ستارگان مدفون در تخت فولاد| حکیم قمشه‌ای ساده زیست و بی اعتنا به امور دنیوی بود
زندگی شیخ اسدالله حکیم قمشه‌ای در کمال سادگی و بی اعتنایی به امور دنیوی بود؛ او با بزرگان اهل علم و ادب نیز دوستی و مصاحبت داشت.
به گزارش خبرگزاری تسنیم از اصفهان، مجموعه تاریخی و فرهنگی تخت فولاد مدفن دانشمندان و عرفای بسیاری است که در جامعه اسلامی و ایرانی بسیار تاثیرگذار بودند. همه ساله تعداد زیادی گردشگر و مسافر برای بازدید مجموعه تخت فولاد به اصفهان می‌آیند و از نزدیک با این مکان تاریخی و فرهنگی آشنا می‌شوند.
بسیاری از بزرگان مدفون در تخت فولاد هنوز به درستی نزد مردم شناخته شده نیستند. خبرگزاری تسنیم در ادامه سلسله گزارش‌های «ستارگان مدفون در تخت فولاد» در این گزارش به معرفی شیخ اسدالله حکیم قمشه‌ای می‌پردازد.
شیخ اسدالله حکیم قمشه‌ای فرزند مشهدی جعفر از بزرگان حکما، دانشمندان، عرفا و شعرای اصفهان در حدود سال 1297 قمری در قمشه (شهرضا) اصفهان به دنیا آمد. در جوانی با وجود اشتغال به کشاورزی، عاشق و شیفته علم و حکمت بود. در آنجا نزد حکیم میرزا نصرالله قمشه‌ای (از شاگردان حاج ملاهادی سبزواری) ادبیات، فقه، کلام، منطق و حکمت را فرا گرفت و هر دو طریق مشایی و اشراقی را فرا گرفت. سپس برای تکمیل تحصیلات به اصفهان مهاجرت کرد و در مدرسه چهارباغ ساکن شد و در مدرسه صدر به تدریس حکمت و ریاضیات قدیم و جدید پرداخت.
گوهری گرانمایه و با فضایل اخلاقی والا
انواع خطوط، به ویژه خط شکسته را به خوبی می‌نوشت و زبان فرانسه را بدون استاد آموخته بود. وی « سال‌ها در درس حکمت و کلام و غیره مشغول و در مدرسه چهارباغ فیلسوفانه در کمال نزاهت و آزادی به سر می‌برد و در ضمن انواع علوم ریاضی را به دو طریقه مرسومه قدیم و جدید تدریس می‌نمود. هر چند در معلومات مسطوره و غیرها همسری نداشت با این وصف مقام علو طبع، حدّت ذهن، قوه حافظه و جمیع فضایل اخلاقیش به درجه‌ای بود که از روی انصاف می‌توان گفت که چنین گوهری گرانمایه کمتر زیب عالم انسانیت گشته است. افسوس در عنفوان جوانی در سن 36 سالگی در اصفهان دار فانی را وداع گفت».
جلال‌الدین همایی در شرح حال خود و حوزه‌های درسی اساتید بزرگ که در محضر آنان کسب کمال نموده اشاره‌‌ای به شیخ اسدالله می‌نماید و می‌نویسد: «دیگر از اساتید فلسفه من مرحوم شیخ اسدالله حکیم قمشه‌ای است که در شعر«دیوانه» تخلص می‌کرد و نمونه اشعارش در مجموعه شعرای اصفهان طبع شده است. متأسفانه عمر او کفاف نداد و در جوانی به سال 1334 هجری قمری درگذشت».
زندگی حکیم قمشه‌ای در کمال سادگی و بی اعتنایی به امور دنیوی بود
این حکیم فرزانه، مجرد و عزلت گزین بود و زندگی‌اش در کمال سادگی و بی اعتنایی به امور دنیوی بود. در اثر فقر در مدرسه گلبهار استخدام و با ماهی چهل ریال تدریس می‌نمود. وی با بزرگان اهل علم و ادب نیز دوستی و مصاحبت داشت. از جمله می‌توان به میرزا علی آقا شیرازی و شیخ محمدباقر الفت و بسیاری دیگر از اهل علم و ادب اشاره کرد. همایی مقداری از فلسفه و حکمت را حکیم قمشه‌ای فراگرفت.
از شاگردان وی وحید دستگردی و سید ضیاءالدین جناب بودند که جناب کتب‌های حکمت مانند اسفار ملاصدرا و شرح منظومه سبزواری را از وی فراگرفت و همچنین از دیگر شاگردان او می‌توان به مرتضی خاتون‌آبادی، ابراهیم انواری، جلال‌الدین همایی، شیخ محمد حسن فریدی نطنزی، سید مهدی حجازی و سید محمدعلی مبارکه‌ای اشاره کرد.
طبع شاعرانه شیخ اسدالله حکیم قمشه‌ای
وی طبعی عاشقانه و ذوقی لطیف داشت و گاه گاهی با تخلص «دیوانه» شعر می‌سرود. اگرچه اشعار او زیاد نیست ولی از لحاظ کیفیت، عالی و لطیف است و حاکی از احساسات پرشور و عرفان عاشقانه است. او به سبک شعرای قدیم شعر می‌سرود و گاهی در مضامین عارفانه و عاشقانه خود از حافظ شیرازی الهام می‌گیرد و به استقبال غزلیات او می‌رود.
وی در انواع شعر به غزل توجه داشت و قسمتی از اشعارش در دانشنامه الفت به چاپ رسیده است. نمونه‌هایی از اشعار و غزل‌های او در کتاب « سخنوران نامی معاصر ایران» نیز آمده است. وی همچنین چند قطعه در رثاء و وصف برخی از بزرگان زمان خویش همچون استادش حکیم نصرالله قمشه‌ای و شهید فضل الله نوری و ... سروده است. چنانکه به مناسبت به دار آویختن شهید شیخ فضل الله نوری شعری سروده است. از تألیفات دیگر او کتاب « علم الاشیاء » است که جهت محصّلان مدارس جدید تألیف نموده و به چاپ رسیده است.
سرانجام این عالم عارف و ادیب در 18 ذی قعده 1334 قمری مصادف با1294شمسی در جوانی در 36 سالگی وفات یافت و در تکیه ملک (گلستان شهدا) نزدیک قبر آخوند کاشی مدفون شد.
انتهای پیام/164/ ت
