حکایت تلخ کشمیر و تلاش‌های کوچک مردمی برای آرمانی بزرگ +تصاویر
حدود ۱۹۰ روز از حبس خانگی مردم کشمیر و شکل گیری حکومت نظامی در این منطقه می‌گذرد ولی کمتر کسی از این ماجرا با خبر است.
به گزارش دفتر منطقه‌ای خبرگزاری تسنیم، کشمیر از جمله نام های غریب و کمتر شنیده شده‌ای است که حتی فعالان فرهنگی و حامیان حقوق بشر نیز کمتر از آن شنیده‌اند.
منطقه‌ای در شمالی ترین نقطه هند و پاکستان که به مرزهای چین ختم می شود، با داستانی پیچیده و تاریخی که شاید کشورهای غربی بی میل نباشند که نزاع در این منطقه هیچ گاه پایان نپذیرد و منطقه جنوب آسیا که همسایه خاور میانه است رنگ ثبات به خود نبیند.
هند مدعی است کشمیر به این کشور تعلق دارد و پاکستان می گوید طبق توافقی که حین استقلال پاکستان رخ داد این منطقه که اکثر جمعیت آن مسلمان هستند باید به خاک اسلام آباد ملحق شود، دو کشور بر سر کشمیر جنگ هم داشته‌اند و سازمان ملل برای ایجاد آتش بس نظر خود را اعلام کرده است برگزاری همه پرسی در کشمیر و سپردن آینده کشمیر به دست مردم آن.
پاکستان موافق این رای است زیرا با توجه به اکثریت مسلمان منطقه احتمال این که مردم کشمیر الحاق به پاکستان یا آزادی کامل منطقه و استقلال آن را مطالبه کنند بسیار بیشتر از این است که الحاق به حکومت هندوی هند را قبول کنند.
هند نیز این را به خوبی می داند و در تمام این سال ها تلاش کرده تا به هر بهانه‌ای مانع برگزاری همه پرسی شود، کشمیر منطقه عجیبی است برخی آن را بزرگترین زندان جهان می دانند زیرا حدود 900 هزار نظامی هندی در آن مستقر هستند، آنها تقریباً از مصونیت قضایی برخوردارند و خود را آزاد می دانند که با مردم مظلوم کشمیر هرجور خواستند برخورد کنند!
نظامیان هندی حتی طبق قانون می توانند کشمیری ها را بازداشت کنند و تا مدت ها علت بازداشت او را نیز نگویند! سهم کشمیر در تمام این مدت ها اعتراضاتی بوده که چون رسانه ای نشده و کشورهایی که با هند منافع مشترک اقتصادی دارند حاضر نشدند آن را پوشش دهند بهای سنگینش را خون جوانان کشمیری داده است. بیش از 100 هزار کشته طی 30 سال اخیر.
از زمانی که دولت مودی مجدداً در انتخابات پیروز شد حزب بی جی پی که به شدت در پی تحقق آرمان سلطنت مطلق هندوها در هند است با زیرپا گذاشتن توافق نامه های مشترک با پاکستان ناگهان خودمختاری کشمیر را لغو کرد و بدون هیچ دلیل مستندی و حتی برگزاری همه پرسی از مردم کشمیر را رسماً بخشی از خاک خود دانست. هند تلاش کرد تا تناسب جمعیت کشمیر را نیز از بین ببرد و تعداد غیر مسلمانان ساکن در این منطقه را افزایش دهد تا اگر روزی تحت فشار سازمان ملل مجبور به برگزاری همه پرسی شد با یک شکست از قبل مشخص روبرو نباشد.
مردم کشمیر در خانه های خود زندانی شدند و اینترنت در تمام منطقه قطع شد تا هیچ کس متوجه نشود که در کشمیر چه اتفاقی می افتد. تلاش های پاکستان در بین کشور اسلامی مدعی دفاع از حقوق مسلمان ها از جمله عربستان و امارات نیز به جایی نرسید زیرا این کشورها به دلیل داشتن منافع اقتصادی با هند نه تنها حاضر نیستند نامی از کشمیر ببرند بلکه برخی کشورهای عربی در روزهای نخست لغو خودمختاری کشمیر بالاترین نشان ملی خود را به «نارندرا مودی» نخست وزیر هند هدیه دادند.
از آمریکا نیز جز وعده های توخالی و ادعاهای غیر واقعی نمی توان چیزی توقع داشت، اتحاد چین و پاکستان خطر بزرگی برای آمریکا است و کاخ سفید هرگز حاضر نمی شود هند را که شریک منطقه‌ای آمریکا است بخاطر کشمیر و مردم مسلمان آن با پاکستان معامله کند.
مسلمانان باز هم تنها شده‌اند و این سخنان و تأکیدات پیاپی رهبر معظم انقلاب است که کورسوی امیدی در دل مردم خدا باور کشمیر ایجاد می کند. اقشار مردمی به خصوص مسلمانان درد کشیده کشمیر و پاکستان از فرصت های کوچک خود استفاده می کنند تا نام کشمیر را فریاد بزنند و به مردم کشورهای مسلمان و آزاد که از ظلم بیزارند حکایت تلخ کشمیر را بگویند.
پوسترهایی از کشمیر در جمع راهپیمایان 22 بهمن نیز دیده می شود، تلاشی کوچک از سوی مردم شبه قاره برای اینکه برادران ایرانی خود را نسبت به این مسئله مهم آگاه کنند. آنها می دانند که اگر مردم ایران واقعیت کشمیر را بدانند اجازه نخواهند داد حق مسلمانان این منطقه پایمال زیاده خواهی های حکم رانان متکبر شود. تلاشی که کوچک است ولی آرمانی بزرگ را جستجو می کند.
انتهای پیام/.
