«زیرِ پوست تحریم» | سلفی به‌همراه «افسری با موهای بلوند»
خود مسئولان آمریکاییِ اعمال تحریم، اساساً از ادبیات خصمانه و «جنگی» برای نشان دادن جنس کنش‌ها و فعالیت‌هایشان استفاده می‌کنند، اما در میان «حکم‌رانان خوبِ» ایران اوضاع به‌گونه‌ی دیگری است.
خبرگزاری تسنیم، کارگروه بررسی‌های ویژه اقتصادی؛ پرونده «زیرِ پوست تحریم»، بخش دوم
یادداشت پیشین این پرونده، حاوی مطالب مهم و راهبردی، در توصیف زمین بازی ایران و آمریکا در حوزه‌ی تحریم‌ها بود.
بیشتر بخوانید
در ادامه اشاره به این نکته مفید به نظر می‌رسد که هم در مقام نظریه‌پردازی و هم در مقام عمل، رویکرد آمریکایی‌ها به موضوع یک رویکرد «جنگی» است، و از اظهار آشکار این موضوع نیز ابایی ندارند؛ بلکه اساساً بن‌مایه‌ی «ادبیاتِ» (The Literature) تولید شده توسط کارشناسان کنش‌گر در تحریم، به‌خصوص در ایالات متحده، در حوزه‌های گوناگون تحریم - از نظامی گرفته، تا اقتصادی، سیاسی و فناوری - «ادبیات کاملاً جنگی» است.
برای نمونه «خوان زاراته»، که خود یکی از مقامات ارشد وزارت خزانه‌داری ایالات متحده در حوزه‌ی مرتبط با تحریم‌هاست، در کتابش با عنوان «نبرد خزانه؛ ظهور عصر جدید جنگ‌افزارهای مالی» (Treasury's War: The Unleashing of a New Era of Financial Warfare) (2013) کارشناسان تحریم در آمریکا را «چریک‌هایی با کت و شلوار خاکستری» (Guerrillas in gray suits) می‌نامد.
صفحه کل پرونده «زیر پوست تحریم» اینجا در دسترس است
همچنین در این زمینه می‌توان به اظهارات «ریچارد نفیو» استناد کرد که به‌مدت 10 سال مسئول امور ایران در شورای امنیت ملی در کاخ سفید بوده و یکی از صحنه‌گردانان اصلی پشت‌پرده در مذاکرات برجام به شمار می‌رود. او ابایی ندارد که اعلام کند هدف اصلی اعمال تحریم را «ایجاد درد و رنج در طرف مقابل» می‌داند. او صراحتاً می‌نویسد:
«هدف از اعمال تحریم‌ها ایجاد سختی، یا به عبارت بهتر ایجاد درد و ناکامی است».
(هنر تحریم‌ها، ترجمه‌ی مرکز پژوهش‌های مجلس، ص11)
و می‌افزاید:
«شاید استفاده از کلمه «درد» یا «فشار» در این متن تحریک‌کننده باشد؛ چراکه غالباً همراه درد مفاهیمی چون شکنجه و سوءاستفاده خواهد آمد؛ اما در اصطلاح، این کلمه دقیقاً مناسب است».
(همان)
و در جای دیگری تصریح می‌کند:
«اگر در تحریم‌ها، اعمال درد و فشار در یک کشور هدف، فارغ از آثار آن درد و نیز امکان توقفِ اعمال درد انجام شود، هیچ نتیجه‌ی خاصی دربرنخواهد داشت».
