راهکارهای پکن برای همراه کردن تایوان با سیاست اتحاد سرزمین مادری چین

به گزارش گروه بین‌الملل خبرگزاری تسنیم،‌ هفتادمین سالگرد حکومت حزب کمونیست بر چین روز سه شنبه به شکلی زیبا و مقتدرانه برگزار شد. رسانه‌هایی که به پوشش خبری این مراسم مشغول بودند بر انتشار اخباری درباره جدیدترین دستاوردهای تسلیحاتی چین متمرکز بودند. هرچند پکن شاهد قدرت نمایی حزب حاکم چین بود و مردم و افراد شرکت کننده در رژه با چهره‌هایی خندان حاضر شده بودند اما در هنگ کنگ اوضاع متفاوت بود.

تعدادی از معترضان هنگ کنگی با حضور در خیابان‌های شهر سعی در متوجه ساختن رسانه‌ها به درخواستهای خود همزمان با سخنرانی رئیس‌جمهوری چین در میدان تیان آن من بودند. اعتراضات روز گذشته به دخالت پلیس و استفاده از گاز اشک آور برای متفرق ساختن مخالفان نیز کشیده شد. "هیچ نیرویی قادر به لرزاندن بنیان این ملت بزرگ نخواهد بود" و  "هیچ نیرویی قادر به متوقف ساختن حرکت رو به جلوی مردم و ملت چین نخواهد شد" بخشی از سخنرانی  بود که به سادگی می‌توان آن را تهدیدی علیه افرادی تلقی کرد که به دنبال جدایی از چین هستند.

البته هرچند اعتراضات در هنگ کنگ مردمی است اما اعتراضات برخواسته از تایوان رنگ و بوی دولتی داشت. دولت تایوان روز سه شنبه چین را به دیکتاتوری متهم کرد و گفت که این کشور تهدیدی برای صلح  معرفی کرد که برای توسعه نظامی خود به دنبال بهانه جویی است. دلیل این اعتراض اظهارات شی جین پینگ در مراسم رژه مبنی بر تلاش پکن برای اتحاد کامل سرزمین مادری چین بود؛ سرزمینی که از دید پکن شامل تایوان و هنگ کنگ نیز می‌شود.

رئیس جمهوری چین در گزارش خود در نوزدهمین کنگره حزب کمونیست درباره ایده "یک کشور، دو سیستم" و اتحاد دوباره سرزمین مادری چین به عنوان راهبرد کلیدی چین در "عصر جدید" یاد کرد. همین صحبتها نشانه‌ تدوین چارچوب زمانی پکن برای حل بحران تایوان بود. طبق این گزارش تا سال 2050 چین باید به هدف خود برای اتحاد دوباره ملت چین دست یافته و یک قدرت سوسیالیستی مدرن شود. یکی از 14 مورد اشاره شده در این لیست شامل اتحاد با تایوان بود.

چین سالهاست که  گام‌های دیپلماتیک علیه تایوان را آغاز کرده و با افزایش قدرت نفوذ خود همسایگان تایوان را مجبور کرده که روابط خود را نه تنها با این منطقه قطع کرده بلکه به سمت چین متمایل شوند. به عنوان مثال در ماه اخیر میلادی جزایر سلیمان و جزیره کرباتی روابط خود با تایوان را قطع کردند.

پکن به واسطه در اختیار داشتن منابع بیشتر به نسبت تایوان و همچنین با استفاده از قدرت بین المللی خود توانسته روابط تازه‌ای با کشورهای کوچک و فقیر برقرار کند. در سالهای اخیر تایپه شاهد قطع شدن روابط 6 کشور دیگر با خود بوده که همگی تحت اعمال نفوذ چین انجام شده است. این کشورها گامبیا، سائو تومه و پرینسیپ، پاناما، جمهوری دومنیکن، بورکینافاسو و السالوادور هستند.

درحال حاضر تنها 15 کشور دارای روابط دیپلماتیک با تایوان هستند و مسلما نباید از این کشورهای کوچک انتظار داشت درحالی که آمریکا و کشورهای ثروتمند دیگر حاضر به برقراری روابط دیپلماتیک با تایوان نیستند، آنها به روابط خود ادامه دهند. هدف چین از این محاصره سیاسی ارسال این پیام به 23 میلیون شهروند تایوانی است که آینده آنها وابسته به اتحاد با پکن است. حرکت به سمت این هدف از سال 2016 و پس از آن تشدید شد که تسای اینگ ون، رئیس تایوان در مراسم تحلیف خود گفت هرچند به دنبال ایجاد بحران از طریق اعلام استقلال تایوان نیست اما تحت تاثیر فشارها برای پیوستن به چین نیز قرار نخواهد گرفت.

از آن زمان تا کنون دولت چین فشار علیه دولت خانم تسای را آغاز کرده و باتوجه به تلاش وی برای انتخاب مجدد، این فشارها تشدید نیز شده است.  رئیس‌جمهوری چین به دنبال انتقال این پیام به رای دهندگان تایوانی است که تا چه اندازه دولت تسای در برابر خواسته‌های پکن ناتوان است و کاندیدای دیگری که روابط بهتری با پکن داشته باشد می‌تواند آینده بهتری برای تایوانی‌ها رقم بزند. البته شرایط هنگ کنگ و خشونت در این شهر باعث تشدید روحیه ضد چینی و سنگین تر شدن کفه ترازو به نفع این خانم سیاستمدار شده است با اینحال رسانه‌های دولتی چین نیز تهدید کرده اند که درصورت پیروزی دوباره تسای در انتخابات، تایوان تمام متحدان دیپلماتیک باقی مانده خود را از دست خواهد داد.

آمریکا در این بین نقشی مهم را ایفا می‌کند زیرا در صورت آغاز روابط دیپلماتیک با تایوان می‌تواند به تلاشهای این جزیره برای استقلال از چین کمک زیادی کند و باتوجه به ناآرامی‌های اخیر در هنگ کنگ و جنگ علنی تجاری بین آمریکا و چین برخی در انتظار حرکت جسورانه آمریکا در حمایت از استقلال این جزیره هستند. منطق اولیه آمریکا از قطع روابط دیپلماتیک با تایوان امتیازدهی به چین به امید ایجاد تعادل علیه اتحاد جماهیر شوروی بود حال که سالهای زیادی از آن زمان گذشته و خود چین به یک قدرت بانفوذ تبدیل شده و روابط نزدیک پکن و مسکو خود تهدیدی جدی برای واشنگتن به شمار می‌رود، آیا آمریکایی‌ها اقدامی در جهت ناآرام ساختن جنوب شرق آسیا و منحرف ساختن بخشی از تمرکز چین به این بخش انجام خواهند داد؟ انعکاس اخبار مربوط به وضعیت نامناسب مسلمانان در سین کیانگ، ناآرامی‌ها در هنگ کنگ و تلاش تایوان برای استقلال اتفاقاتی است که نباید به سادگی از آنها عبور کرد و همانطور که چینی‌ها بارها اعلام کرده‌اند " نقش کشورهای غربی" را نادیده گرفت.

انتهای پیام/