دام رژیم صهیونیستی برای ارمنستان
راهی که نخست وزیر ارمنستان در پیش گرفته است، همان راهی است که پیش تر دولت‌های آذربایجان و گرجستان رفته‌اند، راهی که به نفوذ بیشتر رژیم صهیونیستی در این کشورها و منطقه حساس قفقاز جنوبی، منجر خواهد شد.
به گزارش گروه بین‌الملل خبرگزاری تسنیم، عزم دولت ارمنستان برای افتتاح سفارت در فلسطین اشغالی و تعیین سفیر خود در تلاویو با فرمان آرمن سرکیسیان، رییس جمهوری این کشور [که با توصیه نیکول پاشینیان، نخست وزیر این کشور صورت می‌گیرد] نشان می‌دهد در طول سال‌های اخیر، مناسبات دیپلماتیک بین ارمنستان و رژیم صهیونیستی به صورت قابل توجهی توسعه یافته و روابط آن‌ها وارد مرحله جدیدی شده است.
آنچه مسلم است این تصمیم اشتباه و غیرکارشناسی دولت ارمنستان به طور آشکار در تضاد اساسی با منافع جهان اسلام و منافع مردم مظلوم فلسطین قرار داشته و بر ثبات و امنیت منطقه نیز تاثیر منفی خواهد گذاشت. در شرایطی که صهیونیست‌ها با اقدامات گستاخانه ماه‌های اخیر دامنه جنایات و توسعه طلبی خود را بیش از پیش افزایش داده و در جهت الحاق کرانه باختری رود اردن به سرزمین‌های اشغالی گام های اساسی بر می دارند، بی تردید توسعه روابط ایروان با این رژیم اشغالگر موقعیت آن را در میان کشورهای اسلامی بیش از گذشته تضعیف خواهد نمود. در مجموع مسلمانان خاطره خوبی از کشور ارمنستان در اذهان خود ندارند. حمایت دولت ارمنستان از جدایی طلبان ارمنی قره باغ و اشغال بیش از 20 درصد از سرزمین های متعلق به یک کشور مسلمان قبلا این کشور را در مقابل امت اسلامی قرار داده است و مسلمانان دولت ارمنستان را یک کشور اشغالگر می دانند. به طوری که سطح حداقلی روابط کشورهای اسلامی و در راس آن جمهوری اسلامی ایران با دولت ارمنستان را باید از این منظر جستجو و تحلیل نمود.
اینجا باید از دولتمردان ارمنستانی سوال شود با افتتاح سفارت در تل آویو چه منافعی عاید آن ها خواهد شد و کشورهایی که راه توسعه روابط با رژیم اشغالگر قدس را پیموده‌اند آیا به آن چه که می خواستند رسیده‌اند؟
باید توجه داشت عادی سازی و توسعه روابط با کشورهای همسایه و عربی –اسلامی همواره یکی از راهبردهای اساسی رژیم صهیونیستی برای کسب مشروعیت، کاستن از فشارهای بین المللی و تثبیت سیاست های اشغالگرانه اش بوده و متاسفانه تعدادی از کشورهای همسایه جمهوری اسلامی ایران، منطقه قفقاز و همچنین کشورهای عربی – اسلامی در دام این رژیم جنایتکار گرفتار شده‌اند.
احتمالا طیف غربگرای حاکم در ارمنستان به این نتیجه رسیده‌اند، افزایش نزدیکی به رژیم صهیونیستی می تواند به تامین منافع آن ها کمک و مشکلات شان را برطرف نماید! متاسفانه کشورهای قفقاز جنوبی [جمهوری آذربایجان و گرجستان] با چنین برداشتی در مسیر توسعه روابط با این رژیم حرکت کرده و در طول سال های گذشته سعی کرده‌اند به رژیم صهیونیستی نزدیک شوند و حتی به آن اتکا کنند. اما توسعه روابط و اتکاء به صهیونیست ها نه در گرجستان و نه در جمهوری آذربایجان به حل هیچ مشکلی کمک نکرده است. نه جمهوری آذربایجان توانسته است برغم خریدهای کلان تسلیحاتی از رژیم صهیونیستی، موضوع قره باغ را به نفع خود حل کند و نه گرجستان توانسته است با اتکاء به حمایت های رژیم صهیونیستی کوچکترین تغییری در مساله اوستیا و آبخازیا به نفع خود ایجاد کند. برعکس، با دخالت های رژیم صهیونیستی در مساله قره باغ از طریق فروش گسترده تسلیحات به جمهوری آذربایجان، بحران قره باغ بیش از پیش پیچیده تر شده است، به گونه‌ای که هم اکنون باکو نه امکان حل نظامی بحران قره باغ را دارد و نه زمینه‌ای برای گفتگوی سیاسی نتیجه بخش و واقعی برای حل بحران قره باغ و آزادسازی سرزمین های اشغالی باقی مانده است. در مورد گرجستان نیز اتکای دولت وقت این کشور به ریاست جمهوری میخاییل ساآکاشویلی به رژیم صهیونیستی، در سال 2008 زمینه درگیری نظامی نامعقول گرجستان با روسیه را فراهم کرد که نهایتا طومار حاکمیت ساآکاشویلی را که از قضا وضعیتی مشابه نیکول پاشینیان داشت، در هم پیچید. در واقع، حساب باز کردن دولت وقت گرجستان و ساآکاشویلی بر روی وعده و وعیدهای غربی ها و صهیونیست ها، ضربه‌ای اساسی و جبران ناپذیر بر پیکر گرجستان وارد کرد.
اکنون راهی که نیکول پاشینیان، نخست وزیر ارمنستان در پیش گرفته است، همان راهی است که پیش تر دولت های آذربایجان و گرجستان رفته‌اند. راهی که به نفوذ بیشتر رژیم صهیونیستی در این کشورها و منطقه حساس قفقاز جنوبی، منجر خواهد شد.
بی تردید دولت ارمنستان با افتتاح سفارت در تل آویو و اعزام سفیر به منافع خود را بیش از گذشته به خطر می اندازد. در این میان بی توجهی به منافع جمهوری اسلامی ایران و توسعه روابط با رژیم صهیونیستی به عنوان دشمن شماره یک آن، تبعات بسیار منفی و جدی برای حکومت ارمنستان در پی خواهد داشت. نگاهی به همسایگان، موقعیت جغرافیایی و تنگناهای اساسی کشور ارمنستان به وضوح نشان می دهد این کشور همواره اسیر مدیریت ایرانی بوده است. بنابراین دولت ارمنستان باید بن بست های جغرافیایی و تبعات ناشی از آن را مد نظر قرار دهد. در هر حال توسعه روابط دولت ارمنستان با رژیم صهیونیستی در این سطح در تعارض اساسی با منافع ملی جمهوری اسلامی ایران دارد و باید دولتمردان ارمنستان شاهد واکنش های جدی از سوی ایران باشند. امید است دولت ارمنستان در راستای تکمیل سیاست ها و راهبردهای رژیم صهیونیستی گام برندارد. به دولت ارمنستان توصیه می شود با دور اندیشی و در نظر گرفتن منافع و مصالح خود در تصمیم خود تجدید نظر نماید.
یادداشت: حسن صمدزاده
انتهای پیام/
