دوربین من نردبانی برای بالا رفتن تو

به گزارش باشگاه خبرنگاران پویا، حمید فروتن رییس هیات مدیره انجمن صنفی عکاسان مطبوعاتی ایران به مناسبت روز خبرنگار، یادداشتی انتقادی را منتشر کرده است. 

متن این یادداشت به شرح زیر است: 

امسال هم روز خبرنگار تمام شد و عکس‌های بی‌شماری ثبت شد تا در حافظه تاریخی هر رسانه بماند که خبرنگاران یک روز از سال ارج و قربی دارند و اینگونه است که به داشتن رسانه پویا مفتخریم.  قطعاً روز مبارکی است و من هم به عنوان عضو کوچکی از خانواده بزرگ مطبوعات به همه همکاران خود تبریک می‌گویم. 

عکاسان مطبوعاتی هم همانند سایر ایام سال در کنار دیگر ارکان رسانه همچنان شوهای خبری را پوشش می‌دهند؛ درست مثل همین روز خبرنگار که به لطف و محبت مسئولین صرفاً روز خبرنگار است و بس و «خبرنگار عکاس» نمی‌دانم بالاخره جایش کجاست؟

خبرنگاران دریا دلان روزهای طوفان‌اند، اما همیشه و تحت هر شرایطی در کنار خبرنگار یک عکاس خبری وجود دارد که نقش پر رنگش در همه جا مشهود است. با این تفاوت که یک کوله چندین کیلویی با قیمت های نجومی هم بر تمام مشقات کاری‌اش افزون است.  

سال‌هاست که در گذر زمان می‌نگرم و چه بسیار عکاسان جوانی که چه زود فرسوده می‌شوند و شاید خیلی سریعتر از استهلاک دوربین‌هایشان دچار انواع آسیب دیدگی‌ها و بیماری‌ها می‌شوند.  این روزها تمام حوزه‌های خبری خبرنگاران را حتی در حد عرض ادب یاد می‌کنند ولی کسی یادش نیست که عکاسان خبری‌اند که تمامی مراسم‌های سالانه آن‌ها را ثبت می‌کنند و گاهی چنان استادانه در تصاویرشان شاید عیب‌پوشی هم می‌کنند که سالن‌های پر از خالی به چشم تماشاگر نیاید.

کمتر عکاس خبری را می‌بینی که پس از یک برنامه چند ساعته شانه‌هایش از درد خم نشده باشد، آن هم در مراسمی که گاهی حتی یک صندلی برای لحظه‌ای استراحتش در نظر نمی‌گیرند و همه می‌دانند او همیشه ایستاده است.

بیایید تصور کنیم و برای امتحان یک ماه عکس را از رسانه‌ها حذف کنیم، دیگر چه جذابیتی برای اطلاع‌رسانی باقی می‌ماند، چگونه می‌توان عمق فاجعه را برای مخاطب ترسیم کرد و یا چگونه می‌توان فقط با قلم ، زیبایی را توصیف کرد. عکاسان خبری در تمامی بحران‌‌ها، حوادث و تجمعات ، که سرما و گرما یکی از کوچکترین مشکلات آن‌هاست پیوسته در حال ثبت تاریخ و وقایع‌اند، آن هم در واویلای رسانه‌ای که تنها چیزی که مهم نیست صاحب عکس است و به سادگی عکس را دستکاری می‌کنند و با حذف نام عکاس آن را بارها و بارها در رسانه‌های گوناگون منتشر می‌کنند.

عجیب است که بسیاری از مسئولان وقتی پای لوح تقدیرها را امضا می‌کنند، یادشان نمی‌ماند که برای عکاسان خبری هم تقدیرنامه‌ای می‌بایست تهیه شود، اما وقتی قرار است مطلبی از آن‌ها در جایی منتشر شود حتماً تأکید می‌کنند که عکسی را که فلان عکاس از او گرفته است در کنار مطلبش چاپ شود.

دوستان عزیز؛ در هیچ کجای کشور اقدامی انجام نمی‌شود، دکوری نصب و برچیده نمی‌شود و هیچ روبانی قیچی نمی‌شود مگر اینکه چشم دوربین‌ها آن را ثبت کرده باشند. 

به احترام دوستان خبرنگارمان کلاه از سر برمی‌داریم اما آقایان؛ عکاسان خبری را هم در روز خبرنگار ببینید! همان‌طور که آن‌ها شما را در شرایط گوناگون در تصویر دوربین‌هایشان دیده‌اند.

انتهای پیام/