در این ماه بر لغزش‌ها سرزنش مکن، و از خطاها و افتادن در گناهان دور بدار، و هدف بلاها و آفات قرار مده، به عزّتت ای عزّت مسلمانان»
انتهای پیام/
