دلیخت: اولین حضورم در رختکن یوونتوس مثل رفتن یک بچه به شکلا‌ت‌فروشی بود

به گزارش خبرگزاری تسنیم،‌ ماتیس دلیخت که تابستان گذشته با وجود پیشنهادهایی که از باشگاه‌هایی همچون منچستریونایتد و بارسلونا داشت، در نهایت با قراردادی پنج ساله به ارزش 75 میلیون یورو به علاوه 10.5 میلیون یورو پاداش‌های در نظر گرفته شده از آژاکس به راه‌راه پوشان تورین پیوست، در گفت‌وگو با وویچخ شزنی، هم‌تیمی خود از طریق «یوتیوب» گفت: من فصل گذشته برای آژاکس بازی کردم و برنده جایزه پسر طلایی شدم که جایزه‌ام را هم در تورین دریافت کردم. این اولین باری بود که با نامزدم به جایی دیگر سفر می‌کردیم و پیش از اینکه قراردادم را با یوونتوس امضا کنم، کل تورین را گشتیم.

وی افزود: من البته فرصت زیادی برای انتخاب باشگاه بعدی‌ام داشتم و وقتی همه چیز را روی کاغذ با هم مقایسه کردم، یوونتوس بهترین گزینه برایم بود. رونالدو هم در این باره با من صحبت کرده بود که این برایم افتخاری بزرگ بود. مدیران باشگاه یوونتوس به من گفتند «دلیل اینکه ما تو را می‌خواهیم به خدمت بگیریم این است که تو بازیکنی پخته هستی و می‌دانی چطور از عهده فشار موجود در فوتبال برآیی». آنها همچنین گفتند که «می‌دانیم برای یک بازیکن 19 ساله رفتن به کشوری دیگر دشوار است، اما ما به تو اطمینان داریم و به زودی جایگاهت را پیدا خواهی کرد». وقتی هم برای اولین بار به رختکن یوونتوس رفتم، درست مثل یک بچه بودم که در مغازه شکلا‌ت‌فروشی وارد می‌شود. پس از دو ماه حس کردم که دیگر می‌توانم خودم باشم.

مدافع هلندی بانوی پیر در مقایسه سرمربی ایتالیایی یووه و اریک تن‌هاخ، سرمربی آژاکس اظهار داشت: شباهت‌هایی بین آنها وجود دارد، اما یک سرمربی ایتالیایی همیشه متفاوت از یک سرمربی هلندی است. به نظرم اینجا در یوونتوس اوضاع بیشتر قابل‌ پیش‌بینی است و می‌دانید که چطور از عهده فشار موجود برآیید و چطور بازیسازی کنید. در آژاکس هم شما می‌دانید که چطور با فشار موجود کنار بیایید، اما می‌توانید با توپ هر طور که می‌خواهید بازی کنید. برای مثال، در آژاکس اگر شما یک مدافع باشید، می‌توانید دفاع کنید و در کنارش برای گلزنی هم تلاش کنید. در یوونتوس بعد از تمرینات، مدافعان نمی‌توانند روی شوتزنی تمرین کنند، اما در آژاکس این امری طبیعی است. در آژاکس مدافعان حمله می‌کنند و ماجمان هم دفاع می‌کنند، در واقع همه در کارهای هجومی و دفاعی کمک می‌کنند.

دلیخت 19 ساله در بخش دیگری از صحبت‌هایش درباره چند خطای هندی که در مقاطعی از فصل جاری مرتکب شد که همین باعث شد تا سوژه رسانه‌ها شد، تأکید کرد: تنها مشکلی که در ابتدا وجود داشت، این بود که نگاه‌های زیادی روی من بود. در بازی دومی که برای یوونتوس به میدان رفتم یک گل به خودی زدم که همین باعث شد تا فشار روی من بیشتر شود، اما در تمرینات حس خوبی داشتم. در جریان بازی‌ها اما هنوز نیاز به زمان داشتم تا خودم را با تیم وفق دهم. در ابتدا کار دشوار بود، اما گام به گام در این زمینه پیشرفت کردم. به خاطر مشکلاتی که بین دو باشگاه آژاکس و یوونتوس وجود داشت، دیرتر به تیم اضافه شدم. از همان‌جا مستقیم به آسیا رفتم که حتی یک بار هم با تیم در آنجا تمرین نکردم. دو روز پس از آن هم باید با تاتنهام بازی می‌کردیم که پس از 20 دقیقه بازی نمی‌توانستم نفس بکشم.

وی تصریح کرد: در یوونتوس ما بیشتر به  صورت منطقه‌ای بازی می‌کنیم، این در حالی است که من پیش از این به صورت یارگیری نفر به نفر بازی می‌کردم. در ابتدا باید به شیوه بازی عادت می‌کردم، اینکه چه زمانی به حریف فشار بیاوریم، چه زمانی به عقب برگردیم، بنابراین کمی این سبک بازی برایم متفاوت بود. من بازیکنی هستم که می‌خواهم به پیروزی برسم و الگویی برای بازیکنان دیگر باشم. یادم می‌آید که یک روز بارانی در حال قدم زدن بودم که مردم می‌گفتند، باورنکردنی است. درست مثل این بود که انگار آهن‌ربایی در بازویم است. بهترین موقعیتی که می‌تواند بدشانسی من را توضیح دهد، آن پنالتی بود که من به آلمان دادم. در آن لحظه توپ بالا بود و من تا آمدن بالا را نگاه کنم به یکباره توپ به دستم خورد. به‌هرحال وقتی خطایی مرتکب می‌شوم یا توپ به دستم می‌خورد، اگر کسی  چیزی به من در این رابطه بگوید، ناراحت نمی‌شوم و دوست دارم در این باره شوخی کنیم.

ماتیس دلیخت همچنان در تمجید از جورجو کیه‌لینی و فیرجیل فن‌دایک، خاطرنشان کرد: شما می‌توانید ببینید که کیه‌لینی و فن‌دایک چگونه در موقعیت‌های مختلف دفاع می‌کنند و در زمین چطور آرامش خود را حفظ می‌کنند. ما هم به‌عنوان مدافع سعی می‌کنیم نکاتی از بازی‌ آنها را الگوبرداری کنیم، اما به نظر مهم این است که به بازی چنین مدافعانی نگاه کرد، اما سبک بازی خود را نباید فراموش کرد. من فکر می‌کنم هر بازیکن سبک بازی خودش را دارد، از این‌رو هر کسی باید سعی کند تا باعث پیشرفت خود شود.

انتهای پیام/