۴ درگیری استراتژیک که در نهایت می‌توانند منجر به بحران جهانی شوند

به گزارش گروه بین‌الملل خبرگزاری تسنیم روزنامه "ویرتشافتز ووخه" آلمان در مطلبی با اشاره به  مناقشات تجاری که بین آمریکا و چین، آمریکا و ایران، انگلیس و اتحادیه اروپا، آرژانتین و صندوق بین‌المللی پول وجود دارد نوشت که این درگیری های مهم و استراتژیک در نهایت می تواند اقتصاد جهانی را به رکود بکشاند.

این روزنامه آلمانی در بخش دیگری از این مطلب نوشت: در حال حاضر چندین بازی بزدلانه اقتصادی در دنیا در حال جریان است. در هر یک از آن ها اگر سازش و توافقی حاصل نشود احتمالا به یک رکود و بحران مالی جهانی منجر می شود. اولین و مهمترین این مناقشات بین آمریکا و چین و در زمینه تجارت و تکنولوژی در حال وقوع است. دومین مورد درگیری ها و مناقشات بین ایران و آمریکا است.

در اروپا نیز ما با یک سیاست تنش زا در لبه یک پرتگاهی قرار گرفته‌ایم که در اثر مناقشات بین نخست وزیر انگلیس و اتحادیه اروپا  بر سر مسئله برگزیت رخ داده است.

 در نهایت هم پیروزی احتمالی  «آلبرتو فرناندز»، در انتخابات ریاست جمهوری آرژانتین در ماه آینده می تواند به مناقشات و درگیری های اقتصادی بین این کشور و صندوق بین المللی پول منجر شود.

در بخش دیگری از این مطلب آمده است که یک جنگ سرد ارزی، تکنولوژیک و تجاری بین آمریکا و چین می تواند رکود فعلی در زمینه صنعت، تجارت و سرمایه گذاری در بخش خدمات و مصرف خصوصی و اقتصادی را گسترش داده و اقتصاد آمریکا و دیگر اقتصادهای بزرگ را وارد رکود شدیدی کند.

مشابه این می تواند در مناقشات بین ایران و آمریکا به وقوع پیوسته و قیمت نفت را به بیش از 100 دلار در هر بشکه رسانده و باعث رکود اقتصادی شدیدی شود. چنین سناریوی مشابهی در سال 1973 در جریان جنگ یوم کیپور (جنگ اعراب و اسرائیل) و در سال 1979 بعد از انقلاب اسلامی ایران و در سال 1990 بعد از حمله عراق به کویت رخ داد.

در ادامه این مطلب آمده است که تشدید تنش های ناشی از برگزیت هم البته به خودی خود نمی تواند دلیلی برای رکود جهانی باشد، اما می تواند منجر به چنین تحولی در اروپا شود که بعدها می تواند به اقتصادهای دیگر هم سرایت کند.

اگر چه دیدگاه رایج این است که یک برگزیت سخت می تواند منجر به رکود شدید در انگلیس شود و اروپا را خیلی تحت تاثیر قرار نمی دهد چرا که انگلیس بیش از اروپا به تجارت با این اتحادیه نیازمند است، اما این دیدگاهی ساده لوحانه است.

منطقه یورو در حال حاضر از رکود قابل توجهی رنج می برد و در چنگال رکود صنعتی گرفتار است. هلند، بلژیک، ایرلند و آلمان که به رکود اقتصادی نزدیک می شود به شدت به بازار صادرات انگلیس متکی هستند. از آنجایی که اوضاع تجاری در منطقه یورو متشنج شده است یک برگزیت نامنظم همچون قطره ای خواهد بود که این بشکه پر آب را سر ریز می کند. ما می توانیم در این راستا صف طویل هزاران کامیون و اتومبیل را تصور کنیم که برای تکمیل تشریفات جدید گمرکی منتظر هستند. علاوه بر این رکود اقتصادی اروپا می تواند تاثیراتی را به دنبال داشته باشد که رشد جهانی را تضعیف کرده و خطراتی را در این زمینه ایجاد کند. چنین رکودی می تواند منجر به جنگ ارزی شود.

یک بحران در آرژانتین هم می تواند عواقب جهانی ایجاد کند. اگر فرناندز پیروز انتخابات ریاست جمهوری این کشور شود و متعاقبا برنامه جامع 57 میلیارد دلاری صندوق بین المللی پول برای این کشور را کنار بگذارد پیش بینی می شود که بحران ارزی سال 2001 دوباره تکرار شود. این مسئله می تواند به فرار سرمایه از بازارهای نوظهور منجر شده و بحران هایی را در ترکیه، ونزوئلا، پاکستان و لبنان ایجاد کند. همچنین شرایط در هند، آفریقای جنوبی، چین، برزیل، مکزیک و اکوادور هم می تواند متشنج شود.

در همه این مناقشات و درگیری ها هر دو طرف می خواهند از وجهه خود دفاع کنند. دونالد ترامپ، خواهان یک توافق با چین است تا اقتصاد و بازارها را قبل از نامزدی خود برای انتخابات ریاست جمهوری دور بعد آمریکا پایدار کند. رئیس جمهور چین هم خواهان دستیابی به توافقی است تا سرعت رکود چین را کاهش دهد. از طرفی هیچ کس نمی خواهد در این بازی نقش بزدل را ایفا کند چرا که این امر باعث تضعیف موقعیت داخلی وی شده و طرف مقابل را تقویت می کند.

به همین ترتیب ترامپ فکر می کند می تواند با اعمال تحریم های سخت ایران را به زانو درآورد. البته ایرانی ها می دانند که ترامپ نمی تواند یک جنگ گسترده و در نتیجه افزایش قیمت نفت را تحمل کند. در ضمن ایران نمی خواهد تا زمانی که تحریم ها لغو شود وارد مذاکراتی با ترامپ شود که به فرصتی برای رئیس جمهور آمریکا تبدیل می شود. از آنجایی که این دو طرف تمایلی برای تسلیم شدن ندارند و دولت ترامپ هم از طرف اسرائیل و عربستان تحریک می شود خطر تشدید تنش ها در اینجا افزایش می یابد.

نویسنده  در بخش پایانی این مطلب نوشت: آینده اقتصاد جهانی به این چهار مناقشه بستگی دارد و هنوز مشخص نیست که این مناقشات به کجا می رسد.

انتهای پیام/