نگاهی به "خانه پدری"| آقایان این "قبرستان" کجاست؟

به گزارش خبرنگار فرهنگی خبرگزاری تسنیم، فیلم «خانه پدری» در بلبشوی وضعیت فرهنگی و پس از 9 سال اکران شد، فیلمی که سه وزیر، چهار رئیس سازمان سینمایی و پنج معاون نظارت و ارزشیابی حاضر نشده بودند آن را اکران کنند. این‌که چه جریانی زمینه اکران این فیلم را فراهم کرد بماند ولی فیلم حاوی محتوایی است که به چند نکته آن اشاره می‌کنم.

* مسئله اصلی و کلی این است که؛ چه اتفاقی در این چند سال در نظام سازمان سینمایی و وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی افتاده که چنین فیلمی قابلیت اکران پیدا کرده است؟ چیزی در این فیلم عوض نشده است. این فیلم هیچ چیز جز توهین به فرهنگ ایرانی ندارد و سراسر اشکال و زشتی و قبح است.

*شغل اصلی خانواده در این فیلم قالیبافی است و در سراسر فیلم از فرش به‌عنوان نماد فرهنگی ایران استفاده شده است، به‌خصوص اینکه در طول فیلم نشان می‌دهد که اینها همه نوع فرشی را رفو می‌کنند و از آنجایی که فرش هر شهری منعکس کننده فرهنگ مخصوص آن شهر است، یعنی این فیلم تفکر مهجور و متعصب و عقب‌مانده خود را به همه شهرها و کل فرهنگ ایران سرایت داده است و خیلی تأسف‌آور است.

* واقعاً این فیلم چه‌چیزی را می‌خواهد نشان بدهد جز خشونت، توهین و زشتی تا جایی که حتی نسل آخر فیلم که شهاب حسینی آن را بازی می‌کند و همسرش هم دانشجوی پزشکی است همان تفکر را دارد و همان حرف‌ها را می‌زند و همان گونه عمل می‌کند؟

*«خانه پدری» یکی از بدترین فیلم‌هایی است که در طول سینمای ایران ساخته شده، فیلمی که خروجی و تأثیر ویرانگر و مخربی دارد، ضمن اینکه حرفی برای زدن ندارد، به زن‌ها توهین کرده، به مردها توهین کرده، فرهنگ خشونت را برای بچه‌ها ترویج داده چون پسرش را برای زدن ضربه صدا می‌کند و به‌طرز فجیعی صحنه قتل را تدارک می‌بیند.

*فارغ از مضمون بی‌هویت این فیلم حتی در کارگردانی و پرورش داستان هم مشکل دارد و مثلاً چطور می‌شود مادری که در تمام فیلم بی‌اهمیت است ناگهان با متوجه شدن جریان همان تنها چند دقیقه می‌میرد. این چه جامعه است که در آن خواهر و برادر به هم اهمیت نمی‌دهند، پدر و پسر  بیگانه‌اند، پدر و دختر دشمن‌اند، این کجای ایران است؟ به زبان فیلم؛ «این قبرستان» کجاست؟

به‌نظر می‌رسد فیلمساز قصد دارد بگوید خانه پدری نمادی از خانواده ایرانی است و تأکیدی که بارها بر کلمه «قبرستان» دارد، می‌خواهد بگوید این قبرستان ایران است.

*این فیلم حتی با هرگونه حذفیاتی اگر هرچقدر هم محدود و کوتاه اکران شود، برای بیننده آزار ذهنی و برای جامعه فرسایش روانی به‌وجود می‌آورد و چند روز بعد از تمام‌شدنش ذهن را درگیر می‌کند و تصاویرش پاک نمی‌شود.

*  ابوالفضل ذوالفقاری

انتهای پیام/+