(همان، ص41)
«جیمز ریکاردز» نیز که مشاور تهدیدات مالی و جنگ نامتقارن سیا و طراح تحریمهای 1390.91 ایران است، درخصوص «جنگ ارزی» با ایران خاطرنشان می‌کند:
«به‌عنوان یک تحلیلگر کلان جهانی، از من پرسیده می‌شود؛ اگر جنگ با ایران شروع شود چه اتفاقی می‌افتد؟ پاسخ من این است که جنگ آغاز شده، اما در این جنگ هنوز تیری شلیک نشده است. به‌تعبیر کارشناسان، ایالات متحده و اسرائیل درگیر جنگ نامحدود یا جنگ نامتقارن با ایران هستند. این جنگ شامل خرابکاری، ترور، عملیات ویژه، عملیات روانی، حمله به زیرساختهای حیاتی، جنگ سایبری و همچنین شامل جدیدترین شیوه جنگ یعنی ”جنگ مالی“ است، به همین ترتیب همه این موارد در ”دکترین استراتژیک“ کشورها گنجانده می‌شود و نه‌فقط در ایالات متحده، بلکه در کتابهای چینی نیز به‌صراحت بخش جنگ مالی را در دکترین استراتژیک چینی قرار می‌دهند».
youtube: Rickards: Iran’s Currency War
به این ترتیب خود مسئولان آمریکاییِ تحریم، اساساً از ادبیات خصمانه و «جنگی» برای نشان دادن جنس کنش‌ها و فعالیت‌هایشان استفاده می‌کنند1. این جنایت‌کاران اتوکشیده‌ی آمریکایی، آموزش دیده‌اند تا با به‌کارگیری ابزارهای گوناگون و متنوع اقتصادی، و با تمام توان، ملتی نجیب و مظلوم - و البته مقتدر و عزت‌مند و استقلال‌طلب - را به جرم آزادی‌خواهی و حرکت در مسیر مستقل، از داشتن حداقل‌های انسانی مورد نیازشان - حتی غذا و دارو - محروم کنند. رهبر انقلاب نیز بر این امر تصریح کرده و درباره‌ی «اتاق جنگ آمریکا علیه ایران» فرمودند:
«دشمنان ما فهمیده‌اند و دانسته‌اند که در جنگ سخت نظامی طرْفی نخواهند بست... این را می‌دانند که اگر وارد درگیری و برخورد سخت و نظامی با ما بشوند، پایشان گیر می‌افتد. بله، به ما ضربه می‌زنند، امّا خودشان ممکن است چند برابر ضربه بخورند؛ این را فهمیده‌اند... امروز آنچه مطرح است برای دشمنان ما، جنگ اقتصادی است. اتاق جنگ آمریکا علیه ما عبارت است از وزارت خزانه‌داری آمریکا که همان وزارت اقتصاد و دارایی‌شان است؛ آنجا اتاق جنگ با ما است».
(1397/02/10)
البته ادبیات‌سازی رهبر انقلاب در این حوزه به 12 سال پیش‌تر باز می‌گردد، که ابتدا عبارت «جنگ اقتصادی» را مطرح کردند، و بعدتر این تعبیر را به «جنگ تمام‌عیار اقتصادی» ارتقاء دادند. (ر.ک. بیانات 1386/01/01)
و طرفه اینکه با همه‌ی این توصیفات، رخ گلگون، لبخندِ اغواگر، چشم‌های رنگی و موهای بلوند از این افسرانِ کراواتی، گروهی ساده‌اندیش و سهل‌انگار را در داخل ایران، مسحور می‌کند؛ تا آنجا که از فرط مستوری و مستی، جامه‌دران، برای سلفی گرفتن با آنها، به‌سان کودکان دبستانی، بر گرده‌ی هم سوار شوند.
در بخش بعدی پرونده، فهرستی از کارشناسان و سوابق آنان منتشر خواهد شد، تا نوع چیدمان مهره‌های آمریکایی طراح تحریم مشخص شود.
-------------------------------------------------
پی‌نوشت
1. با توجه به روشن بودن موضوع، و تصریح متواتر مقامات آمریکایی در این حوزه، به نظر می‌رسد پرداختن بیش از این، به مصادیق این موضوع، اطاله‌ی کلام باشد. کارشناسان و علاقه‌مندان می‌توانند با جستجوی عبارت "economic war" در این زمینه اطلاعات بیشتری کسب کنند.
انتهای پیام/
