از فرهنگ شهرت چه آموخته‌ایم؟/چراغ اول کمک مالی را کدام هنرمند روشن می‌کند؟
کنش‌های سلبریتی و هنرمندان در شرایط سخت و بحرانی کرونا نشان می‌دهد که «ستاره» بودن أمری سطحی و سهل و به دور از فعالیت‌های مدنی در نظر ایشان فرض شده است.
به گزارش خبرنگار فرهنگی باشگاه خبرنگاران پویا، عموم اقشار و صنوف مختلف در ایران و جهان در پی شیوع کرونا به نوبه خود در حال کمک‌رسانی برای مقابله با کرونااند. هرکه هرچه در توان دارد برای از بین بردن این ویروس منحوس به کار بسته است و آنانی که توان ویژه و کارگری ندارند با همکارهای عملی و کاری در تهیه ماسک و دتکش و... گوشه‌ای از کار را گرفته‌اند تا در بسیج جهانی بتوان هرچه زودتر به چرخه زندگی بازگشت.
در جمهوری اسلامی ایران نیز طبق اخبار رسمی دولت درخواست وام سنگینی از صندوق بین المللی پول کرده است. رقمی که طبق تجربیات و گزارشات موجود در جهان، غیر از فقیرتر کردن مردم کشور خود نتیجه دیگر دربرنداشته است.
حال هنرمندان کشورهای مختلف از شرق آسیا گرفته تا غرب دور، به کمک کشور و مردم و دولت‌های خود آمده‌اند و هر کدام با پرداخت مبالغ قابل توجهی در حال کمک‌رسانی به کشور خود برای مبارزه با بیماری کووید 19 اند. البته برخی دیگر از هنرمندان کشورهایی مانند آمریکا دوست داشتند تا در کمک‌رسانی مالی به سینماگران خود که از کار بی‌کار شده‌اند نقش داشته باشند.
فهرست هنرمندان شرقی و مبالغی که در کمک‌رسانی مالی به میدان آمدند بسیار طولانی و قابل توجه است. این نگرش نشان از فهم کار مدنی و مسئولیت‌های اجتماعی یک صنف دارد که از جایگاه خود در نظام نوین جهانی آگاه است و خود را به عنوان عنصری فعال و نقش‌آفرین در چرخه حیات اجتماعی می‌داند. کنش‌های آنان صادقانه و بدون ریا است و شأن و جایگاه «ستاره» را به عنوان شخصیت فعال مدنی لحاظ کرده‌اند.
نکته دیگر آنکه در فرهنگ شهرت یک هنرمند یا ستاره هیچگاه نقطه طلایی کارنامه کاری خود را با حرکتی مبتذل و سخیف لگدمال نمی‌کند و نمی‌گذارد که خاطره زیبایی که از او در ذهن مردم ثب شده است خراب شود. اما برخی از هنرمندان ما که نقش‌های تاریخی و مهمی را برای ما ثبت کردند با انتشار ویدئوهایی به کارنامه خود توهین کردند.
شاید بتوان یکی از بهترین نمونه‌های شهرت که فرهنگ آن را به معنای کامل پذیرفته بود و به معنای کامل کلمه ستاره بود، مرحوم جهان پهلوان تختی باشد. تختی ستاره بود چون اگر روی تشک کشتی حریف خود را مغلوب کرده بود، قبل از آن نفس خود را به زمین زده بود. او از ستاره بودن تنها ژست گرفتن را یاد نگرفته بود بلکه عشقش مردم بود و در زمانی که زلزله بویین زهرا خانه‌ها را به خاک یکسان کرد هر آنچه در توان داشت برای رضای خدا به مردم بیچاره داد. نه آمد برقصد، نه شعار داد، نه پرسه در مه زد و نه هیچ کار عجیب و غریب و بی‌فایده دیگری. مردانه کمک کرد.
امروز نیز با بحران کرونا محک دیگری بار دیگر برای هنرمندان ایجاد شده است که تا اینجای کار این صنف غیر از انتشار ویدئوها و پست‌هایی در مسیر همدلی و روحیه دادن و تشکر از کادر درمانی کار دیگری نکرده‌اند.
سلبریتی که در صفحه اینستاگرام خودش برای تبلیغ تجاری هزینه‌های قبل توجهی را به جیب می‌زند یا هنرمندی که برای هر بازی خود میلیاردی کسب می‌کند و... جای دارد که دست به جیب شوند و «چراغ را روشن کنند» و نفر اولی باشند که در در کمک رسانی مالی و یا اهدای لوازم و اقلام پزشکی نقش آفرین باشند تا نقش مهم هنرمندان در چنین روزهایی در تاریخ به خوبی ثبت شود.
انتشار نامه‌ای به هنرمندان جهان مبنی بر تقاضای واکنش برای رفع تحریم‌های ظالمانه علیه ملت ایران در کنار کاستی‌های مذکور دلی از مردم ایران بدست نمی‌آورد و صدایی را به جایی نمی‌رساند. مردم ایران در وهله اول به جای آنکه چشم به هنرمندان خارجی داشته باشند چشم به هنرمندان خودشان دارند. با فرض رفع تحریم‌ها برای ورود دارو و دیگر اقلام به ایران، آیا مشکل کمبود مالی دولت حل و هنرمندان بی‌نیاز از ایفای نقش مهم مدنی خود می‌شوند؟
انتهای پیام/
