نگاهی به تغییرات تاکتیکی بارسلونا در اولین بازی با هدایت ستیِن؛ سلام دوباره به بازی مالکانه

به گزارش خبرگزاری تسنیم، بازی شب گذشته (یکشنبه) بارسلونا در نوکمپ مقابل گرانادا در هفته بیستم لالیگا، نشان داد اگرچه نمی‌شود که راه صدساله را یک شبه رفت اما می‌توان به سبک کیکه ستیِن، تأثیر خود را بر یک پروژه به همه ثابت کرد. با اینکه این اولین بازی بارسلونا با هدایت مربی جدید بود اما در همین بازی می‌شد رد پای حضور سرمربی تازه از راه رسیده را مشاهده کرد. بارسلونا به زحمت و تنها با یک گل پیروز شد، پس تغییرات امیدوار کننده‌ای که هواداران این تیم در قیاس با روزهای حضور والورده دیدند چه بود؟

1- انسجام دفاعی بهتر

از زمانی که مدافعان بارسلونا از جمله جرارد پیکه، ساموئل اومتیتی و مدافعان کناری این تیم با چنین تناوب بالایی حرکات هجومی حریف را حدس می‌زدند و آن را قبل از تبدیل شدن به تهدید خنثی می‌کردند، مدت زیادی می‌گذشت. همین موضوع هم دلیل کمتر بودن شوت‌های شلیک شده به سمت دروازه بارسلونا در قیاس با بازی‌هایش در دو فصل اخیر و نیمه نخست فصل جاری بود. دقیق‌تر بخواهیم بگوییم، در تمام این بازی تنها یک شوت به سمت دروازه آبی‌واناری‌ها شلیک شد.

2- پیشروی بیشتر مدافعان کناری در امتداد زمین
زمانی که بارسلونا تملک توپ داشت، دو مدافع کناری این تیم، جوردی آلبا در سمت چپ و سرخی روبرتو در سمت راست، بیش از زمانی که والورده آنها را تمرین می‌داد، جرأت و اجازه شرکت در حملات و پیشروی به سمت یک سوم دفاعی حریف داشتند. کاتالان‌ها با سیستم شفاف 2-5-3 بازی می‌کردند که این سیستم به وینگ بک‌های (بال‌های دفاعی) کناری‌‌شان اجازه می‌داد از جناحین میدان سوهان روح همتایان‌شان در تیم حریف شوند.

3- سرخیو بوسکتس دیگر عقب نمی‌کشد

در چند ماه اخیر ما دیگر به دیدن سرخیو بوسکتس در ردیف مدافعان و گاههی به عنوان یک مدافعان میانی هنگام تملک توپ بارسلونا عادت کرده بودیم اما او الان دیگر در پست خودش یعنی مرکز خط میانی باقی می‌ماند. به این شیوه، او تأثیرگذاری بیشتری بر بازی دارد و به نظر می‌رسد از اینکه تنها یک وظیفه به او محول می‌شود راضی‌تر است.

4- پایان آرایش 3-3-4 ساکن

یکی از چیزهایی که والورده به خاطر آن بارها مورد انتقاد واقع می‌شد، سماجت وی برای استفاده از آرایش 3-3-4 در هر شرایطی بود حتی زمانی که کاملاً مشخص بود این سیستم با توجه به شیوه بازی حریف هیچ دردی از بارسلونا دوا نمی‌کند. ستین اما نشان داد چنین طرز تفکری ندارد. شاید دلیل عدم استفاده او از این سیستم غیبت یک مهاجم نوک واقعی بود اما تیم ستین با سیستم 2-5-3 بسیار روان‌تر از بارسلونای 3-3-4 والورده بازی می‌کرد.

5- بازگشت پرس از خط حمله

گلی که توسط لیونل مسی برای بارسلونا به ثمر رساند، واضح‌ترین گواه برای بازگشت و نتیجه‌بخش بودن تحت فشار گذاشتن حریف با مهاجمان یا همان پرس از جلو، بود. ریکی پوج بازیکنی که در نیمه دوم به میدان رفت، توپ را از آنتونیو پوئرتاس ربورد و چند لحظه بعد توپ به تور دروازه روی سیلوا چسبیده بود. پرس از خط حمله به بارسلونا نه تنها در فاز هجومی بلکه در خط دفاعی کمک می‌کند چون بار بیشتری را از روی مدافعانش برمی‌دارد.

6- تحرک بالاتر و پاسکاری روان هنگام تملک توپ

بارسلونای ستین ثابت کرد که توپ می‌خواهد. اولین دستور او به بازیکنان بارسلونا گرداندن توپ در زمین بازی با اعتماد به نفس و دقت بالا بوده است و بازیکنان هم با پاسکاری روان خود به خوبی دستورش را اجرا کردند. آمار پایانی بازی که حکایت از تملک توپ 82.6 درصدی بارسلونا با 1005 پاس داشت این موضوع را اثبات می‌کرد. به نظر می‌رسد که کنترل توپ و میدان به بازی بارسلونا برگشته است. شاید تنها نکته منفی بازی مالکانه بارسلونا کم بودن ضریب پاس‌های روبه‌جلو بارسلونا به نسبت کل‌پاس‌های این تیم بود چون از بیش از هزار پاسی که میان بازیکنان این تیم رد و بدل شد تنها 203 درصد آنها رو به جلو بود، به عبارتی 20.2 درصد آنها.

7- اعتماد به ریکی پوج

هافبک 20 ساله بارسلونا 20 دقیقه به پایان بازی به میدان رفت، زمانیکه هنوز بازی بدون گل بود. او بود که حرکت منجر به تنها گل بازی را استارت زد اما نه فقط در آن صحنه بلکه از زمان ورودش به میدان پرجنب‌و‌جوش بود.

8- ویدال هنوز هم برای بارسلونا مهم است

اینکه آیا با تمام شدن محرومیت فرنکی دیونگ و بازگشت آرتورو ویدال به مرز آمادگی کامل، آرتورو ویدال جای خود را در ترکیب اصلی بارسلونا حفظ می‌کند یا نه را باید منتظر ماند و دید اما با این وجود هافبک شیلیایی در بازی مقابل گرانادا نقش پررنگی در میانه میدان برای بارسلونا ایفا کرد. پاس پشت پای او به مسی بود که زمینه‌ساز گل مسی شد.

انتهای پیام/